Ο Δημήτρης Κουρούμπαλης που ξεκίνησε την καριέρα του σε νεαρή ηλικία από την πολύ πετυχημένη σειρά «Δέκα λεπτά κήρυγμα» δεν δίνει πολύ συχνά συνεντεύξεις, πόσο μάλλον μιλώντας για την προσωπική του ζωή και την 7χρονη πια κόρη του.
Ο ηθοποιός με αφορμή την παράσταση «Η ληστεία της συμφοράς» που πρωταγωνιστεί μίλησε στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» και την Αθηναΐς Νέγκα αποκαλύπτοντας πως έχει φοβία με τον θάνατο και την απώλεια:
«Έχω ηρεμήσει πολύ σε σχέση με τον θάνατο. Όταν ήμουν μικρός, είχα δύο απώλειες κοντινές, τη μία μετά την άλλη στην οικογένειά μου. Απώλειες στενών συγγενικών προσώπων. Ταράχτηκα, φοβήθηκα πάρα πολύ κι έμεινε αυτή η φοβία για πάρα πολλά χρόνια»
«Τώρα είναι πολύ πιο ήπια τα πράγματα. Δεν μπορείς να προετοιμαστείς για μια απώλεια. Φέτος έχασα τον σκύλο μου και αν και το ήξερα πολύ καιρό ότι θα γίνει αυτό, έκανα ασκήσεις απώλειας. Πρωινή γυμναστική απώλεια.
Έκανα ασκήσεις, αλλά δεν μπόρεσα με τίποτα. Όταν ήρθε το γεγονός, ενώ ήταν πολύ ήπια κλιμακούμενο, δεν το άντεξα. Μου κόπηκαν τα γόνατα. Αν λοιπόν, με ένα ζώο που γνωρίζω ότι θα φύγει κι έχω μια στενή σχέση, δεν μπορώ να προετοιμαστώ, πόσο μάλλον για άλλες πιο βαθιά δεμένες σχέσεις»
Στη συνέχεια η συζήτηση στράφηκε στην προσωπική του ζωή με τον Δημήτρη Κουρούμπαλη να αποκαλύπτει άγνωστα πράγματα για τη σχέση του με την κόρη του και τη δική του στάση ως πατέρας:
«Ξυπνάμε ανελλιπώς 5:30 το πρωί το παιδί μου είναι early bird. Κοιμάται 8:30 , έχουμε το βράδυ για πάρτη μας και κοιμάται 8:30. Οπότε ταυτίζομαι με διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και επαγγέλματα. Δηλαδή στις 12 θέλω την πρώτη μπύρα, είναι κάπως έτσι. Οπότε αυτό θα το συζητήσω, θα το μοιραστώ με ανθρώπους. Τώρα πια είναι καλύτερα τα πράγματα»
-Εσύ τι κάνεις τόσο πρωί;
«Έχω ταχυπαλμία. Γιατί έχω ξυπνήσει τόσο νωρίς; Είμαι πρωινός τύπος αλλά ήμουν των 7:30 των 8. Και όταν το βράδυ εγώ έχω τελειώσει την πρόβα 12:30 και έχω κοιμηθεί στη μιάμιση γιατί δεν μπορώ να «σβήσω» αμέσως μετά, οπότε το 4 ώρες ύπνος για μια μέρα που έχει 18 ώρες μπροστά της, είναι λίγο.
Ακόμα και στις 11 να κοιμόμουνα, το 5:30 πάλι θα μου έσπαγε τα νεύρα αλλά με κάποιο τρόπο είναι κι ένα πεδίο επαφής. Εκείνη μου λέει ότι εγώ είμαι αυτός ο χαρακτήρας, εγώ ξυπνάω αυτή την ώρα αγόρι μου, εσύ δεν ξυπνάς. Θα πρέπει με κάποιον τρόπο να καταλάβεις ότι εγώ είμαι ένα διαφορετικό πλάσμα από σένα. Οπότε εκεί μπαίνουμε σε μια καινούργια πάλη, ένα χτίσιμο σχέσης.
Αυτό που με εντυπωσιάζει εμένα είναι ότι παίρνει πράγματα που ανήκουν σε μένα και τη γυναίκα μου και τους οικείους, τα οποία εμείς δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε ότι τα έχουμε. Γνωρίζω έναν καινούργιο άνθρωπο και είναι πολύ συναρπαστικό το ταξίδι. Κι έναν άνθρωπο που δεν μπορώ να επιλέξω πότε θα τον δω»
-Θα ήθελες να έχεις τον εαυτό σου για μπαμπά;
«Τώρα τι με ρωτάς… Ένα 60-40. 60% ναι και 40% όχι. Έχω κι ένα ποσοστό που δεν είμαι έτσι όπως θα ήθελα να είμαι. Χάνω την ψυχραιμία μου, φωνάζω..»
-Ήταν έτσι κι οι δικοί μας οι γονείς;
«Καμία σχέση. Νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη σχέση, πιο στενή σχέση. Έχω κοινές αναφορές με την κόρη μου. Όταν μεγάλωνα είχαμε τηλεόραση, έβλεπα παιδικές σειρές. Είχαμε κόντρα με τους γονείς μου για να δω τηλεόραση. Οι γονείς μου όταν μεγάλωναν δεν είχαν τέτοια παιδική ηλικία. Εγώ μπορώ να καταλάβω με κάποιο τρόπο τι νιώθει εκείνη όταν της κλείνω την τηλεόραση.
Καταλαβαίνω αυτή την εσωτερική της ένταση. Μπορώ να της πω ότι το ξέρω ότι στενοχωριέται και ότι της τη σπάω αλλά το κάνω για αυτόν και για αυτόν τον λόγο κι αυτό είναι σχέση, δεν είναι έλεγχος. Αυτή η κουβέντα με τους δικούς μας τους γονείς δεν γινόταν. Ήταν όλο πρωτόκολλο. Δεν μπορούσες να είσαι άτακτος γιατί δεν σ’ έπαιρνε».
