Καινούρια τώρα αρχή...

25.07.2007
Πολυταξιδεμένοι και με πλούσιες εμπειρίες, οι ιδιοκτήτες της αναπαλαιωμένης κατοικίας επέλεξαν να εγκατασταθούν μόνιμα στην Υδρα!

Εχοντας ζήσει πολλά χρόνια στην εγγύς Ανατολή κι έχοντας γυρίσει το μισό πλανήτη, ένα ζεύγος αλλοδαπών κατέφτασε πριν 15 χρόνια στην Υδρα, την... ερωτεύτηκε, αποφάσισε να μείνει μόνιμα εκεί κι έτσι αγόρασε ένα σπίτι! Με ευρωπαϊκή νοοτροπία αλλά με αισθητική βαθιά επηρεασμένη από την ανατολίτικη τέχνη -όπως, εξάλλου, ισχύει και για πολλούς Ελληνες- δεν άργησαν να «αφομοιωθούν» από το περιβάλλον, κάτι το οποίο φάνηκε άμεσα και στο όμορφο, παλιό κτίσμα που επέλεξαν και που, φυσικά, ανακατασκεύασαν. Πρόκειται για ένα διώροφο, τυπικό δείγμα «κλειστού» σπιτιού της τουρκοκρατίας, με μια μικρή εσωτερική αυλή στο ισόγειο και μια ψηλή μάντρα να το περιτριγυρίζει. Οι νέοι ιδιοκτήτες του, λοιπόν, διατήρησαν την εσωτερική αυλή και τη μετέτρεψαν μάλιστα σε έναν επίγειο παράδεισο, αφού από παντού τρέχει νερό από μικρά σιντριβάνια και κρήνες.

Ο χώρος σκεπάζεται δε ολόκληρος από μια πυκνή περικοκλάδα που, σε συνδυασμό με τα χρώματα που επικρατούν, δημιουργούν μια υπέροχη, δροσερή γωνιά για τους ζεστούς, καλοκαιρινούς μήνες.Το σπίτι διαθέτει επίσης και μια περιμετρική βεράντα με θέα προς, σχεδόν, όλη την πόλη της Υδρας, ξεκινώντας από τα νότια και φτάνοντας μέχρι το βορειοανατολικό της τμήμα.Το ισόγειο είναι πολυεπίπεδο, καθώς τα δωμάτια ακολουθούν την κλίση της πλαγιάς, κι εδώ είναι που διαμορφώθηκε ένα μονοκόμματο καθιστικό απ όπου οδηγείται κανείς προς την κουζίνα, το μπάνιο κι ένα μικρό υπνοδωμάτιο, όλα με εσωτερικά παράθυρα προς το αίθριο.

Ο πάνω όροφος έχει δύο υπνοδωμάτια κι ακόμα ένα καθιστικό ανάμεσά τους, ενώ μπροστά τους «ανοίγεται» η βεράντα με την υπέροχη θέα, γεμάτη από χτιστά, πέτρινα καθιστικά που τελειώνουν πάντοτε σε μάρμαρο και ντύνονται με αναπαυτικά μαξιλάρια. Ενδιαφέρουσες κολόνες με σαφώς αρχαιοπρεπή διάθεση, απαλλάχτηκαν εδώ από την «περιττή» διακόσμηση. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του σπιτιού είναι πάντως ο βορινός τοίχος (παλιός τοίχος δωματίου), που σήμερα δεν έχει στέγη και αποτελεί τμήμα της βεράντας, διατηρώντας όμως τα ανοίγματά του και τις εσοχές που χρησίμευαν στο παρελθόν σαν ντουλάπια. Πρόκειται για μια έξυπνη και πολύ πρωτότυπη αρχιτεκτονική λύση, πολύ όμορφη αισθητικά αλλά και πολύ χρήσιμη πρακτικά, καθώς «κόβει» το βοριά, χωρίς ωστόσο να εμποδίζει τη θέα που «καδράρεται» από τα ημικυκλικά κουφώματα. Εν κατακλείδι, η ανακατασκευή της διώροφης κατοικίας μαρτυρά σήμερα ότι το ζεύγος των ιδιοκτητών της όχι μόνο μαγεύτηκε, αλλά και σεβάστηκε στο έπακρο το περιβάλλον του ηρωικού νησιού, την αρχιτεκτονική, το χρώμα του και συνάμα την ελληνική φύση!