Για την πορεία της στον χώρο, τις απορρίψεις, την ρετσινιά που πάλεψε να βγάλει από πάνω της αλλά και το δικό της θέατρο που ετοιμάζεται και στο οποίο θα δώσει το όνομα της γυναίκας που τη βοήθησε να σταθεί στα πόδια της μίλησε η Άννα Φόνσου.

Σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα η αγαπημένη ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική.

«Νομίζω πως τον Ιανουάριο το θέατρο θα είναι έτοιμο. Αυτό το κτίριο έχει πολλά ενδιαφέροντα κομμάτια. Έχει ένα μικρό θέατρο εσωτερικά για να μπορούν να παίζουν νέοι καλλιτέχνες και θα ονομαστεί «Κυρία Κατερίνα». Δυστυχώς, τα μισά θέατρα στην ελεύθερη αγορά τα έχει ένας επιχειρηματίας και τα άλλα μισά άλλος. Από την άλλη, το Εθνικό έχει μοιρασμένες τις θέσεις, οπότε κανένας νέος δεν μπορεί να παίξει», είπε αρχικά η Άννα Φόνσου για το όνειρό της που γίνεται πραγματικότητα.

-Από τα χέρια σου πέρασαν πολλά χρήματα και τα περισσότερα τα έριξες στο Σπίτι του Ηθοποιού και φτιάχνοντας θέατρα. Δεν σκέφτηκες ότι αυτά τα χρήματα θα μπορούσες να τα είχες φάει στην καλή ζωή;

«Εγώ, όπως ξέρεις, ήμουν πολύ φτωχό κορίτσι. Ο πατέρας μου ήταν εξόριστος πολλά χρόνια και, όταν επέστρεψε στην Τήνο, έκανες διάφορες δουλειές για να ζήσουμε. Εγώ είχα έναν μικρό γάιδαρο και πήγαινα σε όλο το νησί διάφορα χόρτα, φρούτα και αργότερα με τον ίδιο γάιδαρο πήγαινα στη Βαρβάκειο, στην Αθήνα, φρούτα από την Τήνο.

Μετά, όταν η κυρία Κατερίνα με γνώρισε, με σπούδασε και με βοήθησε πολύ για να σταθώ για πόδια μου. Όταν παντρεύτηκα έναν από τους πιο πλούσιους Έλληνες, τον πρώτο μου άντρα, εκείνος μου έλεγε τι ήθελα να μου αγοράσει. «Ένα σπίτι στην Αθήνα, ένα σπίτι στη Νέα Υόρκη…», μου έλεγε και του έλεγα: όχι, θα ανεβάσω αυτό το έργο στο τάδε θέατρο. Εκεί τα έριχνα όλα. Ήμουν πωρωμένη με το θέατρο και τώρα με το Σπίτι του Ηθοποιού».
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η υστεροφημία μου και γι’ αυτό δεν βλέπεις πουθενά το όνομά μου γραμμένο μέσα στα κτίρια που φτιάχνω».

-Στο Εθνικό θέατρο γιατί δεν έχεις παίξει;

«Κάθε χρόνο πηγαίνω και κάνω αίτηση και κάθε χρόνο μού λένε: «Έχουμε την περυσινή σας αίτηση. Έχετε κάνει και κάτι άλλο για να συμπληρώσετε; Δυστυχώς, έχουμε κλείσει για φέτος». Από όλους τους διευθυντές του Εθνικού, μόνο ένας με φώναξε όλα αυτά τα χρόνια για να παίξω. Ο Δημήτρης Λιγνάδης. Δυστυχώς, ενώ τα είχαμε βρει όλα, έσκασε η υπόθεση του και πάγωσαν τα πάντα».

-Πίστεψες από την αρχή στην αθωότητα του Λιγνάδη;

«Εγώ τον Δημήτρη δεν τον ξέρω στην προσωπική του ζωή και δεν με ενδιαφέρει. Όπως δεν με ενδιαφέρει ούτε η προσωπική ζωή κανενός άλλου. Ήμασταν στις εισαγωγικές εξετάσεις των παιδιών πολλά χρόνια μαζί. Ξέρω έναν άνθρωπο βαθιά μορφωμένο, ο οποίος μάλιστα πάνω στη δουλειά του δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Άλλωστε, γι’ αυτό υπάρχουν τα δικαστήρια, για να βγάζουν τις σωστές αποφάσεις. Εγώ έκανα 25 χρόνια για να φύγει από πάνω μου η «μουτζούρα» με τις αισθησιακές ταινίες. Η Γκιζέλα Ντάλι πέθανε με αυτόν τον καημό».

-Και για σένα και για την Γκιζέλα τη δεκαετία του ’70 υπάρχουν κάποιες ταινίες με αισθησιακές σκηνές…

«Δεν γυρίσαμε ποτέ αυτές τις σκηνές. Γι’ αυτό για 20 χρόνια έτρεχα στα δικαστήρια και στο τέλος δικαιώθηκα. Ποτέ δεν γυρίσαμε αυτές τις σκηνές εμείς. Στις ταινίες που γυρίσαμε εκείνη την εποχή (που ήταν και δικτατορία) και εγώ και η Γκιζέλα, ο παραγωγός ήταν υποχρεωμένος να δώσει το σενάριο και να το διαβάσουν οι άνθρωποι της κυβέρνησης του Παπαδόπουλου. Περνούσε από λογοκρισία, με λίγα λόγια.

Για την ταινία «Το κορίτσι και το άλογο» που έκανα εγώ με τον Γιάννη Αργύρη, που ήταν στο Εθνικό θέατρο, το σενάριο πέρασε από τους καθηγητές του Εθνικού. Όπως μια ταινία που κάναμε με τον Μπάρκουλη, με τίτλο «Πιο θερμή από τον ήλιο», όπου είχαμε μια σκηνή με τον Ανδρέα που με αγκάλιαζε.

Δεν ξέραμε ότι αυτές τις ταινίες τις στέλνουν στο εξωτερικό και βάζουν άλλες σκηνές επιπλέον. Μάλιστα, σε αυτή την ταινία έχουν βάλει μια χοντρή να φαίνεται το σώμα της με κάτι μεγάλα στήθη. Δεν άντεξα να τη δω αυτή την ταινία.

Και όλο αυτό που βίωσα είναι μια πολύ μεγάλη πίκρα που έχω. Δεν έκανα ερωτικές σκηνές σε αυτές τις ταινίες. Μόνο γυμνό και μέχρι εκεί. Ξέρεις, έκανα πολλά χρόνια να το ξεπεράσω και να εμπεδώσω ότι δεν είμαι εγώ αυτή που δείχνουν στην ταινία. Και όταν έκανα δικαστήρια, ήρθε ως μάρτυρας μου όλο το συνεργείο που τις γυρίζαμε. Και γι’ αυτό αποσύρθηκαν».

-Η Γκιζέλα Ντάλι;

«Είχαμε πει τότε να στραφεί κι εκείνη νομικά, αλλά λόγω κόστους δεν μπορούσε και δεν το προχώρησε. Την είχε πειράξει πάρα πολύ, γιατί η Γκιζέλα δεν έκανε ούτε μια σκηνή γυμνή. Και πέθανε με αυτόν τον καημό»