Από τον Αλέξανδρο-Ρωμανό Λιζάρδο


Ο γάμος του με την Ντέμι Μουρ έχει αλλάξει αρκετά τον Άστον Κούτσερ, που πλέον δείχνει πολύ πιο ώριμος από το νεαρό που είχαμε συνηθίσει στην τηλεοπτική σειρά του MTV «Ρunked». Για την ακρίβεια, ήταν μαζεμένος και προσεκτικός, σχεδόν αγνώριστος. Φανερά ευτυχισμένος από τη ζωή του μέχρι τώρα, επιλέγει, όπως μας αποκαλύπτει και παρακάτω, να σοβαρέψει. Έτσι κι αλλιώς, σε αυτή τη ζωή οι άντρες υπάρχουν για να υπηρετούν τις γυναίκες.

Αποφεύγει να απαντάει στην ερώτηση που συχνά του θέτουν οι δημοσιογράφοι και αφορά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας που έχει με τη σύζυγό του. Κάτι που έκανε όταν αποπειραθήκαμε κι εμείς να τον ρωτήσουμε. Ωστόσο, στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι για εκείνον οι άνθρωποι δεν έχουν ηλικία και ότι με μια γυναίκα όπως η Ντέμι κατάφερε να ωριμάσει. Συνάντησα τον Άστον στην Αγγλία, στην παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «Τζακ ποτ στον έρωτα». Ήταν προγραμματισμένο να βρισκόταν στο πλευρό του η Κάμερον Ντίαζ, αλλά ο απρόσμενος θάνατος του πατέρα της την κράτησε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σε κάπως φορτισμένη ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκαν και οι συνεντεύξεις.

Στην ταινία χρησιμοποιείτε σαν «όπλο» την υπέρτατη ακαταστασία και την ανδρική καφρίλα. Στην πραγματική σας ζωή είστε ακατάστατος;

«Στην πραγματικότητα ζω σε ένα σπίτι με 12 θηλυκά. Η γυναίκα μου, οι τρεις κόρες της, η νταντά, η βοηθός μου, οι δύο οικιακές βοηθοί και τα τέσσερα σκυλιά είναι όλα θηλυκά! Οπότε, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι ένα σπίτι γένους θηλυκού, στο οποίο με αντιμετωπίζουν με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Μου έχουν διαθέσει ένα δωμάτιο στο οποίο μπορώ να κάνω όλες τις καφρίλες μου, αλλά οπουδήποτε αλλού πρέπει να ακολουθήσω τους νόμους τους».

Θεωρείτε ότι είναι σύμπτωση το ότι ζείτε με τόσες γυναίκες;

«Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις! Θεωρώ ότι οι άντρες υπάρχουν για να υπηρετούν τις γυναίκες και είμαι τυχερός που έχω τόσο πολλές γυναίκες να μου δείχνουν με ποιον τρόπο μπορώ να τους προσφέρω ό,τι θέλουν».

Έχετε δηλώσει ότι νιώθετε ώριμος πλέον. Από τι εξαρτάται η ωριμότητα κατά τη γνώμη σας;

«Από τη διάθεση που έχει κάποιος να φροντίσει τον εαυτό του και τους αγαπημένους του. Έχω δει δεκάχρονα αγοράκια στην Αφρική να συντηρούν με όποιον τρόπο μπορούν τα μικρότερα αδέρφια τους. Για μένα αυτά τα παιδιά αποτελούν την επιτομή της ωριμότητας. Όσον αφορά εμένα, νιώθω περισσότερο ώριμος ακριβώς επειδή έχω επωμιστεί περισσότερες ευθύνες και φροντίζω και άλλους ανθρώπους εκτός από τον εαυτό μου».

Ο ρόλος που υποδύεστε βρίσκεται σε διαρκή διαμάχη με το ρόλο της Κάμερον Ντίαζ στην ταινία. Μοιάζει σαν ένας αγώνας τένις, όπου γίνεται μεγάλη προσπάθεια να μην πέσει το μπαλάκι κάτω. Πώς ήταν η συνεργασία σας;

«Πρώτα απ όλα έκανα ειδική εξάσκηση για δύο μήνες, καθώς δεν ήθελα να συμπρωταγωνιστήσω με μια γυναίκα που βρίσκεται σε καλύτερη φυσική κατάσταση από μένα! Για να καταλάβεις, οι δύο μήνες αφορούσαν αποκλειστικά το τρέξιμο, μιας που η ταινία θα είχε αρκετό κυνηγητό. Το θέμα είναι ότι η Κάμερον είναι τόσο απίστευτα γρήγορη, που δεν παίζεται. Υπάρχει μια σκηνή στην οποία τρέχουμε και η οδηγία από το σκηνοθέτη ήταν να την προσπεράσω. Μου ήταν αδύνατον. Και αυτό όταν ήδη έτρεχα 10 χιλιόμετρα την ημέρα. Άσε που είναι και απίστευτα ανταγωνιστική την παρακαλούσα να πάει πιο αργά κι εκείνη τίποτα. Ευτυχώς, είχαμε την ιδέα να της φορέσουμε βαράκια γυμναστικής στα πόδια, για να της ρίξουν το ρυθμό, και καταφέραμε να γυρίσουμε τη σκηνή! Μετά τη σκηνή του τρεξίματος τα είχα φτύσει κυριολεκτικά! Καθάριζα λίγο το λαιμό μου και τσουπ πετάχτηκε η Κάμερον, που δεν είχε καν ιδρώσει, και μου είπε ότι μπορεί να φτύσει μακρύτερα από μένα. Της είπα ότι δεν χρειαζόταν να μου δείξει, αλλά πριν προλάβω να τελειώσω την κουβέντα μου είχε εκτοξεύσει μια διαστημική ροχάλα στα 10 μέτρα!».

Δηλαδή, εσείς δεν είστε ανταγωνιστικός;

«Και να θέλεις να μην είσαι, όταν βρίσκεσαι κοντά στην Κάμερον, είναι αδύνατον να το παίξεις υπεράνω. Σε κάποια φάση διαγωνιζόμασταν για το ποιος θα κατουρούσε γρηγορότερα! Σοβαρά, είπα κάποια στιγμή να διακόψουμε, γιατί ήθελα να πάω τουαλέτα και η Κάμερον πετάχτηκε και μου είπε: Κι εγώ κατουριέμαι! Πάω στοίχημα ότι μπορώ να πάω στο τροχόσπιτό μου, να κατουρήσω και να είμαι πίσω πιο γρήγορα από σένα. Δεν πρόλαβα να ξεστομίσω ότι αποκλείεται και είχε ήδη ξεκινήσει να τρέχει».

Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με την παραγωγή;

«Αυτό προέκυψε όταν δούλευα σε μια κωμική σειρά πριν από αρκετά χρόνια. Ήταν μια μισάωρη κωμική σειρά και ο ρόλος μου δεν ήταν βασικός, οπότε δούλευα συνολικά γύρω στις 20 ώρες την εβδομάδα. Προερχόμενος όμως από εργατική οικογένεια, είχα συνηθίσει να δουλεύω τουλάχιστον 40-50 ώρες, οπότε ψαχνόμουν να βρω κάτι να περάσω δημιουργικά το χρόνο μου κι έτσι ασχολήθηκα για πρώτη φορά με την παραγωγή».

Έχετε εργαστεί στο παρελθόν και ως μοντέλο για τον Κάλβιν Κλάιν. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

«Πρώτα απ όλα να ξεκαθαρίσω ότι δεν έκανα από εκείνες τις τρελές διαφημίσεις με τα εσώρουχα. Απλώς συμμετείχα σε μια φωτογράφηση για μια κολεξιόν. Το μόντελινγκ δεν ήταν κάτι που με ενδιέφερε, αλλά μου έδωσε τη δυνατότητα να μπορώ να συντηρούμαι κυνηγώντας παράλληλα το αληθινό μου όνειρο, το οποίο ήταν η υποκριτική. Κατάφερα κι έγινα ηθοποιός στη Νέα Υόρκη και αυτό το οφείλω στο μόντελινγκ κατά κάποιον τρόπο, μιας και το εισιτήριο για τη Νέα Υόρκη ήταν το έπαθλο ενός διαγωνισμού για μοντέλα».

Δηλαδή, γίνατε ηθοποιός στη Νέα Υόρκη;

«Όχι, συμμετείχα σε πολλές θεατρικές ομάδες από μικρός, αλλά στη Νέα Υόρκη απέκτησα ατζέντη ως μοντέλο και μέσω αυτού γνώρισα το μάνατζέρ μου, ο οποίος με τη σειρά του με έστειλε σε αμέτρητες οντισιόν μέχρι που προέκυψε το κάστινγκ για την τηλεοπτική σειρά στο Λος Άντζελες, απ όπου και ξεκίνησε ουσιαστικά η καριέρα μου ως ηθοποιού».

Πόσο σημαντική νομίζετε ότι είναι η εμφάνιση για έναν ηθοποιό;

«Σίγουρα έχει μεγάλη σημασία όσον αφορά τους ρόλους που σου προσφέρονται, αλλά κατά τα άλλα δεν αποτελεί παράγοντα επιτυχίας ή αποτυχίας. Δεν έπαιξε ρόλο, για παράδειγμα, για τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν. Ο τύπος είναι σπουδαίος ηθοποιός, κάτοχος Όσκαρ και ποτέ δεν έχεις δει αφίσα του να φοράει εσώρουχα στο δρόμο. Όχι ότι δεν θα ήταν ενδιαφέρουσα καμπάνια, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ».

Υπάρχει ένα βιβλίο που υποστηρίζει ότι οι άντρες είναι από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη. Πιστεύετε ότι μαίνεται ακόμα ο πόλεμος των φύλων;

«Πιστεύω ότι όχι μόνο μαίνεται, αλλά πλησιάζουμε προς την Αποκάλυψη. Αυτό το θέμα έχει άλλωστε και η ταινία: Θα αλληλοεξοντωθούμε όλοι και στο τέλος θα μείνουν μόνο οι σκύλοι με τις γάτες».

Πιστεύετε ότι ο πόλεμος των φύλων έχει μεταφερθεί και στην πολιτική; Με παράδειγμα τη διαμάχη για το χρίσμα των δημοκρατικών στις ΗΠΑ;

«Κοίτα, αυτό που συμβαίνει τώρα με τους δημοκρατικούς είναι υπέροχο και δεν έχει ξανασυμβεί. Είμαστε σε ένα σημείο που όποιος και από τους δύο να πάρει το χρίσμα θα είμαστε χαρούμενοι. Ακόμα και ο ΜακΚέιν να κερδίσει στο τέλος, είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα από τώρα! Έχουμε διεξάγει έναν πόλεμο βάσει εκδίκησης, στη συνέχεια ξεκινήσαμε έναν άλλο βάσει οικονομοτεχνικών μελετών και προετοιμάζουμε το έδαφος για έναν τρίτο βασισμένο σε εξοπλιστικές διαφορές. Την ίδια ώρα έχουμε αποξενωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο και έχουμε αδιαφορήσει πλήρως για το περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια οι αποφάσεις που έχουμε πάρει σαν χώρα δεν με έχουν ενθουσιάσει καθόλου και χαίρομαι που τον τελευταίο καιρό ακούω εμπνευσμένες ιδέες από χαρισματικούς ανθρώπους. Με κάνει να ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον».

Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

«Προσπαθώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που είχα ελεύθερο χρόνο. Γενικότερα, με ευχαριστεί να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου και να συμμετάσχω σε ό,τι θέλουν αυτές. Ως χόμπι, όμως, προτιμώ το snowboarding και τις καταδύσεις, που αρέσουν και στη γυναίκα μου».

Το κόκκινο βραχιόλι που φοράτε τι συμβολίζει;

«Είναι κάτι που χρησιμοποιώ για να θυμάμαι ότι δεν πρέπει να κρίνουμε αυστηρά τους γύρω μας. Όπως όταν ήμασταν παιδιά σημειώναμε πράγματα στο χέρι μας ή δέναμε μια κλωστή στο δάχτυλο για να θυμόμαστε κάτι, έτσι και αυτό το βραχιόλι μου θυμίζει ότι όλοι βάζουν τα δυνατά τους και ότι δεν είναι καλό να τους κρίνεις αυστηρά».

Πώς καταλάβατε ότι η Ντέμι είναι η γυναίκα της ζωής σας;

«Η ίδια το κατάλαβε. Εγώ απλώς ένιωθα δέος κοντά της. Δεν ήταν επιλογή μου, ήταν αναπόφευκτο! Πραγματικά, αν όταν πεθάνω μου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσω το Δημιουργό μου, δεν πιστεύω ότι θα νιώσω μεγαλύτερο δέος από αυτό που νιώθω κάθε φορά που βρίσκομαι δίπλα στη γυναίκα μου».