Οοικισμός του Γροίκου είναι χτισμένος μόλις 5 χιλιόμετρα ανατολικά της Χώρας της Πάτμου, σε ένα μαγευτικό κόλπο με θέα την Πέτρα της Καλικατσούς, ένα βράχο παράξενο μέσα στη θάλασσα που η παράδοση θέλει να τον κατοικούν ερημίτες. Η ήσυχη παραλία με τα δέντρα κατά μήκος της και τα γραφικά ταβερνάκια από παλιά, γίνονταν πόλος έλξης των τουριστών. Αυτή ακριβώς την ιδιαίτερη έλξη ένιωσε κι ένα ζευγάρι που, ενώ ανέκαθεν δήλωναν ορκισμένοι λάτρεις των Κυθήρων, αποφάσισαν να αποκτήσουν ένα ακόμα σπίτι -και μάλιστα σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση- και στο εξής να μοιράζουν τα διευρυμένα καλοκαίρια τους στα δύο νησιά. Επέλεξαν ένα διώροφο σπίτι με πισίνα, μέσα σε ένα μικρό συγκρότημα με ανεξάρτητες κατοικίες που έχουν θέα στη θάλασσα. Αρχιτεκτονικά, το κτίσμα φέρει ευδιάκριτα, πατινιώτικα ιδιώματα, όπως πέτρινα μαντώματα και ξύλινα μπλαφόνια πάνω από τα παράθυρα. Οπως συνηθίζεται σε πολλά παραδοσιακά σπίτια, το ταβάνι είναι ξύλινο και επειδή δεν υπάρχουν εξώστες τα στέγαστρα είναι ελαφρές κατασκευές με πανιά. Η κουζίνα είναι ανοιχτή προς το χώρο της τραπεζαρίας. Αυτό το μεγάλο «εσωτερικό παράθυρο» σε συνδυασμό με την πλαστική φόρμα της χτιστής εσωτερικής σκάλας με δρύινα πατήματα, δίνουν χαρακτήρα στο χώρο ημέρας. Η ημερήσια ζώνη είναι λιτή κι απέριττη -όπως κι ολόκληρο το σπίτι- αφού είναι κοινό μυστικό ότι στα νησιά οι περισσότερες μέρες βιώνονται εκτός... Οι ιδιοκτήτες ήθελαν ένα ήρεμο, καλαίσθητο περιβάλλον που να τους εκφράζει και να τους ξεκουράζει. Τα κουφώματα και τα παντζούρια βάφτηκαν όλα στο απαλό χρώμα της λεβάντας, ενώ τα δάπεδα στρώθηκαν με terracotta προκειμένου οι φυσικοί τόνοι να ζεσταίνουν τους ψυχρούς του μπλε-άσπρου. Δύο-τρία παλιά κομμάτια που έφεραν από τα πατρικά τους σπίτια, τα συντήρησαν όπως έπρεπε και τα συνδύασαν με ιδιαίτερες αντίκες. Επιπλα από ξύλο σε λιτές γραμμές συμπλήρωσαν ένα σύνολο, που αν μη τι άλλο δεν είναι καθόλου «δήθεν». Πίνακες στο σαλόνι και ιδιαίτερα διακοσμητικά αντικείμενα από παλαιοπωλείο της Πάτμου, πιάτα αγορασμένα από την Ιταλία, ζωηρά υφάσματα και λευκά είδη εξόπλισαν το σπίτι, δημιουργώντας ατμόσφαιρα χωρίς να «φωνάζουν». Εξω, ένα βελγικό, ξύλινο τραπέζι περικυκλώνεται από πολυθρόνες σκηνοθέτη, ενώ οι ξαπλώστρες «προτιμούν» την πισίνα που φτιάχτηκε ψηλότερα από το σπίτι για να «βλέπει» ακόμα καλύτερα τη θάλασσα. Γεράνια και βασιλικοί σκορπίζουν διακριτικά τα αρώματά τους, κάνοντας τις νύχτες της Πάτμου πιο μεθυστικές. Οταν βρίσκεσαι μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, φυσικό και δομημένο, που συνδυάζει ποιότητα και φινέτσα, ευαισθησία και σεμνότητα, δεν μπορείς παρά να συμμεριστείς τους ιδιοκτήτες αυτού του σπιτιού, που μια στο τόσο λοξοδρομούν και «χάνουν το πλοίο της γραμμής» που έχει προορισμό την πρώτη τους αγάπη...