Η τηλεόραση αντιμετωπίζει έναν οικονομικό εφιάλτη. Γι’ αυτό τον οικονομικό εφιάλτη, πιστεύεις πως ευθύνονται εν μέρει και τα χρυσά συμβόλαια που υπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια; Πιστεύεις πως ευθύνονται όλα αυτά τα... υπερτιμημένα τηλε-αστέρια που μεσουρανούσαν;
Απολύτως ναι... Ναι, για όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε αυτήν τη στιγμή στην τηλεόραση, φταίνε και οι υπερτιμημένοι τηλε-αστέρες και τα χρυσά συμβόλαια και η τηλεοπτική ματαιοδοξία που κυριαρχούσε... Βέβαια, οφείλω να σου πω πως θεωρώ πως το λάθος δεν είναι όλων όσοι υπήρξαν υπερτιμημένοι. Το λάθος ήταν εκείνων που επέλεξαν αυτά τα άτομα.
Η επίσημη δικαιολογία για όλα αυτά τα τρελά λεφτά που χάρισε είκοσι χρόνια η ιδιωτική τηλεόραση ήταν πως μπορεί μια παρουσιάστρια ή ένας παρουσιαστής να παίρνει 90.000 και 100.000 ευρώ τον μήνα και τα χρήματα αυτά να τα φέρει πίσω στο κανάλι...
Με τις γνώσεις και την εμπειρία που έχω αυτήν τη στιγμή, δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει δυνατότητα -όταν η Κριστίν Λαγκάρντ παίρνει 31.000 ευρώ τον μήνα- ένα άτομο που δουλεύει στην ελληνική, ιδιωτική τηλεόραση να παίρνει 100.000 ευρώ τον μήνα και το σύστημα να μπορεί να ισορροπεί. Ετσι, λοιπόν, όλο αυτό σιγά σιγά δημιούργησε ένα πολύ σοβαρό, δομικό πρόβλημα στο συγκεκριμένο μέσο και μια απίστευτη ανισορροπία.
Ολη αυτή η τηλεοπτική... υπερκοστολόγηση και υπερτιμολόγηση δημιούργησε tvstars-φούσκες; Δημιούργησε μια γιαλαντζί κοσμική, μιντιακή, τηλεοπτική πραγματικότητα;
Η αλήθεια είναι πως στα media επιτυχημένος θεωρείται ο πλούσιος που έχει κότερο, κάνει διακοπές στη Μύκονο, καπνίζει πούρο και παρουσιάζεται σε όλες τις κοσμικές εκδηλώσεις. Και η αλήθεια είναι πως όντως στον χώρο μας υπήρξε μια ομάδα ανθρώπων που ήταν απαίδευτοι, δεν είχαν μια κοσμοπολίτικη άποψη της ενημέρωσης και του τι είναι σπουδαίο στον κόσμο, περιορίστηκαν σε έναν μικρόκοσμο και αυτός ο μικρόκοσμος οδήγησε το σύστημα στο να ιδρυματοποιηθεί. Και όταν ιδρυματοποιείται το σύστημα, όλοι όσοι ζούμε μέσα σε αυτό γινόμαστε αυτιστικοί. Να γιατί οι... γιαλαντζί σταρ και οι σταρ-φούσκες. Να γιατί πολύς κόσμος πήρε τζάμπα λεφτά στην τηλεόραση... Να γιατί το τρας έγινε συνώνυμο του γκόσιπ. Γι’ αυτό σου λέω ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν πάντα με το ποιος είναι εκείνος που θα αξιολογήσει το σημαντικό.
Οντως, το θέμα είναι το ποιος είναι εκείνος που κάθε φορά θα αξιολογήσει το... σημαντικό!
Ναι, γι’ αυτό και μεταξύ πολλών άλλων, μας έκαναν να νιώσουμε πως δεν υπάρχει και καμία περίπτωση να ανέβει ο άλλος με την αξία του. Επίσης υπήρξε ένα σύστημα που πολύ συνειδητά προώθησε ένα μοντέλο γυναίκας, η οποία ως μοντέλο δεν τιμά τις γυναίκες, γιατί οι γυναίκες οι κανονικές είναι πλάσματα που έχουν κάνει θαυμάσια πράγματα, που έχουν κάνει αριστουργήματα. Τις γυναίκες που κάνουν αριστουργήματα δεν τις πρότεινε κανένας στην τηλεόραση για να γίνουν... «πρωτοσέλιδο». Δεν υπήρχε χώρος να υπάρξει μία γυναίκα όπως είναι ας πούμε, η Κική Δημουλά, μία σημαντική Ελληνίδα, μία διεθνής Ελληνίδα. Τη σύστησε κανείς, λοιπόν, στους Ελληνες τηλεθεατές;
Οχι, γιατί συνήθως στην πρώτη σελίδα ήταν το... ξανθό και η... μπούκλα.
Ναι, δυστυχώς η Κική Δημουλά είχε την ατυχία να μην έχει εξτένσιον, να μην έχει κάνει λιποαναρρόφηση στους γοφούς και να μην έχει κάνει πλαστική στήθους. Ετσι, η Κική Δημουλά μπήκε στο περιθώριο ενός λαϊκού μέσου. Μπορεί η τηλεόραση να μην οφείλει να είναι πανεπιστήμιο, όμως, οφείλει να πληροφορεί και να ενημερώνει και για όλα μπορεί να υπάρξει χώρος...
Η εποχή της μπούκλας και του ντεκαπάζ πέρασε για την τηλεόραση;
Θέλω να ελπίζω πως όντως η εποχή του εξτέ, της μπούκλας και της τρέσας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πιστεύω πως η τηλεόραση δεν είναι πια... καθρέφτης με πληθωρικά μπούστα! Γιατί κάποια στιγμή, αυτό νόμιζα.
Δεν αρκεί πια ένα βαθύ ντεκολτέ για να κάνει κανείς καριέρα;
Και το βαθύ ντεκολτέ αντέδρασε! Ζήτησε το μπούστο το δικαίωμά του στην ελευθερία... Εβλεπες τηλεόραση και σε έπιανε πανικός, γιατί φοβόσουν μη σκάσουν οι... κορσέδες! Η τηλεόραση πια και οι τηλεθεατές ζητούν άλλα πράγματα. Είμαστε σε μια άλλη εποχή.
Τι σε εξοργίζει στην τηλεόραση;
Οι βλάκες και η κακή αισθητική...
Πολλοί θα πουν ότι η Νανά μιλάει για κουλτούρα, για καλλιέργεια και για αισθητική στην τηλεόραση, όταν η ίδια δεν δίστασε να καθίσει στο πάνελ ενός μεσημεριανού...
Κατ΄ αρχάς εγώ έζησα 22 χρόνια ως δημοσιογράφος, χωρίς να έχω, αγάπη μου, χορηγό! Αυτό είχε κόστος... Και τι θέλω να σου πω με αυτό; Προσωπικά με αυτήν τη δουλειά κατάφερα να ζήσω, κατάφερα να μεγαλώσω το παιδί μου, οι επιλογές μου για το τι θα κάνω για να καλύπτω τα ασφαλιστικά μου ταμεία ή το στεγαστικό μου δάνειο δεν ήταν πολλές. Ηταν μόνο η δουλειά μου... Πάντοτε, ήμουν στην κρίση των εκάστοτε διευθυντών μου. Κάποιοι με επέλεξαν για να πω δελτίο, κάποιοι για να κάνω τοκ-σόου, κάποιοι για ψυχαγωγικά προγράμματα και κάποιοι για να βρεθώ στην καρέκλα του μεσημεριανού. Ετσι, όταν σε επιλέγει ο διευθυντής σου για να κάνεις τηλεοπτικό ρεπορτάζ σε μια μεσημεριανή ζώνη και κάποιες συνεντεύξεις, το κάνεις, γιατί πολύ απλά πρέπει να δεις ποιο είναι το επόμενο βήμα σου για να μπορέσεις να πας παρακάτω, για να μπορέσεις να ζήσεις.
Το μετάνιωσες που είπες το «ναι» στο μεσημεριανό;
Μετάνιωσα για την τρίτη χρονιά. Ηταν μεγάλη φθορά για μένα... Μετά, όμως, κι απ’ όλη αυτή τη διαδικασία, επιχείρησα να κάνω και τη μεγάλη ανατροπή στην καριέρα μου. Βρέθηκα σε άλλο χώρο, κάνοντας άλλα πράγματα και επιχειρώντας να ανοίξω και το δικό μου... μαγαζί.
Ναι, δημιούργησες ένα γυναικείο site, το www.mylady.gr και θέλω να μου πεις αν το έκανες από την ανάγκη σου για να... εξιλεωθείς.
Σκέφτηκα ότι «καλά τα λες, Νανά μου, καλά τα κρίνεις, όμως, εσύ τι έχεις να αντιπροτείνεις στον κόσμο; Τι έχεις να υπογράψεις με τη δική σου αισθητική;». Ετσι, ένιωσα την ανάγκη να καταθέσω ένα δικό μου δείγμα γραφής και επειδή δεν μπορώ να έχω το δικό μου κανάλι (γέλια), έκανα το δικό μου site. Πάντως, ανάγκη... εξιλέωσης από την παρουσία μου στο μεσημεριανό δεν ένιωσα.
Αν ερχόταν ένα κανάλι και ένας άλλος διευθυντής και σου πρότεινε να συμμετέχεις και πάλι σε μεσημεριανό;
Δεν μου αρέσει να γίνομαι αφοριστική, όμως, νομίζω ότι όλη αυτή η ιστορία για μένα έχει ολοκληρωθεί. Δεν μπορώ να πω τίποτα για την Ελλη Κοκκίνου, δεν μπορώ να πω τίποτα για τον οποιοδήποτε. Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω τις ζωές των άλλων; Να σου κρίνω την τηλεόραση ναι. Να μιλάμε για τα media, μπορούμε να μιλάμε ώρες, να σου πω για το αν οι μπίμπο, τα εξτέ και μπούκλες μπορούν να κάνουν κι άλλο καριέρα στην τηλεόραση, να σ’ το πω. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν μπορώ να σου πω τίποτε άλλο, γιατί πολύ απλά δεν με ενδιαφέρει.
Ο φετινός τηλεοπτικός χειμώνας σε βρήκε στο «10 με 1 μαζί». Αυτή η συνεργασία ήταν εύκολη, δύσκολη, ευχάριστη για σένα;
Προσωπικά ως Νανά πέρασα πολύ καλά... Μου φέρθηκαν άψογα.
Παρά το γεγονός ότι αυτή η χρονιά είχε πολλά σκαμπανεβάσματα για τα αγόρια του ΑΝΤ1 και ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για ‘κείνους;
Αυτό που με δυσκόλεψε πάρα πολύ φέτος ήταν το γεγονός ότι έπρεπε να αντιμετωπίζω κάθε εβδομάδα τους συναδέλφους μου και τους συνεργάτες μου με την αγωνία και το άγχος ότι η εκπομπή... «κόβεται αύριο». Μια αγωνία που ξεκίνησε από τον Οκτώβρη και μαζί της φτάσαμε μέχρι τον Ιούλιο. Ολο αυτό ήταν ιδιαίτερα ψυχοφθόρο. Ομως, από τα παιδιά, από τον Σπύρο και τον Γιώργο, δεν έχω κανένα παράπονο.
Το μεγαλύτερο φάουλ των παιδιών φέτος πιστεύεις πως ήταν ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν το επικοινωνιακό τους κομμάτι;
Λάθη δεν κάνουν μόνο οι νεκροί... Ομως, επειδή προσωπικά μου φέρθηκαν άψογα και στάθηκαν όλο τον χειμώνα και στο πλευρό πολλών συνεργατών τους που το είχαν ανάγκη, για μένα αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία και αξία, οπότε δεν θα ήθελα να πω τίποτε άλλο.
Η Ελένη Μενεγάκη γιατί πιστεύεις πως φέτος έφτασε στο σημείο να χάσει τη μάχη της τηλεθέασης, όχι μόνο στο σύνολο, αλλά και στα νεανικά κοινά, στα οποία μέχρι πέρυσι σάρωνε;
Μωρέ, βαρέθηκε ο κόσμος... Αν κάνεις ζάπινγκ στην τηλεόραση και δεις την εκπομπή, βαριέσαι πάρα πολύ και νομίζω πως πια βαριέται και η ίδια η Ελένη. Αν εξαιρέσουμε την Ελένη που είναι ένα λαμπερό πρόσωπο και σου δίνει αυτήν τη φωτεινότητα που θες, ανοίγοντας το μάτι σου το πρωί, από εκεί και πέρα ξέρεις τι θα γίνει στο κάθε λεπτό της εκπομπής, πριν καν το δεις.
Και από την άλλη μεριά, έχουμε και τη Φαίη και τον Γιώργο, όπου το «Πρωινό τους» σάρωσε. Γιατί τα πήγαν τόσο καλά;
Νομίζω ότι πάντοτε υπάρχει μια ρομαντική αίσθηση στους τηλεθεατές που βλέπουν εκείνη την ώρα, να θέλουν να μάθουν πώς ζει ένα ζευγάρι τη ζωή του και να νιώθουν κατά κάποιο τρόπο συμμέτοχοι στη ζωή τους.
Ο πανελίστας πρέπει να είναι δημοσιογράφος
Το κουτσομπολιό έχει γίνει... εθνικό σπορ για την τηλεόραση.
Είναι η εύκολη λύση και σε τέτοιες εποχές που ζούμε και οικονομική λύση. Και έχω να σου πω πως το να είναι κανείς «πανελίστας» σε μια εκπομπή έχει γίνει... επάγγελμα.
Εχω φίλο που διδάσκει σε σχολή δημοσιογραφίας και πολλοί μαθητές του λένε ότι θέλουν να γίνουν «πανελίστες».
Και προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα ή κάποιο κόλλημα με τους «πανελίστες», όταν οι «πανελίστες» αυτοί είναι δημοσιογράφοι.
Αντί, λοιπόν, αυτά τα παιδιά να θέλουν να γίνουν πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα δημοσιογράφοι, θέλουν να γίνουν... «πανελίστες» γιατί είναι η μόδα της εποχής. Και γιατί σ’ το επισημαίνω αυτό; Γιατί υπήρξε στιγμή που βρέθηκα στο μοντάζ και ετοιμάζοντας ένα αφιέρωμα για τη Μαλβίνα Κάραλη, ήταν δίπλα μου ένα κορίτσι που θέλει να κάνει καριέρα στην τηλεόραση και μου είπε το αφοπλιστικό: «Αυτή είναι πολύ καλή, να τη φωνάξουμε μια μέρα». Μα δεν μπορείς, αγάπη μου, να θες να κάνεις πολιτικό και κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ και να μην ξέρεις τι πολίτευμα έχουμε!
Νάνσυ Νικολαΐδου
