Δεν κατάλαβα γιατί, αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο όλοι μου χαμογελούσαν...
Βέβαια, έχω συνηθίσει να είμαι το επίκεντρο της προσοχής (δεν φταίω εγώ που είμαι τόσο γλυκιά... από τη μαμά μου πήρα!), αλλά τόσο πολύ πια; Είδα μαζεμένους όλους τους φίλους της μαμάς Φαίης Μπέη και του μπαμπά Νικόλα Κατσαρού, οι οποίοι ήταν ντυμένοι στα λευκά και όπου κι αν κοιτούσα, έβλεπα λουλούδια και θάλασσα. Μου είχαν πει ότι θα πηγαίναμε στο «Ιsland» νόμιζα στις Σπέτσες, που είναι το εξοχικό μας, αλλά τελικά πήγαμε πιο κοντά, στη Βάρκιζα. Απ ό,τι κατάλαβα, το έκαναν για να με καλοπιάσουν, γιατί την Παρασκευή με πήγαν σε μια εκκλησία, στον Άγιο Δημήτριο κοντά στο σπίτι μας, όπου ένας μαυροντυμένος κύριος με μούσια μου έκανε πατητές σε μια κολυμπήθρα. Και νόμιζε ότι θα του κάνω τη χάρη να κλάψω κιόλας... Χα!
Όσο και αν αυτός έλεγε το όνομά μου, Ελμίνα, Ελμίνα, ca m est egal, εγώ χαμογελούσα στους νονούς μου Βαγγέλη Μπέη και Σέργιο Κατσαρό! Τέλος πάντων, ας γυρίσουμε Σάββατο μεσημέρι στο «Ιsland» (για το δείπνο το Σάββατο βράδυ στο σπίτι μας μη με ρωτάτε, με είχαν βάλει για ύπνο!). Επειδή η μαμά μου και ο μπαμπάς μου έχουν πολλούς επώνυμους φίλους, είχαν μαζευτεί φωτογράφοι, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να με βγάζουν φωτογραφίες. Μια με τη Μαρίνα Βερνίκου, μια με την Αγάπη Βαρδινογιάννη, μια με τον Βλάση Χολέβα. Φυσικά, η σταρ του απογεύματος ήμουν εγώ! Παντού υπήρχαν ηλιοτρόπια από το «Studio 7» και το ηλιόλουστο απόγευμα γέμισε λουλούδια και πιπίλες! Όλοι έπιναν ένα ποτό με μπουρμπουλήθρες και γελούσαν. Βέβαια, κάποιος μάλλον δεν έβαλε το αντιηλιακό που του είχα στείλει ως πρόσκληση και τον χτύπησε ο ήλιος στο κεφάλι και δεν ήρθε στο πάρτι μου, και τώρα με βάζει να γράψω στις σελίδες του μπας και εξιλεωθεί... Περιμένω το δώρο μου, κύριος!
