Η απώλεια του συζύγου της, ήταν για τη Λένα Μαντά ένα τεράστιο σοκ. Όχι γιατί δεν το ήξερε, οι γιατροί της είχαν μιλήσει ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή. Το ήξερε αλλά όπως λέει η ίδια και να το ξέρεις, δεν προετοιμάζεσαι ποτέ.
Η αγαπημένη συγγραφέας βρέθηκε στο πλατό του «Καλύτερα Αργά» και μίλησε από καρδιάς με την Αθηναΐδα Νέγκα αποκαλύπτοντας όλα της τα συναισθήματα για τη μεγάλη απώλεια που βιώνει.
«Ο τελευταίος χρόνος από τις 16 Ιουνίου 2023, που ο Γιώργος βγήκε από το νοσοκομείο, και τελείωσε 16 Ιουνίου 2024, θεωρώ ότι ήταν μια περίοδος προετοιμασίας, σαν να με προετοίμαζε ο ίδιος, σαν να μου έλεγε: Μάλλον θα χρειαστεί να τα βγάλεις πέρα μόνη σου. Ήδη είχε σπάσει λίγο, όλο αυτό. Είχα πάει Κύπρο μόνη μου, Θεσσαλονίκη. Συνήθως κυκλοφορούσα μόνη μου. Δεν ήταν εύκολος στις μετακινήσεις, ακόμα και με τη φορητή συσκευή οξυγόνου. Δεν ήταν πολύ εύκολο» είπε αρχικά η Λένα Μαντά και συνέχισε:
«Ήταν 41 χρόνια, όλη μου η ζωή, οπότε ήταν πάρα πολύ δύσκολο, γιατί με τον Γιώργο πηγαίναμε παντού μαζί. Είπα στην κόρη μου ότι για δυο λόγους μου λείπει η εποχή του covid. Ο ένας είναι ότι ήμουν με τον Γιώργο στο σπίτι και είχαμε περάσει καταπληκτικά. Ήταν πολλά πράγματα ο Γιώργος, ήταν φίλος μου, τα λέγαμε όλα, γελάγαμε πάρα πολύ μαζί, οπότε έπρεπε να επαναπρογραμματιστώ, από την αρχή»
«Χθες ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα και σήμερα για να αναδομήσω το πρόσωπο χρησιμοποίησα πολλά παγάκια στο πρόσωπο για να έρθω εδώ για να ανοίξουν τα μάτια» αποκάλυψε η συγγραφέας.
-Βοηθάει να απαιτείται κάπου η παρουσία σου;
«Όχι. Αισθάνεσαι μεγαλύτερη πίεση και συνήθως αυτή η κατάσταση κατάρρευσης επέρχεται όταν πρέπει να πάω σε κάποια κοινωνική εκδήλωση. Την καθημερινότητά μου, τη μοναξιά μου έχω μάθει να τη διαχειρίζομαι. Όταν πρέπει να βγω από αυτή την ασφάλεια και πρέπει να πάω κάπου, να χαμογελάω και δεν έχω πια εκείνον δίπλα μου η απουσία είναι αισθητή»
«Ήξερα ότι η νόσος δε θα περνούσε. Μετά το Πάσχα, είχε μια πολύ απότομη πτώση. Τότε πήρα τον γιατρό και τον ρώτησα τι συμβαίνει: Έχουμε μπει στην τελική ευθεία; Και μου είπε: Κατά πάσα πιθανότητα. Μου εξήγησε ακριβώς τι να περιμένω. Όσο κι αν έλεγα ναι, το ξέρω ότι θα φύγει, δεν το ξέρεις ότι θα φύγει ποτέ. Έπρεπε να σταθώ, για να μην καταλάβει εκείνος τίποτα. Έβλεπα ότι το μηχάνημα άρχισε και δεν μας κάλυπτε, πια. Ανέβαζα τα επίπεδα του οξυγόνου αλλά και πάλι, δεν μπορούσε» διηγείται η Λένα Μαντά και συγκλονίζει:
«Δεν προετοιμάζεσαι ποτέ ακόμα κι αν το ξέρεις. Και ήθελα να ξέρω. Είπα στη γιατρό ότι τα παιδιά μας μπορεί να είναι μεγάλα αλλά θα έχουμε θέματα. Ρώτησα για να τα προετοιμάσω και μου είπε να το κάνω. Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Η κόρη μου είχε γεννήσει πριν 20 ημέρες το δεύτερο παιδί της.
Είχε γεννήτριες χαράς, για τον γιο μου φοβόμουν και δικαίως. Ο γιος μου το πήρε πιο βαριά από όλους, λύγισε στην κυριολεξία. Απλά γονάτισε και έμεινε. Μετρούσα τις ώρες, μετρούσα τις ανάσες του. Του κρατάγαμε το χέρι, εγώ, ο Αλέξανδρος και η Μαρία, που έπρεπε να θηλάσει έφυγε εκείνη την ώρα. Και πάλι... Δεν υπάρχει προετοιμασία για αυτό.
Πέρασα όλα τα στάδια, που περνάς. Την άρνηση, τον θυμό και τώρα έχω περάσει στο τελευταίο. Έχω την ψυχολόγο μου σε εβδομαδιαία βάση. Τώρα είμαι στη θλίψη-κατάθλιψη... Κάποια στιγμή θα περάσει και αυτό, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο και αναπάντητο είναι το γιατί»
