Ο Τζέρι «μπλοκμπάστερ» Μπρουκχάϊμερ φωνάζει παρών. Ζωντανός θρύλος της χολιγουντιανής βιομηχανίας θεάματος και παραγωγός του οποίου οι ταινίες έχουν δεχθεί συνολικά 41(!) υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας τελικά τις 6. Ο ιθύνον και επιχειρηματικός νους πίσω από ταινίες όπως «Οι Πειρατές της Καραϊβικής»(τριλογία), «Αρμαγεδδών», το πρόσφατο «Σύγκρουση Τιτάνων» αλλά και παγκοσμίου φήμης τηλεοπτικές σειρές όπως «C.S.I.: Miami, NY» και «Eleventh Hour», ξαναχτυπάει.

Αυτή την φορά συνεργάζεται με την Ντίσνεϊ για την μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του βίντεο γκέιμ «Prince of Persia» και την δημιουργία ενός μαγευτικού παραμυθιού για μικρούς και μεγάλους (sic).

Το «Πρίγκιπας της Περσίας» είναι μια κινηματογραφική απόπειρα η οποία χαρακτηρίζεται από μία έκδηλη τάση αυτοεπίδειξης. Στην χάιτεκ πασαρέλα του παρακολουθούμε επιδείξεις υψηλής τεχνικής στα οπτικοακουστικά εφέ και υψηλής ραπτικής στα κοστούμια πάντα με φόντο τα επιβλητικά εξωτικά σκηνικά που κάθε υπερπαραγωγή, που σέβεται τον εαυτό της, έχει. Η ταινία δεν διαθέτει τίποτα πέρα απ’ τα παραπάνω. Ακόμα όμως και αυτά αρκούν για να δημιουργήσουν την πολυπόθητη ψευδοανατολίτικη ατμόσφαιρα που θα ικανοποιήσει το μάτι του μέσου δυτικού. Η εκδυτικοποιημένη εκδοχή της περσικής αλλά και γενικά της ανατολίτικης κουλτούρας ξεγελά αισθήσεις και λογική, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και ο απαραίτητος διδακτισμός που βρίσκοντας ως αφορμή το παραμύθι εφάπτεται της ταινίας. Άντε μετά να πείσεις τον μέσο Αμερικανό ότι η χώρα που τόσο θαυμάζει στην ταινία είναι το σημερινό Ιράν που οι δυτικοί απειλούν με πόλεμο. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι ηθοποιοί που μεταδίδουν το απλό μήνυμα πετώντας τσιτάτα και ακολουθώντας διεκπαιρεωτικά το προβλέψιμο σενάριο. Ιδανική αν έχετε παιδιά που θέλετε να ξεφορτωθείτε για κάνα δίωρο. Απαραίτητη κρίνεται δε, η κατανάλωση γενναίων ποσοτήτων αναψυκτικών και ποπ-κορν.

Κωστής Θεοδοσόπουλος