Αγαπητή θεία Λουκία, καταρχήν συγχαρητήρια για τη στήλη σου. Είμαι χρόνια αναγνώστρια και φαν και όλες σου οι συμβουλές είναι χρήσιμες.
Είμαι 22 χρονών, κατάγομαι από μια όμορφη επαρχιακή πόλη και τα τελευταία τέσσερα χρόνια σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ.. Έχω δυο γονείς που τους αγαπώ και με αγαπούν πολύ, είμαι μοναχοπαίδι, είναι μεγάλης ηλικίας (μ. ο. 65 χρόνια) και δεν έχω παράπονο από αυτούς.
Είμαι μεγαλωμένη στα πούπουλα και δεν μου αρέσει αυτό. Δεν έχω δουλέψει σχεδόν ποτέ (εκτός από κάτι ιδιαίτερα) και θα ήθελα να αλλάξει αυτό. Δε θέλω να γυρίσω πίσω. Τον Σεπτέμβριο που τελειώνω με το πτυχίο θα ξενοικιάσω το σπίτι και θα γυρίσω πίσω. Δε θέλω. Ξέρω τι θα γίνει άμα ριζώσω στην πόλη καταγωγής μου. Θα παντρευτώ κάποιον που θα με αγαπήσει, θα κάνω παιδιά γρήγορα (για να προλάβουν οι δικοί μου να δουν εγγόνια, κυρίως ο μπαμπάς) και θα τους φροντίζω. Εγώ δεν το θέλω αυτό. Θέλω να είμαι στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος για να θέλω να μείνω στη Θεσσαλονίκη (π.χ. κάποιος έρωτας) απλώς έχω μάθει εκεί στην ανεξαρτησία μου και μου αρέσει η πόλη καθώς είναι μεγάλη και δεν έχει το χάος της Αθήνας. Από μικρή δεν είχα φίλους στο σχολείο και δεν έχω επαφή με κανέναν. Όλοι μου οι φίλοι συνεπώς είναι στη Θεσσαλονίκη. Θέλω να κάνω μεταπτυχιακό και να ανελιχθώ στο Πανεπιστήμιο.
Κακά τα ψέματα, η οικονομική κρίση έχει εκτοξεύσει την ανεργία στα ύψη και οι περισσότερες ευκαιρίες είναι στις μεγάλες πόλεις και δε θέλω να γυρίσω και να με ταΐζει ο μπαμπάς. Θέλω να είμαι ανεξάρτητη. Όχι ότι δε θέλω να κάνω οικογένεια αλλά είναι μια δεκαετία τουλάχιστον μακριά αυτό.
Λόγω κάποιων ψυχολογικών προβλημάτων, δεν κατάφερα να ζήσω ολόκληρη τη φοιτητική μου ζωή όπως θα ήθελα και μόνο τον τελευταίο ενάμισι χρόνο είχα βγει από το καβούκι μου και έκανα παρέες. Τις προάλλες πακετάραμε τα μισά πράγματα και εγώ έκλαιγα γιατί άδειασε το σπίτι.
Είμαι ανάμεσα στο πρέπει και στο θέλω. Πρέπει να γυρίσω πίσω σχεδόν για πάντα γιατί οι γονείς μου με χρειάζονται (και ένας θείος μου, αδελφός της μαμάς μου ο οποίος δεν έχει κάνει οικογένεια και πάντα με χαρτζιλίκωνε), από την άλλη θέλω να είμαι αυτόνομη και ανεξάρτητη και να κάνω τη ζωή μου, είτε σπουδάζοντας είτε δουλεύοντας (ή και τα δυο). Δεν είναι ότι δεν αγαπάω τους γονείς μου ούτε ότι δεν μου αρέσει η πόλη μου. Απλώς θέλω να μείνω για πάντα στη Θεσσαλονίκη.
Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Δε θέλω να φανώ αχάριστη προς τους γονείς μου οι οποίοι θέλουν να γυρίσω και να γίνουν αυτά που είπα, από την άλλη θέλω να ακολουθήσω το όνειρό μου.
Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σου.
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Κοριτσάκι μου, αν πράγματι θέλεις να διεκδικήσεις το όραμα σου και να γράψεις μόνη σου το δικό σου σενάριο για τη ζωή, θα πρέπει να είσαι αποφασισμένη να συγκρουστείς με τους γονείς σου, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί να στηρίξεις τον εαυτό σου μόνη σου οικονομικά.
Αν δεν το κάνεις τώρα αυτό, δεν θα μπορέσεις να το κάνεις ποτέ. Ή αν το κάνεις στο μέλλον, το κόστος αυτής της «επανάστασης» θα είναι πολύ υψηλότερο από κάθε άποψη.
Άλλωστε, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρεις, πάντα θα έχεις τη δυνατότητα να γυρίσεις πίσω στο χωριό σου και να ακολουθήσεις το σενάριο που έχουν γράψει οι γονείς σου για σένα.
Νέα κοπέλα είσαι, δεν σε πήρανε και τα χρόνια ούτε και οι γονείς σου είναι και τόσο μεγάλοι πια για να μην προλάβουν να δουν εγγόνια. Μάλιστα, αν τα βάλουμε στη ζυγαριά, καλύτερα να μην δουν εκείνοι εγγόνια ποτέ, παρά να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά για τους εντελώς λάθος λόγους.
