Μίλησέ μας για αυτήν την τόσο ενδιαφέρουσα συναυλιακή ιδέα... Πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι και ποιος είναι ο στόχος σας;

Το «Εκπέμπουμε από παντού» ξεκίνησε ως ιδέα πέρσι μέσα στον πρώτο εγκλεισμό μας λόγω COVID. Στις πρώτες εκείνες δύσκολες ώρες είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάτι άγνωστο και δύσκολο και ταυτόχρονα είχαμε να αντιμετωπίσουμε την αδυναμία επαφής με το κοινό, το οποίο είναι για μένα το πιο σημαντικό κομμάτι της πορείας μου μέσα στην τέχνη. Πολλοί συνάδελφοι άρχισαν να αναζητούν τρόπους επικοινωνίας μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτή την επικοινωνία θα μπορούσαμε να την αξιοποιήσουμε στο μέγιστο για καλό σκοπό. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των διαδικτυακών συναυλιών που είχαν στόχο, εκτός από το να απαλύνουν τον ψυχικό πόνο όλων μας, να προσφέρουν στους ανθρώπους που ήταν στην πρώτη γραμμή. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές ήταν αυτοί που κλήθηκαν πρώτοι να αντιμετωπίσουν αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση σε συνθήκες πρωτοφανείς και κυρίως με πάρα πολύ λίγα μέσα. Έτσι αποφάσισα να επικοινωνήσω με το πρώτο νοσοκομείο που είχε τεράστιο πρόβλημα, το νοσοκομείο της Καστοριάς το οποίο, όπως όλοι θυμόμαστε, είχε τα περισσότερα κρούσματα σε όλη την χώρα. Ξεκινήσαμε διαδικτυακές συναυλίες για την ενίσχυση του Νοσοκομείου της Καστοριάς, έπειτα της Κοζάνης και της Ξάνθης και συνεχίσαμε μέχρι το τέλος του αναγκαστικού εγκλεισμού μας. Οι συναυλίες αυτές είχαν πολύ μεγάλη ανταπόκριση, κάτι το οποίο με έκανε να νιώσω πως όσο βοηθάμε ο ένας τον άλλο δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Κατά τη διάρκεια των συναυλιών, που εξέπεμπαν από την επίσημη σελίδα μου στο facebook, προτρέπαμε τον κόσμο να δίνει έστω και ένα ευρώ απευθείας στον λογαριασμό του νοσοκομείου και έτσι συγκεντρώθηκαν ποσά με τα οποία τα νοσοκομεία αγόρασαν ιατρικό εξοπλισμό! Μέσα από αυτή την τρομερή ανταπόκριση, κατάλαβα πόσο μεγάλη και πόσο θετική είναι η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για την διάδοση μιας σημαντικής ιδέας, για τη συνάσπιση και βοήθεια του κοινωνικού συνόλου. Χάρηκα πολύ γιατί μέχρι τότε έβλεπα την «lifestyle» πλευρά τους. Κατάλαβα λοιπόν, ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να επικοινωνήσουμε και άλλα πολύ ωραία πράγματα από το διαδίκτυο εκτός από δυσάρεστες ειδήσεις και ιλουστρασιόν φωτογραφίες. Όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε από αυτή την κατάσταση, σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τις διαδικτυακές μας συναυλίες εκπέμποντας από τα μέρη που θα επισκεπτόμασταν για συναυλίες το καλοκαίρι μέσω live streaming. Έτσι ταυτόχρονα με το κοινό που θα παρακολουθούσε από κοντά τις συναυλίες μας, θα μπορούσαν να τις παρακολουθήσουν χιλιάδες ή και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και ταυτόχρονα να θαυμάσουν τις ομορφιές της Ελλάδας μας. Κάποιοι το είδαν διστακτικά αλλά κάποιοι άλλοι πίστεψαν σε αυτή την ιδέα και την υλοποίησαμε με μεγάλη επιτυχία. Ταξιδέψαμε, μαζί με ένα κινηματογραφικό-τηλεοπτικό συνεργείο με 6 κάμερες, γερανό και drone και την ορχήστρα μου -μεταξύ άλλων- στην Σίφνο, την Λίμνη Κρεμαστών, το Καρπενήσι με κορυφαία τη συναυλία μας στον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Μέσα από αυτά τα ταξίδια μας, δημιουργήθηκε ένα πάρα πολύ ωραίο οπτικοακουστικό υλικό που προβλήθηκε και συνεχίζει να προβάλλεται σε πολύ μεγάλα κανάλια του εξωτερικού όπως στο καναδικό δίκτυο καναλιών BCI που έχει ενάμιση εκατομμύριο θεατές την ημέρα – κυρίως ομογενείς – στο Hellenic Tv της Αγγλίας και στο κανάλι “Πεμπτουσία”του Βατοπεδίου. Συνεχίζουμε και φέτος να ταξιδεύουμε,να τραγουδάμε και να «Εκπέμπουμε από παντού»!

Σε όλο αυτό το όμορφο εγχείρημα έχεις από την πρώτη στιγμή πλάι σου τον εξαιρετικό πιανίστα Γιώργο Παπαχριστούδη δηλαδή τον σύζυγό σου. Πώς είναι να δουλεύετε μαζί;

Είναι πάρα πολύ ωραία γιατί ξέρουμε ο ένας τον άλλο και ανθρώπινα και μουσικά. Εκτός από κορυφαίος μουσικός είναι πάρα πολύ καλό παιδί κάτι το οποίο για εμένα πάντα έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στην ορχήστρα μου, οι μουσικοί μου, οι άνθρωποι δηλαδή με τους οποίους συνεργάζομαι, να είναι και καλά παιδιά. Τις πολύ λίγες φορές που έτυχε να αντιμετωπίσω ανθρώπους με προβλήματα χαρακτήρα, επηρέασαν αρνητικά όλη την ομάδα. Είναι εξίσου σημαντικό να έχει κάποιος καλό χαρακτήρα με το να είναι απλά καλός μουσικός. Ίσως και πιο σημαντικό. Πιστεύω ότι ο καλός άνθρωπος θα προσπαθήσει να γίνει και καλύτερος μουσικός.

Τον συμβουλεύεσαι τον Γιώργο;

Τον συμβουλεύομαι όπως και εκείνος. Σε άλλα τον συμβουλεύομαι εγώ, σε άλλα εκείνος. Είμαστε λίγο σαν τον κύκλο του Γιν Γιανγκ, δηλαδή αλληλοσυμπληρωνόμαστε.

Θα δεχθείς εύκολα μια αρνητική του κριτική;

Κοίτα στην αρχή, να πω την αλήθεια, αντιδρώ όταν μου κάνει ένα σχόλιο. Είναι ανθρώπινο… Δηλαδή η πρώτη μου αντίδραση είναι «ε, τι εννοείς;» μετά όμως επειδή ξέρω ότι δεν λέει ποτέ κάτι χωρίς γνώση και ότι έχει πάντα καλή πρόθεση, προσπερνάω την πρώτη φυσική αντίδραση, σκέφτομαι αυτό που με συμβουλεύει και υπολογίζω τη γνώμη του.

Ποια είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για εσένα ως καλλιτέχνης;

Για τους περισσότερους ανθρώπους η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι όταν τους λένε οι γονείς τους «μπράβο» και είναι λογικό. Όταν λοιπόν ξεπεράσεις το «μπράβο» των γονιών σου -γιατί όσο επιζητάς το «μπράβο» των γονιών σου τόσο προσαρμόζεις τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σου σε αυτά που τους αρέσουν- και όταν πλέον έχεις διαμορφώσει τη δική σου προσωπικότητα τότε είσαι πλέον ελεύθερος. Εμένα με ενδιάφερει η γνώμη των λίγων ανθρώπων που εκτιμώ τις γνώσεις τους αλλά κυρίως η αγάπη των απλών ανθρώπων στο μακρύ χρονικό διάστημα. Ανάμεσα στο σουξέ και την γρήγορη επιτυχία έχω επιλέξει συνειδητά την εκτίμηση των συνανθρώπων μου μέσα από τη διαχρονικότητα.

Πόσο σε άλλαξε η μητρότητα;

Mε έκανε την καλύτερη εκδοχή μου. Ότι και αν φαντάζεσαι πριν γίνεις μητέρα είναι λίγο μπροστά σε αυτό που σου συμβαίνει όταν φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί. Εγώ τουλάχιστον όσο και αν είχα βάλει τον εαυτό μου σε αυτή τη θέση, στην πραγματικότητα δεν τον είχα βάλει ποτέ. Αυτό που σου συμβαίνει, είναι κάτι το οποίο είναι πρωτόγνωρο, μαγικό, είναι δύσκολο, είναι όλα μαζί. Είναι αγχωτικό, είναι απελευθερωτικό και αυτό που κυρίως νομίζω ότι αισθάνονται πολλές γυναίκες που έχουν παιδιά, είναι ότι για πρώτη φορά νιώθεις ότι μεγάλωσες. Είναι η πρώτη στιγμή που αισθάνεσαι ότι δεν είσαι πια το παιδί των γονιών σου αλλά είσαι η μαμά ενός παιδιού, άρα έχεις την ευθύνη μιας ζωής που εξαρτάται απόλυτα από εσένα, άρα-τελείωσαν τα ψέμματα και οι δικαιολογίες!- μεγάλωσες.

Άρα σε έκανε και πολύ πιο υπεύθυνη.

Πολύ πιο υπεύθυνη, αν και ήμουν πάντα ένας υπεύθυνος άνθρωπος. Είναι όμως τελείως διαφορετικό να έχεις να φροντίσεις τον εαυτό σου. να μην νοιάζεσαι και να λες «και να μην έχω λεφτά κάπως θα περάσω» ή «και να μην έχω κοιμηθεί δεν πειράζει»και τόσα άλλα ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Αυτό γενικά το «ωχ αδελφέ, δεν τρέχει και τίποτα», όταν κάνεις παιδί δεν είναι τόσο εύκολο γιατί δεν λειτουργεί έτσι. Είναι σημαντικό να φροντίσεις αυτό το πλάσμα που περιμένει από εσένα κάθε μέρα.

Τι θα ήθελες να πάρει η κόρη σου από εσένα και τι από τον σύζυγό σου;

Μπορεί να είμαι η μαμά κουκουβάγια (γέλια) αλλά έχω την ψυχραιμία να δω τα θέματα που ενδεχομένως χρειάζεται λίγη βοήθεια, λίγη υποστήριξη, ίσως λίγο μάλωμα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν μπορώ εύκολα να την μαλώσω επειδή είναι πολύ γλυκιά! Νομίζω ότι βλέπω πάνω της και δικά μου καλά χαρακτηριστικά που θεωρώ ότι καλώς τα πήρε αλλά βλέπω και χαρακτηριστικά που λέω «τώρα γιατί το πήρε αυτό από εμένα;». Για παράδειγμα μερικές φορές παρεξηγείται και στεναχωριέται ή όταν έχει να κάνει με τις φίλες της, το παίρνει πολύ βαριά. Αυτό είναι ένα δικό μου χαρακτηριστικό, με τις φιλικές μου σχέσεις είμαι και εγώ πολύ ευαίσθητη γιατί παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου η φιλία. Όταν όμως το βλέπω σε εκείνη δεν μου αρέσει να έχει τόσο μεγάλες ευαισθησίες γιατί η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες. Πολλές φορές έχει τόσο ισχυρή άποψη που δύσκολα θα την πείσεις και η αλήθεια είναι ότι έχει και επιχειρήματα (γέλια). Από τον μπαμπά της έχει πάρει την ηρεμία και το low profile. Eνώ είναι ένα δυναμικό παιδί κάποιες φορές βλέπεις ότι θέλει ενθάρρυνση για να πάει λίγο πιο εκεί. Ήμουν και εγώ έτσι ως παιδί αλλά το ξεπέρασα στην πορεία. Τώρα πέφτω, χτυπάω και σηκώνομαι.

Έχει πάρει την καλλιτεχνική φλέβα των γονιών της;

Ναι, την έχει πάρει σίγουρα και είναι κάτι που την κάνει ευτυχισμένη. Δεν λέω βέβαια ότι θα γίνει σίγουρα καλλιτέχνις θεωρώ όμως ότι θα νιώθει πάντα την ευτυχία που προσφέρει η τέχνη στον άνθρωπο όταν μπορεί να την αντιληφθεί, γιατί μπορεί να την νιώσει. Παίζει τσέλο, ζωγραφίζει, της αρέσει πολύ η μουσική, το θέατρο και το σινεμά και γενικά έχει μια απίστευτη ευκολία στη μουσική, έχει μια ευκολία στις τέχνες.

Ποια συμβουλή θα της έδινες;

Η συμβουλή που της δίνω και είναι μαμαδίστικη συμβουλή και λέει: «ένα πράγμα θέλω από εσένα, να προσπαθείς να κατακτήσεις τη γνώση σε ότι κάνεις». Θέλω να μάθει να διαβάζει, να εκπαιδεύεται, να γνωρίσει το κόσμο γύρω της. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι που έχουν γνώσεις είναι πολύ πιο σίγουροι και μπορούν να διεκδικούν την ελευθερία τους μέσα από την ελευθερία του πνεύματος. Επίσης, θα της έλεγα να ζει την κάθε στιγμή και αυτό που νιώθει να το υποστηρίζει, οπότε καλά κάνει και είναι ισχυρογνώμων (γέλια) απλά είναι μικρή ακόμα… Της λέω επίσης να μην το βάζει κάτω ποτέ, να πολεμάει. Το πιο μεγάλο μου άγχος και η αγωνία, είναι να μάθει να επιλέγει δίπλα της σωστούς ανθρώπους που θα τους αγαπάει και θα την αγαπούν.

Έχει τύχει να σας ζητήσει αδελφάκι;

Ναι, βέβαια πολλές φορές και μάλιστα μια εποχή που η Ρωξάνη είχε μια φίλη που ήταν από το «Χαμόγελο του Παιδιού» η οποία καταγόταν από τη Συρία είχαμε μπει στη σκέψη της υιοθεσίας αλλά δυστυχώς δεν προχωρήσαμε. Άλλαξαν πολύ τα πράγματα τα τελευταία χρόνια με την οικονομική αβεβαιότητα και δεν θέλαμε να πάρουμε στο λαιμό μας μια ζωούλα. Θέλουμε να μπορούμε δώσουμε όλα τα απαραίτητα όπως κάνουμε με τη Ρωξάνη μας. Οπότε είχαμε μπει σε αυτή τη διαδικασία και ακόμα δεν το έχουμε τελείως εγκαταλείψει. Έχουμε να δώσουμε πολλή αγάπη. Θα δούμε... Έτσι κι αλλιώς και τη Ρωξάνη δεν τη σχεδιάσαμε.

Πώς τα πας με το πέρασμα του χρόνου;

Η αλήθεια είναι ότι βλέπω ότι περνάει ο χρόνος. Πολλές φορές λέω «ώπα, αλλάξε το σώμα μου», ιδίως μετά την εγκυμοσύνη το σώμα μου άλλαξε. Δεν είμαι στα 55 κιλά που ήμουν και τώρα πια κάτω από 60 δεν πέφτω με τίποτα. Με τα χρόνια το σώμα αλλάζει και δεν είναι μόνο τα πόσα κιλά είσαι αλλά και η κατανομή του βάρους. Μετά αλλάζει και το πρόσωπο. Έρχονται οι πρώτες ρυτίδες, όλα είναι αλλιώς. Μέχρι στιγμής δεν έχω μπει στη διαδικασία της επέμβασης, δηλαδή να με ενοχλήσει κάτι τόσο πολύ που να πω «θα πάω να το φτιάξω». Αλλά γενικά δεν μου πολυαρέσει η ιδέα.

Γνωρίζοντας τον εαυτό σου, είσαι, πιστεύεις, από τις γυναίκες που θα συμβιβαστούν με τα σημάδια που αφήνει ο χρόνος;

Ναι, νομίζω έτσι είμαι. Το να κάνεις πράγματα για να τα καθυστερήσεις, εγώ το θεωρώ θεμιτό δηλαδή όπως από τα προηγούμενα χρόνια φροντίζαμε τα μαλλιά μας για να μην φαίνονται οι άσπρες τρίχες, τώρα μια γυναίκα έχει τη δυνατότητα να φροντίσει τον εαυτό της λίγο παραπάνω. Προσωπικά οι υπερβολές δεν μου αρέσουν και δεν μου ταιριάζουν. Ακόμα και αν έσπαγα πολύ, γιατί δεν ξέρεις ποτέ πώς αλλάζει το δέρμα σου, δεν θα μου άρεσε να δω τον εαυτό μου με άπειρα υαλουρονικά, οπότε μάλλον θα συμβιβαστώ. Θα προτιμήσω να έχω και καμιά ρυτίδα παραπάνω. Άλλωστε ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε ότι με τα χρόνια οι άνθρωποι αποκτάμε τις ρυτίδες που μας αξίζουν. Οπότε ελπίζω οι ρυτίδες που μου αξίζουν, να είναι καλές μαζί μου.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Τώρα είμαι στη φάση που οργανώνω τις επόμενες live συναυλίες και διαδικτυακές συναυλίες αλλά και την επόμενη δική μου καινούργια περίοδο! Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα δώσω μια συναυλία πιάνο-φωνή με τον σύζυγό μου Γιώργο Παπαχριστούδη, στον Αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας , στο πλαίσιο του Φεστιβάλ “Αισχύλεια“, μια συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου για καλό σκοπό δηλαδή για τη συγκέντρωση χρημάτων για την αντιμετώπιση της μυασθένιας gravis, μία ακόμα στην Κύπρο, δύο συναυλίες στην Κρήτη, μία στα Χανιά και μία στο Ηράκλειο, μια συναυλία στην Πάργα, μία συναυλία πιάνο-φωνή στην αρχαία Πέλλα και συνεχίζουμε να κλείνουμε καθημερινά και νέες.

Εδώ να σε ευχαριστήσω για τη συνομιλία μας και να σου ευχηθώ καλή επιτυχία και μια καλή δημιουργική σεζόν!

Σε ευχαριστώ πολύ. Καλό καλοκαίρι σε όλους!