Πριν από λίγους μήνες εντάχθηκες στο καστ της πετυχημένης σειράς «Γυναίκα Χωρίς Όνομα» . Είχαμε πολύ καιρό να σε δούμε στην τηλεόραση.. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το ναι;

Βασικά ήταν το σενάριο. Σε αυτή τη σειρά οι χαρακτήρες είναι αληθινοί. Δεν είναι τόσο ο καλός και ο κακός. Πλησιάζει βέβαια προς τα αμερικάνικα πρότυπα, όχι βέβαια σαν το Game of Thrones που είναι όλοι κακοί και κερδίζουν οι κακοί αλλά τουλάχιστον οι περισσότεροι χαρακτήρες έχουν τη σκοτεινή τους πλευρά. Όμως ο δικός μου σκοτεινός χαρακτήρας έχει πολύ φως. Και καθημερινοί άνθρωποι δίνουν αυτή την πάλη με τον εσωτερικό τους εαυτό. Σε συνδυασμό, αν θες, με τις άπειρες ανατροπές που συμβαίνουν, η συγκεκριμένη σειρά ξεφεύγει από τα όρια της σαπουνόπερας, της απογευματινής ζώνης και τουλάχιστον για εμάς τους ηθοποιούς, είναι πολύ όμορφο να μπορείς να μη λες βαρύγδουπες ατάκες και να νιώθεις ότι έχουν γράψει το σενάριο πάνω σου.

Την Παρασκευή ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη, το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Φαέθων», όπου υποδύεσαι τον Άμνετ Λομ. Μίλησέ μας λίγο για το έργο.

Πρόκειται για μια οικογένεια καθόλα κανονική, είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας αλλά ο πατέρας βιάζει την οικογένεια του και λεκτικά αλλά και σωματικά. Εγώ είμαι ο πατέρας , άρα είμαι ο Θεός της οικογένειας που λέει «ζείτε από εμένα, οπότε εσείς πρέπει να υπακούσετε στον σωστό δρόμο που προσπαθώ να σας δείξω». Ο Πατέρας – Εξουσιαστής, Άμνετ Λομ, κάνει Πράξη τον Λόγο («Γεννηθήτω το θέλημά Σου»), μέσα από τον κατ’εξακολούθηση βιασμό της προσωπικότητάς τους. «Να ζεις, αυτό είν’όλο το ζήτημα»: Στη φράση αυτή καταλήγει ο Υιός – Εξουσιαζόμενος, Λέλο Λομ, ένας νέος άνδρας που εδώ και τριάντα χρόνια ζει καθισμένος στο βρεφικό καροτσάκι του. Ο Υιός αναλαμβάνει να βάλει ένα τέλος στην κυριαρχία του Πατέρα, δίνοντας τη δική του απάντηση στο αμλετικό δίλημμα «να ζει κανείς ή να μη ζει», αντιστρέφοντας τον μύθο του Φαέθοντα και συμβολίζοντας με την πράξη του, την εξέγερση ενάντια στη βαρβαρότητα της εξουσίας.

Τον Δημητριάδη τον γνωρίζω από το 1988.Με τον Δημήτρη αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι και σε ένα άλλο επίπεδο. Από το 2006 μέχρι το 2008 έκανα τις Βάκχες με το Κρατικό Βορείου Ελλάδας και είχα παίξει τον Διόνυσο. Τώρα οργανώνω ένα φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού δράματος στη Νέα Υόρκη το οποίο ελπίζω του χρόνου να έχει ολοκληρωθεί και θα ανοίξει με τις Βάκχες…Αλλά όχι όπως το είχαμε παίξει τότε. Τώρα θα προστεθεί το έργο του Δημητριάδη που λέγεται Αντιβάκχες… Δηλαδή θα είναι ο θεός Διόνυσος, 2.500 χρόνια μετά. Ο οποίος είναι ακυρωμένος θεός. Αυτό που πρέσβευε ως γλέντι της ζωής, τώρα οι άνθρωποι του έκαναν κακό λόγω του instagram και του ηλεκτρονικού φλερτ όπου οτιδήποτε καταπιέζεται γίνεται πόλεμος, γίνεται αρρώστια. Οπότε επικρατεί μια αρρώστια στον κόσμο ακριβώς επειδή ακυρώθηκε η φιλοσοφία του Διονύσου. Αυτά θα τα δούμε σε μια ενιαία παράσταση σαν έναν διάλογο του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος των Βακχών με το σύγχρονο που κάνει ο Δημητριάδης, σε μια αντιστροφή του μύθου. Μπορούν να βρουν πληροφορίες όσοι ενδιαφέρονται στο dionysusfest.com

Στο έργο υποδύεσαι τον Πατέρα – Εξουσιαστή, Άμνετ Λομ ο οποιος είναι φανατικός υποστηρικτής του Χριστιανικού δόγματος. Στη Wikipedia διάβασα ότι έχεις ασπαστεί την Καμπάλα. Τι ισχύει;

Καμία σχέση. Δεν ασπάστηκα ποτέ καμία Καμπάλα. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος αλλά δεν πηγαίνω με μια διάθεση μοιρολατρική ούτε τυπολατρική και κατά κάποιο τρόπο μου ακούγονται γραφικά όλα αυτά που κάποιοι επονομαζόμενοι διάσημοι, τρέχουν σε κάποιους πνευματικούς γκουρού. Στο εξωτερικό όλοι οι διάσημοι έχουν και κάποιο γκουρού - στην Ελλάδα όταν κάποιος πάει να κάνει κάτι τέτοιο, μαύρος Δούναβης που τον έφαγε. Θα πουν «άσε ρε Τζώρτζογλου που κάποτε έβγαινες γυμνός στο Πορτραίτο του Nτόριαν Γκρέυ και τώρα τρέχεις και ασπάζεσαι την Καμπάλα!» Δεν έχω ασπαστεί τίποτα. Απλά είμαι ένας τύπος που από μικρός διαβάζω τα πάντα. Από νουβέλες μέχρι φιλοσοφία, με έναν τρόπο, αν θες παιδικό. Αγαπώ τα βιβλία και νομίζω ότι μου ανοίγουν κάποιες πόρτες μέσα σε κάποια σκουριασμένα δωμάτια, από την εκπαίδευση που έχουμε πάρει από το σχολείο ή την οικογένεια. Οπότε το να μπορέσεις να διαβάσεις Καμπάλα ή οποία είναι απίστευτης ομορφιάς και βαθιάς φιλοσοφίας ποίηση, είναι κάτι το καταπληκτικό. Δεν έχει σχέση ούτε με μια ψευτο-ταπεινότητα του στυλ «δεν μιλάω, είμαι ταπεινός, γλυκούλης οπότε είμαι καλός». Υπάρχουν υποκριτές που φοράνε τη μάσκα του ταπεινού και του γλυκού και του κουλτουριάρη. Εγώ από τη φύση μου μπορεί να είμαι κραυγαλέος αλλά αυτό δεν με κάνει λιγότερο σοβαρό από κάποιους που δεν μιλάνε, ούτε μου απαγορεύει να διαβάζω Kαμπάλα ή Δαλάι Λάμα. Σίγουρα χαίρονται κάποιοι να σε σταυρώνουν αλλά δεν με αφορά το τι λένε..

Τι ψάχνεις να βρεις συνήθως στους ρόλους σου;

Στην ουσία ψάχνω να βρω μια διαφορετική γωνιά του εαυτού μου. Δεν προσπαθώ να υποκριθώ ποτέ και όποτε παίζω θέατρο ή υποδύομαι έναν ρόλο, μπορεί η τεχνική να είναι καλή αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος του ταξιδιού μου.

Τι ρόλο έπαιξε «Η φανέλα με το νούμερο 9» στην καριέρα σου;

Στην ουσία αυτή η ταινία με έκανε γνωστό. Μπάλα δεν ήξερα αλλά κουβαλούσα πάνω μου τον Πειραιά γιατί μεγάλωσα εκεί και συγκεκριμένα στα Ταμπούρια. Έζησα λοιπόν μια ζωή ακριβώς δίπλα στο λιμάνι. Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός για να καταλάβεις. Ο Παντελής Βούλγαρης είχε δει πριν από εμένα και άλλους ηθοποιούς πολύ καλούς όπως και ποδοσφαιριστές και διάλεξε εμένα επειδή κουβαλούσα τον καημό του τύπου που θα ήθελε να ταξιδέψει. Αυτό το βλέμμα το έχουν ίσως όσοι ζουν κοντά σε θάλασσα. Αυτό το βλέμμα ήθελε ο Βούλγαρης και του έκανε πολλά κοντινά πλάνα. Όλα τα άλλα, τις τεχνικές του ποδοσφαίρου τις μάθαμε στην πορεία. Για αυτό και ο Βούλγαρης 20 χρόνια μετά είπε «Η ταινία μου πάλιωσε. Εκείνο όμως που δεν πάλιωσε ήταν το βλέμμα του Τζώρτζογλου». Πραγματικά δεν το έπαιξα. Το κουβαλούσα. Στη διαδρομή προσπάθησα αυτό το βλέμμα να μην το προδώσω ή να μην το θολώσω με διάφορες επίκτητες βλακείες. Δηλαδή ότι είμαι διάσημος ηθοποιός, sex symbol, ο ήρωας της απογευματινής ζώνης και τι άλλο δεν ξέρω. Και μπορεί μέσα από την επιτυχία να πλαδαρέψει αυτό το βλέμμα και να χάσει αυτή την αγνότητα και τον φρέσκο αέρα του λιμανιού. Νομίζω ότι αυτό προσπαθώ να κάνω μέσα από τους ρόλους. Να ξαναβρώ αυτό το βλέμμα, αυτή την άγρια αθωότητα ενός παιδιού.

Μετά την επιτυχία της ταινίας του Βούλγαρη, φαντάζομαι έκανες πολλά όνειρα για την μελλοντική σου καριέρα… Κρίνεις ότι επαληθεύτηκαν;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα όνειρα. Νομίζω ότι προσευχές έκανα περισσότερο. Και προσεύχομαι κάθε φορά. Δεν έκανα μια κανονική καριέρα. Ναι μεν μπήκα στο λεγόμενο κουλτουριάρικο θέατρο, όμως δούλεψα με όλους, μετά έγινα πολύ εμπορικός στην τηλεόραση, μετά έγινα λαϊκό ανάγνωσμα στα εξώφυλλα και σε όλα αυτά …Πολλές διαφορετικές καριέρες θα έλεγα. Αν καθίσει ένας ψυχαναλυτής και πιάσει τις διαφορετικότητες στις καριέρες μου και τα πεσίματα, γιατί έπιασα και πάτο, θα δει ότι μάλλον αυτή είναι η προσωπικότητα μου. Δηλαδή δεν έχω μια σταθερότητα. Αλλά προσευχόμουν πάντα.

Επίσης, δοκίμασες την τύχη σου και πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες;

Δεν δοκίμασα την τύχη μου στο εξωτερικό. Στην Αμερική πήγα καθαρά για τον γιο μου. Αν θες να γελάσουμε, ναι τότε μπορούμε να πούμε ότι ξεκινάω στα 50 μου να κατακτήσω την Αμερική και αυτή τη στιγμή με περιμένει το Χόλιγουντ με τα κακά αγγλικά μου, να πάω να τους θαμπώσω όλους. Δεν έκανα ποτέ τέτοια όνειρα. Ούτε μικρός είχα τέτοιες φιλοδοξίες. Στην Αμερική πήγα για να πάρω πράσινη κάρτα –ήταν έναν deal με τον γιο μου- ο οποίος σπούδασε εκεί σκηνοθεσία. Πήγα στο Λος Άντζελες, έμαθα αγγλικά στα 47 μου, τον πήρα και πήγαμε μαζί και δώσαμε τον αγώνα μας. Ο καθένας είχε τις δυσκολίες του. Ήταν μια προσπάθεια απογαλακτισμού από το βόλεμα του στην Αθήνα, από το ότι είναι ο γιος του Τζώρτζογλου και της Μαρίας Γεωργιάδου και έχει κάποια πράγματα λυμένα.

Σήμερα βλέπουμε πολλούς συναδέλφους σου που δοκιμάζουν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Ποια συμβουλή θα τους έδινες;

Δεν μπορώ να δώσω καμία συμβουλή σε κανέναν. Ο καθένας έχει να ντιλάρει με την ψύχη του και τις ανάγκες του. Αυτό που θεωρώ αποτυχία είναι όταν κάποιος δεν προσπαθήσει και το μόνο που κάνει είναι να κρίνει ή να ζηλεύει τους άλλους. Σε αυτόν θα έδινα τη συμβουλή «πέθαινε λιγότερο» δηλαδή ξεκίνα και κάνε κάτι. Κάθε εμπειρία είναι χρήσιμη. Γιατί υπάρχουν στάδια θανάτου. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πεθάνει τελείως και μπορεί να μην το έχουν καταλάβει.

Ποιες σκηνές βαριέσαι να γυρίζεις ως ηθοποιός;

Τις ερωτικές σκηνές! Όταν είναι να κάνω μια ερωτική σκηνή βαριέμαι τόσο πολύ! Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ερωτικές σκηνές. Δεν το έχω νομίζω..

Tι μπορεί να σε φέρει σε αμηχανία;

Η κακία. Όταν βλέπω κακία και μίσος, ακόμα και καλημέρα να μου πεις ειπωμένη γλυκά άμα ξέρω ότι δεν το εννοείς, το ένστικτό μου, μου λέει να σου επιτεθώ κατευθείαν αλλά από την άλλη δεν θέλω να γίνω μέρος του παιχνιδιού. Δεν μπορώ εκείνη τη στιγμή να νιώσω συμπόνια και καλοσύνη για το κομπλαρισμένο μυαλό του κακού που έχω απέναντί μου. Εκείνη τη στιγμή μου βγαίνει ο πολεμιστής από μέσα μου και θα ήθελα να του πάρω το κεφάλι και να δω αίματα. (γέλια) Αλλά λέω άστο καλύτερα.

Τι είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει εντονότερα;

Η αγάπη για ζωή. Έχω μια τρομερή επιθυμία να ζήσω. Λατρεύω τόσο πολύ τη ζωή που πετάγομαι κάθε πρωί από το κρεβάτι και σκέφτομαι τι καινούργιο θα ζήσω. Θέλω να ζήσω, να ζήσω, να ζήσω, να ζήσω.

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου φράση;

«Πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα, για να γίνονται θαύματα». Αυτή τη φράση την είχε πει ο Κουν και την είχα διαβάσει και την είχα λατρέψει.

Ποια είναι η σχέση σου με το χρήμα;

Eπειδή ήμουν πολύ φτωχό παιδί και ένιωθα ότι το χρήμα ήταν η βασική έγνοια, κατά κάποιον τρόπο το έχω συνδέσει – κακώς- με πόνο οπότε δεν θέλω να ντιλάρω καθόλου με χρήματα. Αν μπορούσα να παίζω θέατρο και να μου φέρνουν φαγητό και τσιγάρα και να μην έχω το χρήμα ως ενδιάμεσο π.χ να κάνουμε ανταλλαγή προϊόντων, θα ήταν το τέλειο για εμένα. Στην Αμερική όταν πήγα ήμουν άφραγκος αλλά δεν με πείραξε γιατί εγώ λειτουργώ πάντα σαν πλούσιος. Ακόμα και όταν δεν έχω να πληρώσω το νοίκι πάλι ντιλάρω σαν να ήμουν πλούσιος. Οπότε δεν μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ τι μου χρεωστάει το σύμπαν τι μου έφαγαν οι άλλοι, επειδή έχασα ένα σπίτι ή επειδή με έκλεψαν στο παρελθόν… Ακόμα και όταν δυσκολεύομαι οικονομικά, λέω δυσκολεύομαι για κάποιο λόγο για να μπορέσω να ζήσω και αυτή την εμπειρία. Δίνω διάφορες θεωρίες στον εαυτό μου ίσως και από άμυνα.

Δεδομένου ότι από νωρίς γνώρισες την επιτυχία και ήσουν πολύ δημοφιλής στον γυναικείο πληθυσμό , ένιωσες ποτέ να καβαλάς το καλάμι;

Ακούγεται περίεργο αλλά ακόμα και τώρα λόγω του σίριαλ που ξαναήρθα στην επικαιρότητα και έρχονται διάφορες γυναίκες ή κορίτσια από όλες τις ηλικίες και μου λένε διάφορα, πάντα νιώθω μια συστολή. Ντρέπομαι. Χαμογελάω, παίζω τον ρόλο του άνετου αλλά μέσα μου ντρέπομαι πάρα πολύ. Δεν ένιωσα ποτέ καλά με όλο αυτό. Έτσι και αλλιώς τότε, ήμουν παντρεμένος. Αυτό που λατρεύω είναι να έχω σχέση. Να αγαπάω και να αγαπιέμαι. Αλλά ποτέ δεν μου έλειψε η δημοτικότητα. Ήμουν από μικρός δημοφιλής οπότε δεν ένιωσα ποτέ ότι τα κατάφερα. Μάλιστα πολλές φορές θυμάμαι, μου έλεγε η πρώην γυναίκα μου «Μην κάθεσαι κάτω γιατί σε γνωρίζει ο κόσμος ή στο δρόμο αν άρχιζα να φωνάζω»… Δηλαδή τι έπρεπε να πω στον εαυτό μου; «Δικέ μου, είσαι ο Τζώρζογλου και είσαι κάποιος;». Δεν είχα αυτή την αίσθηση.

Τον Ιούνιο θα παντρευτείς στα Χανιά με τη Σοφία Μαριόλα. Τι είδες στο πρόσωπο της Σοφίας και αποφάσισες να κάνεις μετά από χρόνια το επόμενο βήμα;

Η Σοφία έχει μια εξωτερική εμφάνιση η οποία είναι εντυπωσιακή και όλοι σκέφτονται και πολύ λογικό, ότι το εξωτερικό της ήταν αυτό που με τράβηξε σε εκείνη. Δεν θέλω να λέω ψέματα αλλά αν ήταν χάλια σίγουρα δεν θα την κοίταζα. Όμως έχω δει πολύ όμορφες μοντέλες με σκληρά μάτια, που εκείνη τη στιγμή όχι μόνο δεν μου κάνουν κάτι σεξουαλικό αλλά μου προκαλούν αηδία. Η Σοφία τυχαίνει να είναι 1.75, κουκλάρα, μου αρέσει και ερωτικά και σεξουαλικά και αυτό ναι, το γουστάρω πολύ. Έχει όμως μια αγνότητα τρομερή. Μια αθωότητα σαν ένα παιδί 2 χρονών. Έχει τόση καλοσύνη μέσα της, αγαπά τη ζωή, έχει ένα ποιητικό άγγιγμα σε όλα της από τον τρόπο που τρώει, που ντύνεται, που θα σου πει το παράπονο της. Σηκώνεται το πρωί και είναι συνέχεια με ένα χαμόγελο. Όλη τη μέρα γελάει. Είπα «αυτό εδώ το πλάσμα θέλω να το παντρευτώ, να γίνει η μάνα του παιδιού μου». Θέλω να το ζήσω.

Απ΄ ότι κατάλαβα θέλετε σύντομα να γίνετε γονείς..

Εννοείται! Η ηλικία έχει σχέση με την καρδιά, όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Αν και είμαι 53 ετών που λέει το βιολογικό μου ρολόι, μάλλον έχω ζήσει 150 χρόνια. Δηλαδή αν χαρακτηρίζονταν οι εμπειρίες με ρυτίδες θα ήμουν πολύ γέρος αυτή τη στιγμή. Και όμως η καρδιά μου είναι τόσο διψασμένη να ζήσει που κάθε μέρα σηκώνομαι καινούργιος, απλώς είμαι 150 χρόνια νέος.

Από ότι ξέρω με την πρώην σύντροφό σου Μαρία Γεωργιάδου έχετε πολύ καλές σχέσεις…Θα έρθει στο γάμο σας;

Αυτό δεν το ξέρω ακόμα.

Ο γιος σου; Πώς το έχει πάρει;

Μια χαρά! Ο γιος μου θα έρθει στο γάμο μου. Με το γιο μου είμαστε φιλαράκια, σύμμαχοι, συμπολεμιστές..

Πιστεύεις ότι τα social media βοηθούν έναν ηθοποιό ή μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ;

Τα social media τα θεωρώ μια βλακεία, άσε που δεν ξέρω να χειρίζομαι το instagram και το facebook..

Όμως βλέπω ότι ανεβάζεις διάφορα..

Ανεβάζω για να τα έχω αλλά δεν το κυνηγάω παρόλο που στην Αμερική είχε βγει ένας μύθος που έλεγε ότι δεν μπορείς να περάσεις από οντισιόν αν δεν έχεις πάνω από 100.000 followers. Aυτό είναι ένα άγχος! Δεν θα ήθελα με τίποτα να με πάρουν σε μια οντισιόν για αυτό το λόγο, τη στιγμή που η τελευταία πορτιέρισα με τα ωραία οπίσθια έχει περισσότερους από 100.000 followers. Συνολικά όμως για τα social media δεν χαλάω παραπάνω από 4 λεπτά την ημέρα. Θεωρώ ότι η κακή χρήση του ίντερνετ είναι αυτή που το κάνει διαβολικό. Οι άνθρωποι είναι υπνωτισμένοι, η ψευτιά της εικόνας είναι σε απίστευτο βαθμό, έχουν γίνει όλοι νάρκισσοι και κλαίω για τον γιο μου που γεννήθηκε σε μια εποχή που ούτε καν φλερτ δεν υπάρχει. Τουλάχιστον στη δικιά μου ζωή, οι κοπέλες ετοιμάζονταν για να βγουν έξω. Για εμένα είναι πιο σημαντικό το φλερτ από την ίδια την πράξη του σεξ. Τώρα με 100.000 followers ο άλλος αισθάνεται σταρ και κουβαλάει αυτή τη βλακεία παντού. Ε, αυτό μου σπάει τα νεύρα!

Έχεις αισθανθεί ποτέ να σε φθονούν λόγω της αναγνωρισιμότητας σου;

Εννοείται! Και πριν γίνω γνωστός με φθονούσαν. Ο φθόνος είναι ο καθημερινός σύντροφός μου. Ένα αντίτιμο πρέπει να το πληρώσεις…

Και πώς το καταπολεμάς;

Βάζω να με ξεματιάζουν! (γέλια)

Ιnfo:

O Στράτος Τζώρτζογλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Φαέθων» του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης (σοφίτα), (Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 68, Θεσσαλονίκη). Παίζουν ακόμα: Θεανώ Αμοιρίδου, Νίκος Ράμμος, Κατερίνα Συναπίδου και Ελευθερία Μαυρίδου

Έως τις 26 Μαΐου, κάθε Παρασκευή – Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 20:00

Τον βλέπουμε επίσης στην καθημερινή τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 «Γυναίκα Χωρίς Όνομα».