Συναισθηματική και αποκαλυπτική η συνέντευξη που έδωσε χθες το βράδυ στην εκπομπή του Μάνου Νιφλή «Στιγμές» στο κανάλι One.

Ο μεγάλος συνθέτης και μουσικός που μεγάλωσε σε μια οικογένεια που ήταν «καταδικασμένος» να αγαπήσει τη μουσική, αφού και ο πατέρας του, Θόδωρος Πολυκανδριώτης υπήρξε πολύ μεγάλος συνθέτης στην εποχή του, όπως και ο αδερφός του Γιάννης. Ο ίδιος ονειρευόταν να γίνει Πολιτικός Μηχανικός αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια:

«Περνάνε τα χρόνια και κάποια στιγμή στα 15,5 διαβάζω για το Μικρό Πολυτεχνείο γιατί το όνειρό μου ήταν Πολιτικός Μηχανικός. Από την πρώτη και τη δευτέρα γυμνασίου διαβάζω φουλ για να δώσω στο Μικρό Πολυτεχνείο. Τότε λοιπόν, το καλοκαίρι του ’63 έρχεται ένας φίλος του πατέρα μου, Γιάννης Κατσιμίχας, ο οποίος λέει, Θόδωρε θα μου δώσεις τον γιο σου να πάω στην επαρχία να κάνω κάποιες εμφανίσεις, συγκεκριμένα στον Πύργο Ηλείας.

«Ο Θανάσης δεν μπορεί» του λέει «γιατί δεν παίζει μπουζούκι, αλλά πάρε τον Γιάννη» Ο Γιάννης δούλευε τότε με τη Ρίτα Σακελλαρίου και δεν μπορούσε. Και έτσι πάω εγώ γιατί λέει ο πατέρας μου, τον βλέπω πώς πάνε τα χέρια του την κιθάρα . Κιθάρα εγώ μέχρι τότε, μπουζούκι δεν είχα πιάσει στα χέρια μου ποτέ. 15,5 χρονών. Πρώτη φορά έβαλα μακριά παντελόνια

Το δεύτερο βράδυ ένας ευπατρίδης μόλις είχε έρθει από την Αμερική χόρευε με την παρέα του, στην ορχήστρα είχαμε και τον Δημήτρη Τζάρα τον αείμνηστο κλαρινίστα, και φωνάζει «Γεια σου Τζάρα με το κλαρίνο σου» και πέφτει κάτω ξερός. Εμένα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα, μικρό παιδάκι. Προσπάθησαν να τον συνεφέρουν, έφυγε ο παππούς. Καταλαβαίνεις ότι 15,5 χρονών έχω έναν θάνατο. Παναγία μου τι γίνεται τώρα.

Παίρνει στροφές το μυαλό, τελειώνουμε σε μία εβδομάδα γιατί δεν διήρκεσε παραπάνω είχε περιπέτειες η ιστορία αυτή. Παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου του λέω έτσι κι έτσι, είμαστε απλήρωτοι. Μου λέει, έχεις χρήματα να πάρεις το λεωφορείο να έρθεις; Του λέω έχω και πάω σπίτι στο Αιγάλεω του δίνω το μπουζούκι και τον ενισχυτή και του λέω, εγώ τέρμα με το μπουζούκι. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα».

Ενώ διηγήθηκε και την περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του και του επέβαλλε να μην ακουμπήσει μπουζούκι για τρεις μήνες γιατί κινδύνευε να μείνει παράλυτος στο δεξί του χέρι.

Τέλος αναφέρθηκε στον όρο μπουζουκίστας που έβγαλε αυθόρμητα ο Μανώλης Χιώτης για να αντικαταστήσει το μπουζουξής.