Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ
Οι ίδιοι παρομοιάζουν την ιστορία τους με παραμύθι που θα μπορούσε να ξεκινάει κάπως έτσι: «Μια φορά κι έναν καιρό 7 άνθρωποι, κυνηγημένοι από την πανέμορφη αλλά κακιά μάγισσα Αθήνα, ξεκίνησαν να βρουν την τύχη τους αλλού...».
Η Καλλιόπη έχει σπουδάσει γραφιστική, ο Δημήτρης είναι μηχανικός, η Ράνια έχει παρακολουθήσει σπουδές νομικής, ο Λεωνίδας ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο Τάσος είναι συγγραφέας και σπούδασε ψυχολογία όπως και ο Χρήστος, αλλά και ο Γιάννης, που έκανε όμως σπουδές και στη διοίκηση επιχειρήσεων, έβαλαν ένα μεγάλο στόχο: «Από τα 20 χρόνια μας αρχίσαμε να σκεφτόμαστε: "πώς ζούμε έτσι;". Ξεκίνησε λοιπόν μια κουβέντα για το πώς θα ήταν αν φεύγαμε από την Αθήνα και πηγαίναμε κάπου αλλού. Σιγά σιγά αρχίσαμε να το σοβαρεύουμε, να παίρνει μορφή στο μυαλό μας και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε. Γύρω στο 1992 βρήκαμε το κτήμα, μια έκταση περίπου 60 στρεμμάτων, το αγοράσαμε και αρχίσαμε να χτίζουμε σιγά σιγά. Το 1997 εγκαταστάθηκαν οι δύο πρώτοι και σταδιακά, μέχρι και το 1999, ήρθαμε όλοι».
«Σεβασμός στη φύση»
Το moto αυτό ακολούθησαν όχι μόνο στη μελισσοκομία, με την οποία ασχολήθηκαν, αλλά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους: «Γιατί φύγαμε από την Αθήνα; Γιατί θέλαμε μια πιο ανθρώπινη ζωή, καλύτερες σχέσεις και μια καλή συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον, που σημαίνει σεβασμός στη φύση. Αυτό λοιπόν προσπαθήσαμε να το εφαρμόσουμε σε όλα. Χρησιμοποιήσαμε ό,τι μορφή εναλλακτικής ενέργειας μπορούσαμε. Στην αρχή ξεκινήσαμε εντελώς παραδοσιακά, στόφα, τζάκι, θερμοσίφωνο με ξύλα, λάμπες πετρελαίου και όταν ζοριστήκαμε από εξωτερικούς παράγοντες, βάλαμε ηλιακές κυψέλες, για να μπορούμε να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες. Μόνο όταν υπάρχει ανάγκη, όπως τις μεγάλες περιόδους χωρίς ηλιοφάνεια, μπορεί επικουρικά να χρησιμοποιήσουμε ρεύμα από τη ΔΕΗ. Το νερό επίσης που χρησιμοποιούμε για τις γεωργικές εργασίες το ανεβάζουμε από το ποτάμι, με ένα αρχαίο σύστημα που λέγεται "υδραυλικός κριός" "υπάρχουν αναφορές σ’ αυτό σε αρχαία κείμενα", το οποίο λειτουργεί με την κίνηση των νερών του ποταμού. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε πετρέλαιο ούτε ρεύμα». Με την ίδια λογική επίπλωσαν και τα σπίτια τους: «Χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα έπιπλα, τα οποία είτε ανακαινίσαμε είτε μας τα χάρισαν, ενώ κάποια τα βρήκαμε και στα σκουπίδια, με το σκεπτικό ότι δεν χρειάζεται να καταστρέψουμε κι άλλα ξύλα. Ζούμε με δικά μας προϊόντα, έχουμε λίγες κατσίκες από τις οποίες παίρνουμε το γάλα, γιατί είμαστε ανίκανοι να σφάξουμε τα ζώα μας και να τα φάμε. Έχουμε κότες και περιβόλι για τα κηπευτικά. Φτιάχνουμε τα δικά μας ζυμαρικά και ό,τι άλλο μπορούμε μόνοι μας. Βγάζαμε και δικό μας λάδι, αλλά στις φωτιές του 2007 πάθαμε τεράστια καταστροφή. Κάηκαν όλες μας οι ελιές και 20 στρέμματα αμπέλι και τώρα ξεκινήσαμε από την αρχή. Φέτος βγάλαμε 4 τενεκέδες λάδι και είμαστε πολύ περήφανοι».
Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες
Τη φιλοσοφία αυτή μετέφεραν φυσικά και στη μελισσοκομία, που έγινε η κύρια εργασία τους: «Ξεκινήσαμε να κάνουμε βιολογική μελισσοκομία πριν ακόμη θεσμοθετηθεί στην Ελλάδα. Τι σημαίνει βιολογικό μέλι; Πρέπει να φροντίσεις να πας τα μελίσσια κοντά σε μη συμβατικές καλλιέργειες. Δεν θα χρησιμοποιήσεις φάρμακα ούτε για τις ασθένειες ούτε για τη φύλαξη του υλικού σου, δεν θα βάλεις ζάχαρη, δεν θα χρησιμοποιήσεις τίποτα που να μην είναι φυσικό, ούτε καν στις κυψέλες. Είμαστε αρκετά σχολαστικοί, μας πήρε πολύ χρόνο για να καταλήξουμε σε ένα μέλι που να το θεωρούμε ισορροπημένο γευστικά και σε στοιχεία. Πέρασαν 4 χρόνια δοκιμών για να βγάλουμε το πρώτο μας μέλι στην αγορά. Επίσης, φερόμαστε με πολύ σεβασμό στα μελίσσια, τα αντιμετωπίζουμε σαν ζωντανούς οργανισμούς και όχι σαν αντικείμενα εκμετάλλευσης που θα μας δώσουν προϊόν. Δεν απομυζούμε τις μέλισσες, δεν θα τους πάρουμε και την τελευταία σταγόνα μελιού που χρειάζονται για να ζήσουν, επειδή υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση στην αγορά».
Κάθε αρχή και δύσκολη
Κι όπως ήταν αναμενόμενο, ανέλαβαν μόνοι τους και τη διακίνηση του μελιού στην αγορά, κάτι που, όπως παραδέχονται, στην αρχή ήταν αρκετά δύσκολο: «Μας πήρε γύρω στα 4 χρόνια για να πούμε ότι έχουμε μπει στην αγορά. Τώρα όμως το μέλι είναι στα ράφια και ο κόσμος το ξέρει. Τώρα πια ο ένας από εμάς είναι σχεδόν μόνιμα στην Αθήνα για τη διακίνηση και οι υπόλοιποι κάνουμε την παραγωγή. Ήταν δύσκολο, γιατί πηγαίναμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και μάλιστα σε μια δύσκολη αγορά, όπως αυτή των βιολογικών προϊόντων, μιας και στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη συνείδηση στο αγοραστικό κοινό. Έρχονται στις εκθέσεις και μας ρωτάνε: "Ποιος μου εγγυάται ότι το μέλι είναι βιολογικό;". Αντί να ρωτήσουν τον παραγωγό του συμβατικού μελιού τι περιέχει το προϊόν του και πόσα φάρμακα έχει χρησιμοποιήσει, ρωτούν το βιολογικό παραγωγό, που, αν μη τι άλλο, πιστοποιείται. Γίνεται έλεγχος κάθε χρόνο και παίρνουμε πιστοποίηση για κάθε καινούργια σοδειά».
Γλύκαναν την κρίση
Με τη γλύκα του μελιού τους αποφάσισαν να χτυπήσουν και την οικονομική κρίση, αναρτώντας την εξής ανακοίνωση στην ιστοσελίδα τους, που αποδεικνύει ότι εκτός των άλλων είναι και ειλικρινείς με τους πελάτες τους: «Στο "Κτήμα Φούγκα" ξεκινήσαμε όχι με σκοπό την κερδοφορία, αλλά τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και μια αξιοπρεπή ζωή. Με βάση ένα τέτοιο σκεπτικό φροντίσαμε τα προϊόντα μας να έχουν την καλύτερη ποιότητα και τη χαμηλότερη δυνατή τιμή σε σχέση με το κόστος παραγωγής τους. Κατανοώντας όμως το οικονομικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε (ή που αναδύθηκε) και θεωρώντας ότι εμείς μπορούμε να μειώσουμε το κόστος διαβίωσής μας ευκολότερα απ’ ό,τι ένας κάτοικος της πόλης (π.χ., μπορούμε να παράγουμε το μεγαλύτερο μέρος της τροφής μας εντός του κτήματος και έχουμε και κάποια εξωαγροτικά εισοδήματα, όπως τα ενοίκια από τα σπίτια που είχαμε όσο μέναμε στην Αθήνα), αποφασίσαμε να προβούμε σε ελαχιστοποίηση του κέρδους, κατεβάζοντας τις τιμές σχεδόν στο κόστος».
Επόμενος στόχος ο αγροτουρισμός
Τα σχέδια της παρέας είναι πολλά, ανάμεσα σε αυτά και να αξιοποιήσουν κάποια στιγμή το κτήμα τους για αγροτουρισμό. Όπως τονίζουν όμως: «Το "Κτήμα Φούγκα" είναι πάντα ανοιχτό σε επισκέψεις, μετά όμως από συνεννόηση, επειδή για παράδειγμα την άνοιξη και το καλοκαίρι, που ο κόσμος προτιμάει να κάνει τις επισκέψεις του, για μας είναι περίοδος εντατικών εργασιών. Αυτό φυσικά δεν καθιστά αδύνατες τις επισκέψεις, απλώς τις περιορίζει. Μπορείτε, αν θέλετε όμως, να τους επισκεφτείτε και μέσω του υπολογιστή σας πληκτρολογώντας τη διεύθυνση www.ktimafuga.gr.
Είμαστε κερδισμένοι!
Το μεγάλο τους κέρδος, όπως μας είπαν, είναι η ζωή που ζουν: «Σαφώς και νιώθουμε κερδισμένοι, αφού έχουμε καλή ποιότητα ζωής και καλές σχέσεις μεταξύ μας. Ζούμε πιο ήρεμα και οι δυσκολίες δεν φαίνονται ανυπέρβλητες. Δεν έχεις την πίεση και το άγχος που υπάρχουν στις μεγάλες πόλεις. Όσο για τα μυστικά της ζωής που τους έχουν διδάξει οι μέλισσες; Είναι πολλά: «Η κοινωνία τους έχει μια εντυπωσιακή δομή. Κανείς ποτέ δεν μπορεί να πει ότι γνωρίζει τη μελισσοκομία. Κάθε φορά θα συναντήσεις κάτι άλλο, το οποίο δεν υπάρχει ούτε στα βιβλία. Η μέλισσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ζει με το δικό της τρόπο. Παρακολουθώντας όλο αυτό, αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, τα πάντα στη φύση έχουν μεταξύ τους συνοχή και συνάφεια».
