Ο σεφ-μάγειρας ουατέβερ με κοίταξε με δέος… ήμουν έτσι κι αλλιώς ολόκληρη “μισή μερίδα” και αν όλο το πράγμα του φαινόταν τουλάχιστον παράξενο, ακόμη και σήμερα δεν θα τολμούσα να ισχυριστώ πως τελούσε εν αδίκω.. Αλλά προς μεγάλη του έκπληξη (αποκλείεται να είχε δει στη ζωή του τόσο ικανοποιημένο καταναλωτή) όχι μόνο δεν τον απογοήτευσα, αλλά ενθουσιάστηκε με την ενέργεια και κολακεύτηκε απείρως από την εκτίμησή μου προς το γλυκό που είχε κάνει. Και, θενκς γκοντ που (θα το σκέφτηκε, αλλά) δεν το είπε “καλύτερα να την ντύνεις παρά να την ταϊζεις” γιατί το ίδιο σκέφτηκαν (και το είπαν) οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες στη συνέχεια -βεβαίως, ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι αλήθεια, όμως δεν είναι και σίγουρο!

Τη συνταγή έκτοτε και δη τα τελευταία 15 χρόνια, την έχω κάνει πολλές φορές και σε διαφορετικές παραλλαγές, κυρίως με στόχο να γίνει πιο ελαφριά ως προς τις θερμίδες!

Η ιστορία του τιραμισού, που είναι σχετικά καινούργια εφεύρεση (τοποθετείται χρονολογικά στα ’60′s) θέλει το -αξιολάτρευτο- γλυκό να επινοείται στο εστιατόριο El Toula του Treviso και να γίνεται γρήγορα ένα από τα κλασικά ιταλικά γλυκά με διεθνές απίλ… Ωστόσο, υπάρχει αρκετή συζήτηση γύρω από την καταγωγή του και την όποια συγγένειά του με την zuppa inglese, που είναι η ιταλική εκδοχή του αγγλικού trifle.

H πρώτη επίσημη δημοσίευση για συνταγή τιραμισού σημειώνεται στο βιβλίο “Τα γλυκά του Βένετο” (I Dolci Del Veneto) του Giovanni Capnist, το 1983. Διάφορες πηγές εικάζουν ότι η εφεύρεση ανήκει στη βαφτιστήρα και μαθητευόμενη ζαχαροπλάστη δίπλα στον Roberto Linguanotto, Francesca Valori, της οποίας Tiramisu ήταν το πατρικό όνομα, και ο Linguanotto βάφτισε έτσι το γλυκό προς τιμήν του ταλέντου της.

Tira-mi-su σημαίνει “σήκωσέ με” ή “τράβηξέ με” (tirare, τραβώ), στη διάλεκτο δε του Veneto το “τραβώ” με την έννοια του “ξαναδίνω ενέργεια”,”επανακτώ τη δύναμη” αλλά και “ξυπνάω”. Αυτό βέβαια συνειρμικά δίνει και την αίσθηση πως κάτι ανεβαίνει, ως εκ τούτου κάνει εύκολο υπονούμενο σεξουαλικό… Μάλιστα στη φασαρία της καταγωγής υπάρχει και η τερπνή …απόκρυφη εκδοχή που τοποθετεί την γέννηση του γλυκού σε κάποιο ιταλικό μπουρδέλο γιατί προσέφερε, λέει, ενέργεια στους εξαντλημένους πελάτες!

Το 1993, με την αισθηματική κωμωδία “‘Αγρυπνος στο Σιάτλ” της Νόρα ‘Εφρον (με τους Τομ Χανκς και Μεγκ Ράιαν), το “τιραμισού” έγινε διάσημο με την αμφισημία του στο διάλογο που έγραψε και η Nora Ephron (ως συν-σεναριογράφος), η οποία Μις Έφρον δήλωσε αργότερα πως “ήταν προφανώς η εποχή που όλη η Αμερική δεν ήξερε τί ήταν το τιραμισού και η χρήση του “όρου” στην ταινία θα έπαιζε διαφορετικά για όσους ήξεραν τι ήταν και για όσους δεν ήξεραν”. Στην ταινία λοιπόν, ο Τομ Χάνκς (Σαμ Μπάλντουιν), χήρος που ετοιμάζεται να βγει ραντεβού μετά από 13 χρόνια, ενημερώνεται από τον φίλο του (Ρομπ Ράινερ) Τζέι ότι τα δεδομένα έχουν πια αλλάξει από τότε που εκείνος κυκλοφορούσε και για παράδειγμα, μια γυναίκα μπορεί να πληρώνει για το δείπνο της ενώ στην περίπτωση που το ραντεβού καταλήξει στο σεξ, εκείνος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό.

Κι εκεί ακριβώς μπαίνει το …τιραμισού, περίπου ως εξής:

Σαμ Μπάλντουιν: Tι είναι το “τιραμισού”;
Τζέι: Θα το ανακαλύψεις.
Σαμ Μπάλντουιν: Λοιπόν, τι είναι;
Τζέι: Θα δεις!
Σαμ Μπάλντουιν: Καλύτερα πέσμου. Κάποια θα θέλει να της το κάνω και δεν θα ξέρω τι είναι!

Δεν είμαι σίγουρη για το τί τελικά ενέπνευσε την Έφρον από το “tira-mi-su”, αν ήταν το ρήμα “τράβηξε-σήκωσέ με” ανάλογο του “pick me up” ή η συνταγή της παρασκευής του με τα σαβαγιάρντι αγγλιστί ladyfingers που διαστρωματώνονται με το πλούσιο μασκαρπόνε, αλλά κάπως έτσι, το “ταπεινό” επιδόρπιο σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην πολιτιστική εκλέπτυνση της Αμερικής και έγινε τροφή για περαιτέρω σκέψη επί της γαστρονομικής εξέλιξης.

To δημοφιλές τιραμισού θεωρείται σεμιφρέντο (semifreddo), ένα γλυκό δηλαδή που σερβίρεται κρύο αλλά όχι παγωμένο και ως συνταγή έχει πολλές παραλλαγές, όλες βασισμένες σ΄ένα συνδυασμό από μασκαρπόνε (όχι τυρί φιλαδέλφεια, προς θεού), δυνατό εσπρέσο, αβγά και μπισκότα σαβαγιάρ βουτηγμένα σε μαρσάλα ή πόρτο ή άλλο γλυκό κρασί ή λικέρ και σοκολάτα, συστατικά άκρως ανόμοια μεταξύ τους, που όμως όταν συντεθούν σωστά δίνουν αυτό το εκρηκτικό και τέλειο σε γεύση αποτέλεσμα.

Η εδώ συνταγή είναι αυτή που προσωπικά προτιμώ μετά από εμμονικά πειράματα και θητεία λατρείας, και η οποία χρησιμοποιεί εκτός από τους κρόκους στο μασκαρπόνε και τα ασπράδια, κτυπημένα χωριστά, κάνοντας το τιραμισού πιο αφράτο και ελαφρύ στη γεύση. Το λικέρ καφέ ή Κahlua δίνουν μια επιπλέον ένταση στο γλυκό και ταιριάζουν πολύ με τη σοκολάτα. Ανεπιφύλακτα, δοκιμάστε το!

Προετοιμασία: Mισή ώρα. Έυκολη και γρήγορη συνταγή. Κάντε το τιραμισού νωρίτερα, πρέπει να μείνει 4 ώρες στο ψυγείο (τουλάχιστον). Μπορείτε να το κάνετε και την προηγουμένη και να προσθέσετε πριν το σερβίρισμα εππλέον κομματάκια σοκολάτας στην επιφάνεια. Επίσης, μπορείτε να το κάνετε σε δύο σκεύη, όπου το καθένα θα περιέχει μια στρώση ή σε ατομικά μπολ, ακόμη και σε ποτήρια. Η γεύση παραμένει …άπαιχτη!

Υλικά (για 6-8 άτομα)
4 αβγά, χωριστά οι κρόκοι από τα ασπράδια
500 γραμ. μασκαρπόνε (2 πακέτα)
100 ml κρέμα γάλακτος (κάνει και λάιτ, πράσινη)
2 κουτάκια ζάχαρη βανίλιας
2 κ.σ. ζάχαρη
3/4 φλυτζ. (175 ml) δυνατό εσπρέσο
120 ml (1/2 φλυτζ.) λικέρ καφέ ή Kahlua + 2 κ.σ. για την κρέμα
40 περίπου μπισκότα σαβαγιάρ
2-3 κ.γ. σκόνη κακάο
σοκολάτα τριμμένη

Διαλέξτε το σκεύος που θα τοποθετήσετε το τιραμισού, ώστε να είναι ευπαρουσίαστο.

Ετοιμάζετε το μείγμα καφέ: Σε μπολ ή πιάτο που χωράει το μέγεθος των σαβαγιάρ ανακατεύετε τον εσπρέσο και το λικέρ. Το μείγμα πρέπει να είναι κρύο.

Κάνετε την κρέμα: Κτυπάτε με το μίξερ τα ασπράδια μέχρι να στέκονται και να έχετε μια σφιχτή μαρέγκα.
Βάζετε σε μεγάλο μπολ το μασκαρπόνε, τους κρόκους, τη ζάχαρη, τη ζάχαρη βανίλια και τα χτυπάτε καλά (βολεύει μίξερ χεριού ή σύρμα). Προσθέτετε την κρέμα γάλακτος και τις 2 κ.σ. του λικέρ και κτυπάτε λίγο ακόμη (2-3 λεπτά) μέχρι να έχετε ένα ομοιογενές μείγμα. Αναμειγνύετε με γρήγορες απλωτές κινήσεις πρώτα το 1/3 της μαρέγκας στο μείγμα του μασκαρπόνε και στη συνέχεια το υπόλοιπο (το διπλώνετε μέσα, πάντα με λίγες σίγουρες κινήσεις, όχι κτύπημα).

Συνθέτετε το τιραμισού: Απλώνετε στη βάση του σκεύους μια μικρή στρώση κρέμας. Βουτάτε τα μπισκότα για δευτερόλεπτα στο κρύο μείγμα καφέ-λικέρ και τα τοποθετείτε πάνω στην κρέμα το ένα δίπλα στο άλλο. Ρίχνετε πάνω τους μια στρώση κρέμας και επαναλαμβάνετε τη στρώση με τα μπισκότα, τελειώνοντας με κρέμα. Ισιώνετε κάπως την επιφάνεια και πασπαλίζετε με το κακάο, που έχετε βάλει μέσα σε σουρωτήρι το οποίο κουνάτε για να πέφτει το κακάο σαν πούδρα. Σκεπάζετε με μεμβράνη και βάζετε στο ψυγείο για min. 4 ώρες (όχι στην κατάψυξη).

Σερβίρισμα: Τρίψτε (με τον τρίφτη) μικρές φλούδες σοκολάτας πάνω στο τυραμισού και σερβίρετε με το μεγάλο κουτάλι στο κάθε πιάτο.

Για περισσότερες συνταγές αλ Καρούζο κάνε κλικ εδώ.