Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΜΟΥΤΙΔΗ
Έλαμψε στις ράμπες του θεάτρου, λιθοβολήθηκε ως «αιρετική» σεξοβόμβα, προκάλεσε θύελλα σχολίων με την πολυτάραχη ζωή της και την ανάμειξή της σε σκάνδαλα και «ροζ» ιστορίες και τελικά αποθεώθηκε ως σύμβολο του σεξ. Μέχρι που τα φώτα έσβησαν στο κρεβάτι της εντατικής ενός δημόσιου νοσοκομείου. Η Τζούλια Μπάρκα ανοίγει την καρδιά της στο ΛΟΙΠΟΝ σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση και δηλώνει ότι διεκδικεί ξανά το δικαίωμα στην ευτυχία.
Η συνέντευξη με την Τζούλια Μπάρκα είναι συγκλονιστική. Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, μετά από προγραμματισμένο ραντεβού μαζί της, προκειμένου να συναντήσω το κορίτσι που η ζωή της είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει σε ένα ολοκαίνουργιο δεύτερο βιβλίο. Ήδη τα δύο πρώτα του κεφάλαια έχουν γραφτεί.
Η Τζούλια Μπάρκα σήμερα μπορεί να περπατάει άνετα τίποτα δεν δείχνει ότι πέρασε ένα τόσο σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, μιλάει καθαρά, με ελάχιστες δυσκολίες, γυμνάζεται πολύ, μα πάνω απ όλα χαμογελάει.
«Μόλις πριν από λίγους μήνες έφυγε από κοντά μου το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο, ο πατέρας μου. Έχασα τη ζωή μου όλη σε ένα βράδυ μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ενώ βρισκόμουν στην εντατική ενός δημόσιου νοσοκομείου από πνευμονία, βίωσα τη μετάβαση του ανθρώπου, όταν φεύγει η ψυχή του, στον άλλο κόσμο περνώντας από το φωτεινό τούνελ Οι φίλοι μου μου γύρισαν την πλάτη, η ζωή με τιμώρησε σκληρά, χωρίς έλεος ή συγχώρεση. Ευτυχώς, ακόμα μπορώ να κλάψω. Ναι, αλήθεια σας λέω, κάποιες φορές κλαίω και ρωτάω: Γιατί σ' εμένα, Θεέ μου;. Κι όμως, συνεχίζω να προσεύχομαι και να παρακαλάω να γίνω όπως πριν. Να ξανανέβω στο θέατρο και να στύψω τη ζωή που μου απομένει».
Πώς αισθάνεσαι σήμερα;
«Υπέροχα. Είμαι στη Θεσσαλονίκη προσπαθώντας να ανασυνταχτώ και αναμένω επαγγελματικές προτάσεις. Είμαι καλύτερα στην υγεία μου, αλλά έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου. Αναρωτιέμαι αν θα γίνω ποτέ μου εντελώς καλά. Δεν παραπονιέμαι όμως! Στάθηκα τυχερή κι έζησα. Κανένας δεν ζει μετά από τέτοιο εγκεφαλικό. Ένα κορίτσι που ήταν στην ίδια κατάσταση με εμένα, στο διπλανό κρεβάτι του νοσοκομείου, το άφησαν να πεθάνει, γιατί δεν είχε χρήματα να πληρώσει την παραμονή της στη ζωή! Ο πατέρας μου έτυχε να έχει κι έτσι έζησα! Ξόδεψε περισσότερα από 70 εκατομμύρια δραχμές τότε».
Αισθάνεσαι τυχερή που έζησες μετά από αυτό;
«Ασφαλώς! Αν και κάποιες φορές σπάω και κλαίω. Προσεύχομαι στον Θεό και ελπίζω. Ωστόσο, ξέρω πως ό,τι γίνεται στη ζωή έχει το λόγο του. Για κάποιο λόγο έγινε και σ' εμένα και για κάποιο σκοπό γύρισα πίσω στη ζωή. Έφευγα περνώντας από ένα τεράστιο, μακρύ, φωτεινό τούνελ. Ήταν τόσο ήρεμα, που δεν ήθελα να γυρίσω».
Πιστεύεις ότι ήταν προθανάτια εμπειρία;
«Όχι, ήταν ο ίδιος ο θάνατος και ήταν τόσο γλυκός. Αισθανόμουν τόσο γαλήνια και όμορφα, που δεν ήθελα να επιστρέψω. Ήταν ένα ολόλευκο φως, απερίγραπτο. Φωτεινό, αλλά χωρίς θερμότητα, όμορφο και δυνατό, αλλά όχι εκτυφλωτικό. Πήγαινα κάπου όπου υπήρχε απόλυτη ηρεμία. Και ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου. Επέστρεψα! Και πονούσα αφόρητα. Προσπάθησα να ρωτήσω τι συμβαίνει και τότε άρχισα να βγάζω άναρθρες κραυγές. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω από το εγκεφαλικό κι ενώ σκεφτόμουν, δεν μπορούσα να εκφέρω τις λέξεις. Δεν μου εξηγούσε κανείς τι είχε συμβεί. Όλες τις μέρες έβλεπα δίπλα μου έναν κύριο, ευγενικό, γαλήνιο, ο οποίος με πρόσεχε με τις ώρες. Δεν τον γνώριζα. Όταν έγινα καλύτερα μετά από καιρό κατάλαβα ότι ήταν ο πατέρας μου. (Στο σημείο αυτό δακρύζει.) Ήταν ο άνθρωπος που με καταλάβαινε όσο κανένας άλλος. Έφυγε από τη ζωή πριν από ένα χρόνο περίπου. Μου λείπει αφάνταστα. Αισθάνομαι τόσο μόνη».
Η οικογένειά σου σου στάθηκε; Ποια είναι η σχέση σας;
«Καλή. Η μητέρα μου είναι υπερπροστατευτική, ανησυχεί για μένα».
Σου στάθηκαν και οι φίλοι σου;
«Ποτέ δεν είχα φίλους. Όσο και αν σου φαίνεται παράξενο. Πάντα ήμουν μόνη και τώρα περισσότερο από ποτέ. Ωστόσο, σε κάποιους χρωστάω πολλά. Στην Τατιάνα Στεφανίδου και στο λογοθεραπευτή μου. Με βοήθησαν πολύ».
Τι θέλεις περισσότερο στη ζωή σου;
«Να ξανατραγουδήσω και να παίξω στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Εκεί από όπου ξεκίνησα. Μακάρι κάποτε να τα καταφέρω. Έως τότε προσεύχομαι και ο Θεός θα με βοηθήσει. Πάντα προσευχόμουν, πάντα πίστευα στον Θεό και αυτός είναι ο λόγος που δεν με άφησε να πεθάνω».
Μετά από όσα πέρασες φοβάσαι το θάνατο;
«Πριν από το περιστατικό με την υγεία μου τον έτρεμα. Τώρα δεν τον φοβάμαι. Τον βίωσα και ξέρω ότι είναι γλυκός και σε οδηγεί σε μια απέραντη γαλήνη και λάμψη. Έχω όμως ακόμα πολλά χρόνια μπροστά μου μέχρι να τον συναντήσω. Μου το είπαν εκεί που πήγα, λίγο πριν με στείλουν πίσω στη ζωή!».
