Επανέκδοση του 1991 με το δίδυμο Ζενέ και Καρό, προερχόμενο απ’ την διαφήμιση. να σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και να κερδίζει τις εντυπώσεις. Μια κατάμαυρη αλληγορία της καννιβαλιστικής τάσης του ανθρώπου που λειτουργεί σε πρώτο στάδιο κυριολεκτικά στο φιλμ και μετέπειτα μεταφορικά στη σύγχρονη κοινωνία. Το μαύρο χιούμορ στρωμένο σαν κατράμι σε όλο το μήκος της ταινίας, το έξυπνο σενάριο και οι χαρακτήρες-καρικατούρες βγαλμένοι από δυσοίωνα κόμικ αποτελούν τα υλικά που δένουν αρμονικά στον καμβά «Delicatessen».

Σεκάνς που μπολιάζουν τις γροτέσκες εικόνες με τον ρομαντικό λυρισμό προσφέρουν μια ιδιότυπη απόλαυση στον θεατή. Ο Ντομινίκ Πινόν με την «larger than life» φάτσα απογειώνει την φιγούρα του πρώην κλόουν και ο Ζαν Κλοντ Ντρέιφους βρίσκεται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στο πετσί του ρόλου του ανθρωποχασάπη. Η επιρροή του Τέρι Γκίλιαμ είναι προφανής σε βαθμό που η συγγένεια του «Delicatessen» με ταινίες όπως το «Brazil» και το «Fisher King» είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Στο καθαρά εικαστικό κομμάτι η ταινία είναι στημένη σε ένα καλλιτεχνικά άρτιο περιβάλλον με ιδανικά σκοτεινά αλλά και ταυτόχρονα ζεστά χρώματα, άρτια κατασκευασμένα σκηνικά και λεπτομερέστατα κοστούμια. Σε αυτόν τον μη-τόπο, τους ένοικους της πολυκατοικίας δένει η ένοχη συνήθεια της ανθρωποφαγίας που επιτρέπεται στον κόσμο που τα χρήματα έχουν αντικατασταθεί από όσπρια. Η επιτυχία του ντεμπούτου των Καρό και Ζενέ έδωσε στο δίδυμο την ευκαιρία να γυρίσουν το επίσης εξαιρετικό «Η Πόλη των Χαμένων Παιδιών» ενώ αργότερα ο Ζενέ απήχθη από Χόλυγουντ μεριά για να γυρίσει την τρίτη ταινία «Alien». Όταν αργότερα γυρίσε στην Γαλλία ολοκληρώσε την ταινία που μέχρι σήμερα αποτελεί την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Γαλλία, το «Αμελί».

Κωστής Θεοδοσόπουλος