Από τη ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΩΣΤΟΡΡΙΖΟΥ

Δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις και είναι αφοσιωμένη στη δουλειά της αλλά και στην οικογένειά της. Η Πέγκυ Σταθακοπούλου δεν διστάζει να δηλώσει πως της λείπει η τηλεόραση, κάνοντας μάλιστα και τη δική της πρότασηευχή! Μη γελάτε, είναι σοβαρό. Αυτός άλλωστε είναι και ο τίτλος της θεατρικήςπαράστασης στην οποία πρωταγωνιστεί στο Θέατρο «Βρετάνια» μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό.

Δεν δίνετε συχνά συνεντεύξεις. Είναι τυχαίο ή πρόκειται για τακτική;

«Είναι μια στάση που κρατάω τα τελευταία χρόνια. Νιώθω δηλαδή ότι για εμάς τους ηθοποιούς είναι πιο σωστό να μιλάμε όταν έχουμε θέμα, και αυτό είναι πάντα η δουλειά μας. Νομίζω ότι και ο κόσμος κουράζεται να μας βλέπει να μιλάμε για όλα τα πιθανά θέματα που απασχολούν την υφήλιο, κάτι που ταυτόχρονα για μας είναι επικίνδυνο».

Νιώθετε ότι θέλετε να κρατήσετε την προσωπική σας ζωή μακριά από τα φώτα;

«Σε ό,τι αφορά την προσωπική μου ζωή, δεν την κρύβω ποτέ, αλλά δεν τη διαφημίζω κιόλας. Βλέπεις πάρα πολύ συχνά ανθρώπους να μιλάνε για το πόσο ευτυχισμένοι είναι και πολύ σύντομα οι ζωές τους κατρακυλάνε. Επομένως, καλό είναι να μη μιλάει κανείς πολύ για τα προσωπικά του θέματα. Αν και μέσα από μια σοβαρή συνέντευξη πάντα σκιαγραφείται ο χαρακτήρας ενός δημόσιου προσώπου».

Φέτος σας συναντάμε σε μια κωμωδία.

«Φέτος στο Θέατρο Βρετάνια έχουμε ανεβάσει μια κομεντί του Νόελ Κάουαρντ, το Μη γελάτε... είναι σοβαρό. Είναι η ιστορία ενός ηθοποιού, του Γκάρι Εσέντιν, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά των μεγάλων σταρ: είναι άπληστος, αρκετά εγωιστής, φιλήδονος, άτακτος και βέβαια όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω απ αυτόν».

Ο δικός σας ρόλος;

«Υποδύομαι την πρώην σύζυγό του, τη Λιζ, που είναι μια γυναίκα τουλάχιστον στα δικά μου μάτια έξυπνη, δυνατή. Είναι η ατζέντης του, η γυναίκα που τον φροντίζει, που τον καταλαβαίνει, η γυναίκα που έχει ανεχθεί όλα αυτά τα χρόνια τα καπρίτσια του μεγάλου σταρ, έχει κάνει πίσω η ίδια στην προσωπική της πορεία και καριέρα, γιατί ήταν κι εκείνη ηθοποιός, και έχει μάθει να χειρίζεται τον Γκάρι και τους ανθρώπους γύρω από αυτόν. Είναι ένας ρόλος καθαρά κωμικός, με λεπτό και υπόγειο χιούμορ. Ήταν στοίχημα για μένα πώς θα μπορέσω να διαχειριστώ έναν κωμικό ρόλο έτσι που να είναι ολοκληρωμένος χαρακτήρας».

Έχουμε καιρό να σας δούμε στην τηλεόραση...

«Συχνά ακούω συναδέλφους να υποστηρίζουν ότι κάνουν τηλεόραση για λόγους οικονομικούς ή άλλους τέτοιους πρακτικούς και βιοποριστικούς. Αγαπάω πάρα πολύ την τηλεόραση και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και σίγουρη για τις δουλειές που έχω κάνει. Τις έχω αγαπήσει όλες με ξεχωριστό τρόπο. Είναι αλήθεια ότι έχω περίπου 3 χρόνια να κάνω τηλεόραση, γιατί έχω καταλάβει ότι δεν μπορώ να τη συνδυάσω εύκολα με το θέατρο. Γενικά, μεγαλώνοντας έχω δει τα όριά μου και τις αντοχές μου και ξέρω ότι επειδή δίνομαι στη δουλειά μου απόλυτα, δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα τόσο απαιτητικά όσο το θέατρο και η τηλεόραση μαζί. Ταυτόχρονα, είμαι μαμά και η κόρη μου είναι η πρώτη μου προτεραιότητα».

Περνάτε χρόνο με την κόρη σας;

«Θέλω να είμαι μαζί της, να μπορώ να τη βλέπω να μεγαλώνει, θέλω να λείπω όσο γίνεται λιγότερο. Οπότε θα έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην τηλεόραση και στο θέατρο. Όλα αυτά τα χρόνια μου έχει δώσει σημαντικούς ρόλους και ένα ταξίδι για την ψυχή μου, με την έννοια ότι ως ηθοποιός ψάχνω να βρω καινούργια πράγματα, οπότε νιώθω νέα μέσα μου. Έχω επιλέξει να κάνω περισσότερο θέατρο, αλλά είναι σίγουρο ότι μου έχει λείψει πολύ η τηλεόραση. Αγαπάω πάρα πολύ την προχειρότητά της, τη γρηγοράδα της, το κάθε μέρα αλλού, με άλλους ανθρώπους. Αγαπάω κυρίως το ότι σε αναγκάζει ως ηθοποιό να είσαι ετοιμοπόλεμος. Αν καταφέρεις να μη χρησιμοποιείς μόνο τις ευκολίες σου, νομίζω ότι είσαι κερδισμένος. Επιπλέον, υπάρχει και αυτή η σχέση με τον κόσμο, ο οποίος δεν έχει πάντα τη δυνατότητα να σε παρακολουθήσει στο θέατρο. Ιδιαίτερα στην περιφέρεια, οι άνθρωποι διψάνε να βλέπουν ηθοποιούς τους οποίους αγαπάνε και εκτιμούν».

Πώς κρίνετε τη φετινή σεζόν στην τηλεόραση;

«Πρόκειται για μια δύσκολη χρονιά. Μαθαίνω ότι πολλές σειρές σταματάνε πριν τελειώσει η σεζόν. Αντιλαμβάνομαι ότι και τα κανάλια είναι επιχειρήσεις, ωστόσο είμαι αντίθετη σε τέτοιες πρακτικές. Είναι απαράδεκτο νομίζω τόσο για το κοινό όσο και για εμάς. Μια δουλειά που έχει ξεκινήσει να σταματάει ξαφνικά, επειδή δεν έχει τα επιθυμητά νούμερα τηλεθέασης. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω της δουλειάς, δεν παρακολουθώ. Όμως, δεν υπάρχει χρονιά που να μη γίνονται καλές δουλειές και να μην αναδεικνύονται κάποιοι νεότεροι συνάδελφοι, οι οποίοι έχουν ταλέντο και λάμψη. Βέβαια, ο χρόνος θα αποδείξει τη διάρκεια, γιατί η τηλεόραση μάς κάνει κι αυτό το κακό».

Τι εννοείτε;

«Μας δίνει μια καλή ευκαιρία, πολλές φορές, όταν είμαστε νέοι. Το θέμα είναι να μπορέσουμε να αντέξουμε στη διάρκεια και να μην απογοητεύσουμε τον κόσμο. Επίσης, να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα. Είναι σίγουρο ότι διανύουμε μια δύσκολη χρονιά για την τηλεόραση. Επειδή γίνεται μεγάλη συζήτηση για το ποιος έχει τηλεθέαση και πόσο ακριβώς είναι αυτή, εγώ από την πλευρά μου θα παρακαλούσα τους υπεύθυνους των καναλιών να είναι πιο προσεκτικοί στην αρχή της σεζόν, δηλαδή όταν αποφασίζουν τις δουλειές. Αν εκεί είναι πιο προσεκτικοί και ως προς τα σενάρια και ως προς τα ποσά που επενδύονται, τότε ακόμη και αν μια σειρά δεν έχει τρελά νούμερα, μπορεί να προβάλλεται μέχρι να ολοκληρωθεί».

Θέλατε να γίνετε ηθοποιός από μικρή; Πώς προέκυψε αυτό;

«Ναι, εκεί γύρω στην εφηβεία ξεκίνησαν οι ανησυχίες και τα ψαξίματα. Αισθάνθηκα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Παρακολουθούσα θέατρο. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι που μου έδιναν την ευκαιρία να δω σημαντικές παραστάσεις. Κι εκεί περίπου, στα 15, αποφάσισα ότι θα ήθελα να σπουδάσω θέατρο. Δεν ήξερα καθόλου αν κάνω για ηθοποιός. Σπούδασα παράλληλα νομικά και θέατρο. Τελείωσα το Εθνικό και τα πράγματα έγιναν πολύ γρήγορα. Ήταν πολύ καλές οι πρώτες μου ευκαιρίες, οπότε πριν το συνειδητοποιήσουν απόλυτα βρέθηκα σ' αυτό το χώρο, που με μάγεψε και ακόμα με μαγεύει. Νομίζω ότι είμαι τυχερή που κάνω μια δουλειά που με αναστατώνει, με ταξιδεύει, με φοβίζει, με γαληνεύει, με κάνει να γίνομαι λίγο καλύτερος άνθρωπος».

Αργήσατε να γίνετε μητέρα. Θα θέλατε να είχε συμβεί νωρίτερα;

«Ναι, θα ήθελα να είχε γίνει πιο νωρίς. Συνάντησα τον άντρα μου τη στιγμή ακριβώς που ήμασταν και οι δύο έτοιμοι και αισθάνθηκα ότι μαζί θέλουμε να περάσουμε πολλά χρόνια της ζωής μας και να αποκτήσουμε παιδιά. Κόπιασα να αποκτήσω την κόρη μου, δεν ήταν εύκολο για μένα. Δόξα τω Θεώ, ήρθε στη ζωή μου και είμαι πολύ τυχερή. Τη θαυμάζω και τη χαζεύω να μεγαλώνει».

Η καριέρα έπαιξε ρόλο σ' αυτή την καθυστέρηση;

«Καθόλου. Ποτέ δεν έβαλα σε πρώτο πλάνο τη δουλειά μου και την καριέρα μου. Απλώς ήταν ο σωστός χρόνος για μένα όταν συναντηθήκαμε με τον Αλέξανδρο».

Τα παιδιά, δηλαδή, δεν είναι εμπόδιο στη δουλειά;

«Τα παιδιά, αν κάποιος θέλει να γίνει γονιός, είναι τεράστια ευθύνη κι εγώ δεν πιστεύω σε αυτές τις σύγχρονες θεωρίες, ότι αρκεί ο ποιοτικός χρόνος. Το σωστό είναι να ξοδεύουμε πολύ χρόνο για τα παιδιά μας και να είμαστε όσο γίνεται πιο κοντά τους στο παιχνίδι, όταν είναι άρρωστα, την ώρα που μας χρειάζονται, την ώρα που τεμπελιάζουμε όλοι μαζί».

Είναι εύκολο να συνδυαστούν η καριέρα και η οικογένεια;

«Στους σημερινούς ρυθμούς δεν είναι εύκολο να συνδυάσουμε δουλειά και οικογένεια. Από την άλλη, η καριέρα σήμερα υπάρχει και αύριο όχι. Όλοι οι άνθρωποι δουλεύουμε σκληρά, πολλές ώρες και δεν είναι εύκολο. Εάν, επαναλαμβάνω, θέλει πολύ κάποιος να είναι γονιός, τότε θα βρει την ισορροπία. Από την άλλη, σέβομαι το ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν αισθάνονται αυτή τη λαχτάρα να γίνουν γονείς».

Θα θέλατε δεύτερο παιδί;

«Πάρα πολύ. Θα ήθελα να κάνω πολλά παιδιά. Έχω μεγαλώσει αρκετά, δεν είναι εύκολο για μένα, αλλά περιβάλλομαι από πολλά παιδιά, φίλων μου, της οικογένειας. Είμαι κοντά σε παιδιά που έχουν ανάγκη από το χρόνο μου, την αγάπη μου, την προσφορά μου».

Τι σχέση έχετε με το χρόνο;

«Με φοβίζει λίγο ο χρόνος που περνάει. Με φοβίζει πρώτα απ όλα γιατί αγαπάω πάρα πολύ τη ζωή. Θεωρώ ότι είναι πολύτιμη και θέλω να γνωρίσω πάρα πολλά πράγματα ακόμα, να μάθω, να ταξιδέψω. Δεν με φοβίζει η αλλοίωσή μου. Καμιά φορά με χαζεύω λίγο και πάω να μελαγχολήσω όταν βλέπω ότι μεγαλώνω. Από την άλλη, όμως, είναι ωραίο να μεγαλώνεις. Είναι απόδειξη ότι ζεις και με αυτή την έννοια θα ήθελα να καταφέρω να μη βρεθώ ποτέ σε τόσο πανικό, που να αρχίσω να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου».

Να υποθέσω, λοιπόν, ότι δεν θα καταφεύγατε σε πλαστικές επεμβάσεις...

«Έτσι όπως νιώθω τώρα κι έτσι όπως σκέφτομαι τώρα, όχι. Μπορεί αργότερα να φοβηθώ πάρα πολύ και να κάνω οτιδήποτε. Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας λειτουργεί με βάση τη φιλοσοφία της ζωής του. Θα ήθελα να μεγαλώνω καλά και νομίζω πως ένας άνθρωπος που μεγαλώνει ωραία, που είναι καλά με τον εαυτό του και με ανθρώπους που αγαπάει, κατά ένα περίεργο τρόπο μένει νέος. Στο βλέμμα και στην ψυχή».

Πριν από πέντε χρόνια επιστρέψατε στα θρανία για το πτυχίο της Νομικής.

«Ναι, ήταν κάτι που ήθελα να ολοκληρώσω».

Τα είχατε εγκαταλείψει;

«Μου είχε μείνει ένα μάθημα όλο κι όλο. Δύσκολο μάθημα, Πολιτική Δικονομία. Το είχα υποσχεθεί στον πατέρα μου, τον οποίο έχασα. Δεν μ αρέσει να αφήνω πράγματα στη μέση. Ήξερα και κάτι άλλο, ότι αυτό θα μπορούσε να μου δώσει την ευκαιρία αργότερα να σπουδάσω και άλλα πράγματα, γιατί, έχοντας ένα πτυχίο από μια ανώτατη σχολή, μπορείς να σπουδάσεις και άλλα πράγματα αργότερα».

Ετοιμάζεστε να κάνετε και κάτι άλλο;

«Πάντα μπαινοβγαίνω σε ξένες γλώσσες. Ψάχνω να δω. Θέλω να σπουδάσω και κάτι ακόμα. Δηλαδή, όταν η κόρη μου θα είναι μαθήτρια, σε 2-3 χρόνια, θα ήθελα να είμαι κι εγώ. Νομίζω ότι αυτός είναι κι ένας τρόπος να ανακαλύπτεις τον κόσμο αλλιώς».

Νιώθετε ότι η ζωή σάς χρωστάει κάτι;

«Τίποτα. Παρακαλώ μόνο τον Θεό να δίνει υγεία σ' εμένα, στο παιδί μου, στον άντρα μου, στους δικούς μου ανθρώπους, στους φίλους μου, στα παιδιά που αγαπάω και να μου δίνει αγάπη για τη ζωή. Γιατί όταν αγαπάς τη ζωή, νομίζω ότι βρίσκεις τρόπους να ταξιδεύεις ωραία».