Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ
Ευγενική, ειλικρινής και ουσιαστική, η Ελένη Κρίτα εξομολογείται στο ΛΟΙΠΟΝ τα δύσκολα χρόνια που πέρασε έπειτα από το θάνατο του Μίμη Χρυσομάλλη και τολμά να πει ότι νιώθει την παρουσία του στη ζωή της... Ομολογεί ότι θα ήθελε να ζήσει ένα μεγάλο έρωτα και απαντά σε όλους όσοι κατηγορούν την «πολυκατοικία».Επιστρέψατε στην «Πολυκατοικία» υποδυόμενη και πάλι ένα ρόλο κακιάς. Τελικά, να θεωρήσω ότι είναι το γούρι σας, γιατί και στο «Παρά πέντε» υποδυθήκατε μια επίσης δύστροπη γυναίκα
«Τι να σας πω φαίνεται ότι μου πάνε οι ρόλοι της κακιάς. Βέβαια, στο "Παρά πέντε" ήταν μια σνομπ αριστοκράτισσα, ενώ εδώ μια λαϊκή γυναίκα. Σημασία έχει βέβαια και πώς είναι γραμμένος ένας ρόλος. Αυτό δίνει στον ηθοποιό την ευκαιρία να παίξει καλύτερα και να βγάλει κάποια πράγματα. Φαντάζομαι ο επόμενος ρόλος να μην είναι και πάλι κακιάς, για να μην τυποποιηθώ».
? Μπήκατε λοιπόν στη ζωή της «Πολυκατοικίας» και του Παύλου Χαϊκάλη και τα ανατρέψατε όλα με την επιβλητικότητά σας. Έχετε κάνει ποτέ κάτι ανάλογο στη ζωή ενός αγαπημένου σας προσώπου;
«Ποτέ. Δεν μ’ αρέσει να ανακατεύομαι στις ζωές των άλλων ούτε να τους καταπιέζω. Βέβαια, δεν μ’ αρέσει και να με καταπιέζουν».
Εκπέμπετε γλυκύτητα και αλήθεια όταν σας συναντάει κάποιος από κοντά. Έχει κόστος αυτό σε ένα σύστημα, που, αν θέλετε, είναι... σαρκοφάγο;
«Δεν είμαι τόσο γλυκιά όσο φαίνομαι. Έχω και άλλες πλευρές. Απλώς πιστεύω ότι είναι καλύτερο να αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα με ευγένεια, ακόμα και αν πρέπει να φερθεί αποφασιστικά ή σκληρά. Η αγένεια με ενοχλεί. Μπορεί να είσαι αρνητικός και στριμμένος, αν θες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι αγενής και προσβλητικός».
Πώς είναι λοιπόν η άλλη όψη της Ελένης Κρίτα; Εκνευρίζεστε όταν δεν βρίσκετε το δίκιο σας;
«Εκνευρίζομαι και προσπαθώ να το διεκδικώ, αλλά όχι με φωνές. Δεν νομίζω ότι οι φωνές είναι αποτελεσματικές και δεν είναι στο χαρακτήρα μου αυτά. Μπορεί να ξεπεράσω κι εγώ τα όρια, αλλά σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο».
Έχετε μια πορεία πάνω από 20 χρόνια, ουσιαστικά όμως τα τελευταία τρία φτάσατε στο peak της επιτυχίας.
«Τα πρώτα χρόνια που βγήκα στη δουλειά συμμετείχα σε αρκετές πετυχημένες σειρές, όπως στη "Zωή του Αττίκ", στον "Τιμόθεο Κώνστα", στην "Απόδραση", στον "Ντελμπεντέρη". Αυτό έγινε μέχρι που άρχισε η ιδιωτική τηλεόραση. Μετά έκανα πολύ λίγα πράγματα. Το 2005, λοιπόν, που ξαναβγήκα στην τηλεόραση ήμουν αρκετά τυχερή, για να παίξω στο "Safe sex" και μετά στο "Παρά πέντε". Έτσι ξαναβγήκα προς τα έξω».
Δεχθήκατε προκατάληψη από τα ιδιωτικά κανάλια τα δέκα χρόνια που είχατε χαθεί;
«Δεν θα το έβλεπα έτσι. Έκανα μια δυο σειρές που δεν πήγαν πολύ καλά. Δεν θεωρώ ότι υπήρξε κάποια προκατάληψη. Πιθανόν δεν είχα πολλές γνωριμίες και επαφές σε αυτόν το χώρο. Νομίζω ότι ήταν τυχαίο».
Ήταν πολλά όμως τα χρόνια της αποχής σας από την τηλεόραση...
«Όντως ήταν πολλά. Δεν το κυνηγούσα. Δεν το διεκδίκησα έντονα. Έλεγα: ?Αν κάποιος με θυμηθεί, αν με θελήσει, έχει καλώς?».
Αντιμετωπίσατε ανταγωνισμό και πισώπλατα μαχαιρώματα σε αυτή την πορεία των 20 χρόνων;
«Πέρασα στιγμές πίκρας, γιατί η δουλειά του ηθοποιού είναι δύσκολη και δεν είναι εύκολες όλες οι ώρες. Ακόμα και να δέχθηκα πισώπλατα μαχαιρώματα, δεν ασχολήθηκα καθόλου με αυτά. Θεωρώ ότι δεν αξίζει κανείς να αναλώνεται σε τέτοιου είδους πράγματα».
Είναι ένδειξη δύναμης, πάντως, το να μη δίνετε σημασία σε όλα αυτά!
«Κάνω αυτή τη δουλειά γιατί μ’ αρέσει ? εκτός από βιοποριστικούς λόγους. Πιστεύω ότι μπορεί να σου δώσει ισορροπία, αν τη δεις από τη σωστή πλευρά. Επειδή με ενδιαφέρει η ψυχική μου ηρεμία σε αυτή τη ζωή, δεν μπορώ να ασχολούμαι με μικρότητες. Αν κάποιοι θέλουν να ασχολούνται και να ξοδεύονται με αυτά, δικαίωμά τους. Εγώ ασχολούμαι με ανθρώπους που μου δίνουν θετική ενέργεια. Τα άλλα τ’ αφήνω πίσω, δεν με αφορούν».
Ο μεγάλος έρωτας με τον Μίμη Χρυσομάλλη
Έρχομαι στο σύντροφό σας, τον Μίμη Χρυσομάλλη, που έχει φύγει εδώ και λίγα χρόνια από τη ζωή. Σας λείπει;
«Έχουν περάσει τεσσεράμισι χρόνια από το θάνατό του. Φυσικό είναι να μου λείπει, γιατί μοιράστηκα τη ζωή μου μαζί του. Ήμασταν κάθε μέρα σχεδόν μαζί, σχεδόν όλο το εικοσιτετράωρο. Αλλά νομίζω ότι είναι ακόμα κοντά μου. Έχω μια αίσθηση πολλές φορές ότι του μιλάω, ότι ευχαριστιέται με αυτά που γίνονται. Λέω: Κοίτα τώρα που θα χαιρόταν με αυτό ή που θα γέλαγε με εκείνο. Οι άνθρωποι που τους έχουμε αγαπήσει τόσο πολύ και είναι κομμάτια από τη ζωή μας δεν μας εγκαταλείπουν ποτέ στην ουσία, ακόμα και αν φύγουν».
Υπάρχουν στιγμές που τον... νιώθετε κοντά σας, που αισθάνεστε ότι σας βλέπει;
«Δεν θα το έλεγα έτσι, γιατί δεν πιστεύω στη μεταφυσική, αλλά νιώθω την παρουσία του. Νιώθω τι θα μου έλεγε, πώς θα αντιδρούσε, με ποια πράγματα θα γελούσε, ποια πράγματα θα του άρεσαν από αυτά που κάνω και ποια όχι. Είναι σαν να τον ακούω Θα μου έλεγε: Μπράβο, ήσουνα πολύ καλή ή ?Εδώ πρόσεχε, βρε παιδί μου. Μην κάνεις παραπάνω πράγματα απ’ όσα πρέπει. Τον νιώθω γύρω μου, και στη ζωή μου και στη δουλειά μου. Δεν ξέρω αν είναι γύρω μου, πάντως είναι μέσα μου».
Πώς πέρασαν αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια; Ήταν δύσκολα για εσάς;
«Ο πρώτος καιρός ήταν πολύ δύσκολος, γιατί μια τέτοια απώλεια δεν ξεπερνιέται εύκολα και δεν ξέρω αν ξεπερνιέται ποτέ επί της ουσίας. Απλώς γλυκαίνει με το χρόνο. Γι’ αυτό ακριβώς το έριξα στη δουλειά. Ήθελα να αντιδράσω σ’ αυτό το πράγμα και να απασχολώ τις ώρες μου. Αυτό τουλάχιστον υπήρξε ένα αντίβαρο, γιατί η δουλειά μας μας κάνει να νιώθουμε δημιουργικοί, μας γεμίζει».
Έχετε ένα γιο που είναι ήδη 26 ετών. Σχεδόν μεγαλώσατε μαζί του...
«Ναι. Μεγάλωσα μαζί του με την έννοια ότι έμαθα πολλά πράγματα από αυτόν».
Πώς είστε ως μητέρα;
«Προσωπικά, θεωρώ ότι ήμουν καλή μητέρα. Προσπάθησα να μην τον καταπιέζω, όπως κάνουμε συνήθως οι Ελληνίδες μανάδες με τα αγόρια, να μην μπαίνω στη ζωή του, να του δίνω τα εφόδια να είναι ανεξάρτητος και να στέκεται στα πόδια του, όντας πάντα δίπλα του βέβαια και να μαθαίνω από αυτόν. Έμαθα κι εγώ πράγματα μέσα από το μεγάλωμα του γιου μου, όπως το να είμαι ανεκτική, ευέλικτη, να συμβιβάζομαι με πράγματα και να υποχωρώ σ’ αυτά».
Τι λείπει σήμερα από τη ζωή σας;
«Θα ήμουν αχάριστη, γιατί έχω αρκετά πράγματα στη ζωή μου. Έχω υγεία, και το παιδί μου επίσης, έχω αγαπημένους ανθρώπους δίπλα μου, έχω τη δουλειά μου. Πάντα θέλουμε κάτι παραπάνω βέβαια, αλλά είμαι εντάξει και με αυτά που έχω».
Αλήθεια, πώς εξελίσσεται ο ρόλος σας στην «Πολυκατοικία» από δω και πέρα;
«Θα είμαι μόνο στα πρώτα επεισόδια της νέας σεζόν. Ήδη διαφαίνεται ένα φλερτ με τον Γιάννη Βούρο. Γίνονται διάφορα απρόοπτα γεγονότα στην πορεία και κάποια στιγμή η κυρία Λίτσα παίρνει τη βαλίτσα της και φεύγει. Δεν ξέρω για πού, πόσο και γιατί, γνωρίζω όμως ότι μετά τα πρώτα επεισόδια του Οκτωβρίου θα φύγω».
Σας στεναχωρεί;
«Σαφώς, ήξερα όμως από την αρχή ότι ήταν ένας ρόλος για 30 επεισόδια. Τώρα, αν θελήσουν να επαναφέρουν το ρόλο οι Έλληνες συγγραφείς, δεν το ξέρω, γιατί εμείς θα έχουμε κάποια παραπάνω επεισόδια από την ισπανική σειρά».
Πολλοί είναι αυτοί που κατηγόρησαν αρχικά τη σειρά ως πολύ λαϊκή!
«Μα είναι μια λαϊκή σειρά. Δεν ισχυρίστηκε κανείς ότι είναι ένα κουλτουριάρικο ή πολύ σοφιστικέ σίριαλ. Το λαϊκό δεν είναι απαραίτητα και κακό... Αλίμονο αν δεν δουλεύαμε και λαϊκά έργα».
Πολλοί την κατηγορούν επίσης γιατί εκμεταλλεύεται το λαϊκό στοιχείο ή γιατί έχει πολλά στοιχεία γκέι, ενώ παίζει σε μια ζώνη που την παρακολουθούν και παιδιά.
«Πάντα κατηγορούν μια σειρά που έχει επιτυχία. Η επιτυχία προκαλεί ζήλιες. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι είναι μια τέλεια σειρά και δεν έχει ψεγάδια. Δεν υπάρχουν τέλειες δουλειές. Είναι όμως μια δουλειά στην οποία συμμετέχουν πάρα πολύ ωραίοι ηθοποιοί, έχει ωραίο σενάριο και σκηνοθεσία και ένα λαϊκό περιεχόμενο που ακουμπάει πολύ κόσμο. Τώρα, το γκέι στοιχείο υπάρχει στη ζωή μας σήμερα. Είναι μια σύγχρονη σειρά και όχι η "Γειτονιά". Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι σήμερα υπάρχει στη γειτονιά μας, στην πολυκατοικία μας, στους φίλους μας, στην οικογένειά μας. Όπως υπάρχουν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις, έτσι υπάρχουν και οι ομοφυλοφιλικές. Ζούμε σε μια κοινωνία που αποδέχεται όλους τους ανθρώπους, οπότε για ποιο λόγο να μην υπάρχει και αυτό το στοιχείο έως ένα σημείο».
Υπήρξαν στιγμές που προσπάθησαν να σας καταπιέσουν;
«Ναι. Επειδή το έχω βιώσει, δεν μ’ αρέσει καθόλου να ανακατεύονται στη ζωή μου».
Πώς αντιδράσατε τότε;
«Δεν το δέχθηκα. Έγινε στην παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου ήταν αυταρχική. Όταν κατάφερα να τελειώσω το σχολείο και να ενηλικιωθώ, αποφάσισα ότι δεν θα επιτρέπω επεμβάσεις τρίτων στη ζωή μου. Ακριβώς επειδή το πέρασα και δεν το ανέχομαι από τους άλλους, δεν τους το επιβάλλω επίσης. Είναι θέμα αρχής αυτό».
Νιώθετε την ανάγκη να ζήσετε ένα μεγάλο έρωτα ξανά;
«Μακάρι... Αν η ζωή είναι αρκετά γενναιόδωρη ώστε να μου χαρίσει ένα μεγάλο έρωτα ?γιατί είχα μεγάλους και ωραίους έρωτες στη ζωή μου... είναι καλοδεχούμενος. Από τη στιγμή που κάποιος δεν αποσύρεται, είναι ανοιχτός σε όλα τα ενδεχόμενα. Μακάρι να τύχει ένας ωραίος έρωτας!».
Δηλαδή, σήμερα δεν είστε ερωτευμένη;
«Ε, δεν θα σας απαντήσω (Γέλια.)».
