Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια στην Κύπρο;

Καταρχάς ήμουν ένα πολύ ζωηρό παιδάκι με έντονες ανησυχίες και ανακατευόμουν με τα πάντα, από αθλητισμό μέχρι μουσική και χορό. Και επειδή έφυγα από την Κύπρο στα 18 μου χρόνια, αναβιώνω αυτή την παιδικότητα όποτε επιστρέφω. Γενικά κρατάω αυτή την παιδικότητα αλλά όταν πηγαίνω στην Κύπρο μου βγαίνει ακόμα περισσότερο.

Τι είναι αυτό που κρατάς μέχρι σήμερα απο τους γονείς σου;

Είναι πολλά αυτά που κρατώ αλλά αμέσως στο μυαλό μου έρχεται να σου πω η απλότητά τους. Οι γονείς μου έχουν αυτό το χάρισμα, να αποδέχονται τα πιο δύσκολα, τα πιο περίπλοκα αλλά και τα πιο χαρούμενα με απλότητα. Και αυτό το θαυμάζω γιατί εγώ είμαι ένας άνθρωπος με ανησυχίες. Με τα καλά ενθουσιάζομαι υπερβολικά αλλά και τα στενάχωρα με καταβάλουν ιδιαίτερα. Θυμάμαι με πόση απλότητα δέχτηκαν τη νίκη μου στο X-Factor ενώ όλοι οι άνθρωποι γύρω μου είχαν τρελαθεί. Οι γονείς μου απλά μου έδωσαν συγχαρητήρια και προχώρησαν στο επόμενο θέμα. Αυτό που λέω πάντα για τους γονείς μου είναι ότι όσα καλά κάνω στη ζωή μου τα οφείλω σε αυτούς και όσα κακά κάνω είναι μόνο δικά μου και αυτό το λέω γιατί έχω διδαχτεί μόνο καλά. Όπου βάζω φρένο για να μην βγαίνω εκτός εαυτού, είναι μέσα από τις διδαχές τους. Όταν όμως παρασύρομαι και βγαίνω εκτός εαυτού τότε αυτό είναι δικό μου. Ίσως τελικά τους χρωστάω τα πάντα.

Πώς απο τη βιολογία βρέθηκες στο τραγούδι;

Πάντα ασχολιόμουν με τη μουσική αλλά όχι επαγγελματικά. Από πολύ μικρός πήγα στο ωδείο για κιθάρα και στη δευτέρα Λυκείου πήρα και το δίπλωμά μου. Έχω κάνει Βυζαντινή μουσική, έπαιζα διάφορα πνευστά και πάντα στις σχολικές εκδρομές και στις γιορτές ήμουν με την κιθάρα μου και τραγουδούσα. Ποτέ όμως δεν είχα το όνειρο να γίνω τραγουδιστής και αυτό το λέω πάντα. Όταν πήγα στην Πάτρα για σπουδές, μαζί φυσικά με την κιθάρα μου, επειδή δεν έβρισκα να παίξω σε κάποιο μαγαζί, τραγουδούσα στο δρόμο. Καθόμουν εκεί στην Αγίου Νικολάου και έπαιζα μουσική λέγοντας: ότι εφόσον δεν πάει το κοινό στον Λούκα πάει ο Λούκας στο κοινό (γέλια). Στην πορεία πέρασα από διάφορα μαγαζιά, θυμάμαι σε ένα ροκάδικο, σε ένα ρεμπετάδικο.. Ουσιαστικά δεν είχα πάει ποτέ μέχρι τότε σε μπουζούκια πόσο μάλλον να παίξω μουσική.

Η αλήθεια είναι ότι στου δρόμους συναντά κάνεις πολλούς ερασιτέχνες μουσικούς που είναι διαμαντάκια αλλά δυστυχώς δεν είναι τυχεροί οι περισσότεροι.

Δεν ξέρω αν είναι τύχη ή ατυχία γιατί πίστεψέ με και το να μπεις σε αυτή τη διαδικασία της βιομηχανίας, πολλές φορές αλλοιώνει και το πρωταρχικό ρομάντζο που αισθάνεσαι για τη μουσική.

Και στο X-Factor τότε πώς βρέθηκες, ήταν μάλιστα το πρώτο τότε μουσικό τηλεοπτικό σόου...

O μπαμπάς μου έκανε τη δήλωση τότε στον ΑΝΤ1, σου λέει θα πάει στην οντισιόν και λογικά θα τον κόψουν και έτσι θα γίνει μετά πιο συνεπής με τα μαθήματά του. Κανείς βέβαια δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη αλλά μετά με στήριξε πάρα πολύ.

Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους οφείλεις ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σήμερα;

Πάρα πολλοί.

Ποιος σου έρχεται πρώτος στο μυαλό;

Πέρα από τους γονείς μου;

Ναι, μετά τους γονείς σου...

Ίσως ο πνευματικός μου, ο δάσκαλος της φωνητικής μου ακόμα και η Κατερίνα Γκαγκάκη και σε αυτήν οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μου έδωσε το έναυσμα και το βήμα για να φτάσω εδώ και ακόμα και σήμερα, πολλές φορές, είναι πάντα εκεί όποτε την χρειαστώ. Αυτό το ευχαριστώ το λέω με μεγάλη ταπεινότητα για όλους γιατί νιώθω πως ότι και να κάνω δεν μπορώ να τους ανταποδώσω ότι μου έδωσαν. Αισθάνομαι πολύ μικρός οπότε και εγώ προσπαθώ να γίνομαι ένας τέτοιος άνθρωπος στις ζωές άλλων. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.

Μεταξύ των συνεργασιών που έχεις κάνει ήταν και με τον αείμνηστο Δημήτρη Μητροπάνο. Τι θυμάσαι από εκείνον;

Ήταν ο μόνος άνθρωπος στη ζωή μου που δίνοντας το χέρι μου για να τον χαιρετήσω, είχε παγώσει το αίμα μου. Ο Δημήτρης Μητροπάνος αποτελούσε πρότυπο για εμένα. Ήταν ο μόνος τραγουδιστής που ήταν παντού αποδεκτός. Ακόμα και ένας που ακούει heavy metal θα σου πει ότι γουστάρει τον Μητροπάνο. Τον ζήλευα πάρα πολύ, με την καλή έννοια. Όταν τον γνώρισα, πέρα από μουσικό πρότυπο αποτέλεσε για εμένα και ανθρώπινο πρότυπο. Ήταν ένας απίστευτος άνθρωπος και δεν έχω ξανασυναντήσει στον χώρο κανέναν άλλον σαν και εκείνον και το λέω 10 χρόνια μετά.

Το νέο σου τραγούδι λέγεται «Για την Ελλάδα», ήδη έχει γίνει επιτυχία και έχετε κάνει ένα πολύ ωραίο και επίκαιρο βιντεοκλίπ, με τον κόσμο να χορεύει στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Η αρχική μου ιδέα για το βιντεοκλιπ ήταν να δείξουμε πώς ο Έλληνας παρά τις δυσκολίες που περνάει, θα βρει το χρόνο να σταματήσει και να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο. Το ανατριχιαστικό είναι ότι ο κόσμος που χορεύει, οι περισσότεροι ήταν περαστικοί. Δεν θα ξεχάσω έναν κύριο που περνώντας από μπροστά κατέβασε τη μάσκα του και άρχισε να χορεύει με πάθος και εγώ φώναζα στον σκηνοθέτη να προλάβει να τον τραβήξει. Πραγματικά αυτός ο κύριος ήταν ο ορισμός του ζεϊμπέκικου. ‘Ηταν μαγική στιγμή.

Είναι γνωστό ότι πιστεύεις πολύ στο Θεό, μάλιστα προηγουμένως αναφέρθηκες στον πνευματικό σου. Με αφορμή αυτό θυμήθηκα μια δήλωσή σου που είχες πει πως η ιδανική γυναίκα για εσένα θα πρέπει να πιστεύει στον Θεό... Ισχύει;

Εντάξει, το θα «πρέπει» είναι λίγο δικτατορικό (γέλια). «Θα ήθελα» είναι το πιο σωστό. Θα το εξηγήσω: όταν το είχα πει αυτό οι επιλογές μου όπως καταλαβαίνεις πιθανότατα μπορεί και να μην μπορούσαν να ήταν αλλιώς. Δηλαδή πώς θα το έλεγα αυτό και μετά θα έκανα μια διαφορετική επιλογή; Το είπα γιατί πιστεύω ότι στον έρωτα δεν έχεις πάντα τον έλεγχο αλλά πολλές φορές υπάρχουν πράγματα που σε μαγεύουν στον άλλο και σε γεμίζουν από την πρώτη στιγμή. Φαίνεται ο άνθρωπος που έχει μια ευλάβεια, μια ευσέβεια όχι απαραίτητα στο Θεό αλλά γενικότερα, και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ.

Έχεις βρει τον άνθρωπο που μόλις περιέγραψες;

Είμαι σε πολύ καλή φάση.

Νιώθεις έτοιμος για το επόμενο βήμα;

Θεωρώ ότι η οικογένεια είναι από τους βασικότερους στόχους μου αλλά δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τη δημιουργήσω με πείσμα και για τρόπαιο. Βλέπω πολλούς ανθρώπους σήμερα που λένε «θα παντρευτούμε για να κάνουμε παιδί». Όχι, δεν είναι απαραίτητο να παντρευτείς και να κάνεις παιδί. Μπορείς για παράδειγμα να παντρευτείς και να μην κάνεις παιδί. Ο γάμος δεν είναι μια διαδικασία για να κάνεις παιδί ούτε ένα πανηγυράκι. Ο γάμος και το μυστήριο στην εκκλησία για εμένα έχει ένα σκοπό: να πάρεις την ευλογία του Θεού.

Πώς αντιμετωπίζεις τις όποιες εκδηλώσεις θαυμασμού από τις κοπέλες;

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν κυρίως όταν βρίσκομαι στην επικαιρότητα ή βγαίνω στην τηλεόραση κ.λ.π. Εντάξει, δεν είμαι ο Σάκης Ρουβάς. Τώρα πια αυτά συμβαίνουν πιο χαλαρά και και εγώ συμπεριφέρομαι πιο ψύχραιμα. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις πιο ένθερμες αλλά πια έχω βρει τον τρόπο και τις διαχειρίζομαι όμορφα και χωρίς να έρχομαι σε δύσκολη θέση.

Θυμάσαι κάποιο ακραίο περιστατικό;

Παλιότερα είχαν τύχει περιστατικά όπως να με κυνηγάνε στου δρόμο ή έχει τύχει κοπέλα να μπει στο καμαρίνι μου και να κλειδώσει την πόρτα. Ειδικά τότε με το X-Factor που η προβολή ήταν μεγάλη, συνέβαιναν διάφορα. Σε μια συναυλία μου θυμάμαι ανέβηκε μια κοπέλα πάνω στη σκηνή και μου τράβηξε το πουκάμισο με αποτέλεσμα να βγάλω τη μισή συναυλία σχεδόν γυμνός.

Δίνεις χρόνο στους θαυμαστές σου, δηλαδή αν θελήσει να κάποιος στο δρόμο να βγάλετε μια selfie, θα το κάνεις;

Ναι φυσικά. Να σου είμαι ειλικρινής, στεναχωριέμαι με τους ανθρώπους που πασχίζουν να γίνουν διάσημοι και μετά κρύβονται κάτω από καπέλα και γυαλιά. Εγώ δεν είμαι έτσι. Εγώ απολαμβάνω τις εκφράσεις θαυμασμού (όχι τις ακραίες), νιώθω ότι πιάνει τόπο αυτό που κάνω.

Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω την πιο επίκαιρη ερώτηση: «Θα κάνεις το εμβόλιο»;

Έχω κάνει ήδη και τις δύο δόσεις.

Είχες κάποιον ενδοιασμό πριν το κάνεις;

Είχα ένα άγχος πριν κάνω τη πρώτη δόση αλλά από τη στιγμή που μπήκε το φάρμακο μέσα μου, σταμάτησα να το σκέφτομαι. Η αλήθεια είναι ότι επειδή ακούμε και τις δύο πλευρές δεν μπορούμε να σχηματίσουμε μια εμπεριστατωμένη άποψη και αυτό νομίζω ότι γίνεται στοχευμένα. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα είναι οι τάσεις που υπάρχουν στο να διαβάλλεται η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και το λέω εγώ που έχω κάνει το εμβόλιο. Τι εννοώ: Το να επιβάλλεις σε κάποιον να το κάνει με τρόπους που είναι λίγο άκομψοι π.χ. στην Κύπρο για να μπεις σε ένα μαγαζί ή σε σουπερ-μαρκετ πρέπει να δείξεις αρνητικό τεστ 72 ωρών πριν. Μετά πρέπει να το επαναλάβεις και ενώ τα τεστ διανέμονταν δωρεάν, από τον Ιούλιο θα ζητάνε να το πληρώσεις από την τσέπη σου. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν λεφτά να πάρουν τεστ και θα πρέπει να πληρώσουν και το πρόστιμο αν τους πιάσουν. Αυτό που με ενοχλεί γενικά είναι η παρέμβαση στην ελευθερία του άλλου - αν κάποιος πάει να μου στερήσει την ελευθερία μου θα με βρει μπροστά του. Αυτό λοιπόν είναι που με ενοχλεί σε αυτή τη διαδικασία. Έχει δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πάρει αποφάσεις για τον εαυτό του και να δεχτεί και τις συνέπειες.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Φέτος επειδή στην Ελλάδα τα πράγματα φαίνονταν λίγο αβέβαια, έχω κλείσει να κάνω μια σειρά εμφανίσεων στο Theama Venue, στη Λεμεσό, στην Κύπρο μαζί με την Έλλη Κοκκίνου από τις 3 Ιουλίου μέχρι τέλος Αυγούστου. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή τη δουλειά που από τον ενθουσιασμό μου δεν μπορώ να κοιμηθώ (γέλια).

Καλή επιτυχία λοιπόν Λούκα σε ότι και αν κάνεις!

Σε ευχαριστώ πολύ! Καλό καλοκαίρι με υγεία πάνω απ’ όλα σε όλες τις αναγνώστριές σας!