Στην εκπομπή Πρωίαν σε είδον εξομολογήθηκε πρώτη φορά το πρόβλημα αλκοολισμού του πατέρα του ο Ιωάννης Απέργης. Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια εξαιτίας αυτού αλλά και πώς τελικά ο πατέρας του κατάφερε να ζητήσει βοήθεια.

«Δεν το ε΄χω πει ποτέ, θα το πω εδώ και ίσως γονείς που είναι εξαρτημένοι να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει και να δούνε τι κακό κάνουν. Ο πατέρας μου είχε εξάρτηση από το αλκοόλ και έχω περάσει πολύ δύσκολα χρόνια. Δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα και πολλές φορές γι' αυτό τα λέω, δεν πουλάω εμένα, η δουλειά με κρατάει για αυτό που είμαι.

Το αλκοόλ είναι το χειρότερο, μπορεί να σε φτάσει στην αυτοκτονία, στις δολοφονίες. Ακραία πράγματα. Εγώ είμαι ευτυχισμένος γιατί πριν από καιρό ήρθε και μου ζήτησε βοήθεια ένας άνθρωπος που δεν μιλάει. Βλέπεις έναν άνθρωπο να κλαίει. Τον έκανα αγκαλιά, το καλύτερο πράγμα. Εκει ο άλλος ξεσπάει. Με εμπιστεύτηκε γιατί είδε ότι έκανα τα πάντα, δεν τον πετούσα ποτέ, ό,τι και γινόταν. Οι εξαρτημένοι πρέπει να ζητούν βοήθεια στον άνθρωπο που νιώθουν πιο κοντά. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα.

Κινδύνευε η ζωή των μελών της οικογένειάς μου. Το ποτό σε φέρνει σε ακραία πράγματα, να κυνηγάς με μαχαίρια... Δεν μπορούσα να φύγω, η φτώχεια δεν με άφηνε. Έπαιρνες 400 ευρώ και δεν μπορούσες να κάνεις βήμα κάποτε στις δουλειές. Το ψυγείο είχε μόνο ποτό.

Είμαι πολύ ευτυχισμένος που άφησα το σχολείο, δούλεψα άγριες δουλειές, καλυτέρεψα τη ζωή της οικογένειάς μου, μετά όταν βγήκε ο αδελφός μου στη δουλειά αποφάσισα να ξαναγυρίσω στο σχολείο, είχα "δίψα".

Εμένα μου άρεσε η μουσική και η διοίκηση επιχειρήσεων. Μου άρεσε η οργάνωση. Αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο γιατί ήθελα να σπουδάσω κάτι γρήγορο, να έχει να κάνει με γράμματα, να διαβάσω και να μου φέρει πολλά λεφτά γιατί είχαν περάσει τα χρόνια. Το Λύκειο είχε θεατρικό εργαστήρι και έτσι μου μπήκε το μικρόβιο. Η δασκάλα μου μού είπε ότι θα χάσω χρόνο με τις Πανελλήνιες και έκλαιγε να μπω στο θέατρο» ομολόγησε.