Βασισμένο σε υπερεπιτυχημένο θεατρικό περιορισμένης χωρητικότητας, η κινηματογραφική μεταφορά του «Μόλις Χώρισα», σέβεται τις διαστάσεις της προγονικής του κατοικίας και φυλακίζει τη δράση σε υπερμοντέρνα πολυκατοικία μιας αγνώριστης Ιπποκράτους.

Μπορεί η Αθήνα του «Μόλις Χώρισα» να πάσχει από υπερβολικό lifting, η μεταμόσχευση καρδιάς όμως κρίνεται πέρα για πέρα επιτυχημένη: οι επτά χαρακτήρες του θεατρικού μεταφυτεύονται στη μεγάλη οθόνη διατηρώντας ατόφια τη φρεσκάδα τους - αυτοί που παρουσιάζουν πρόωρα σημάδια κινηματογραφικής γήρανσης (που αγγίζει τα όρια του πλεονασμού) είναι οι περιφερειακοί χαρακτήρες: οι αρχετυπικοί latin lover και pizza boy, απαραίτητα συστατικά κάθε γυναικείας φαντασίωσης που σέβεται τον εαυτό της, είναι μάλλον μπαγιάτικα και θα έπρεπε να είχαν αναλωθεί πριν την ημερομηνία λήξης.

Τώρα, ποιο από τα δύο φύλλα (αρσενικό ή θηλυκό) υποθάλπει φαντασιώσεις με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Μπακοδήμου ως πλασιέ τάπερ δεν γίνεται ποτέ ξεκάθαρο, αλλά παρόλο το τηλεοπτικό της μπρίο, μάλλον θα έπρεπε να είχε μείνει στο ψυγείο. Οι κεντρικοί χαρακτήρες ωστόσο προάγονται με άριστα, δείχνοντας πλήρη συνέπεια στο συλλογικό ρόλο των «υποστηρικτών» της χαροκαμένης Ηλέκτρας, με την πληθωρική Μαρία Λεκάκη να προηγείται στις προτιμήσεις ως αισθησιακή φωτογράφος ελευθέρων ηθών.

Αν και ο Γιάννης Τσιμιτσέλης διατηρεί το ίδιο δυσαρεστημένο ύφος που είχε επιδείξει σε όλες τις μέχρι τώρα κινηματογραφικές του εμφανίσεις, ο προβληματισμός του ταιριάζει γάντι, αφού αποφασίζει να δώσει τέλος σε έξι χρόνια σχέσης και μάλιστα με μοναδικό σύμμαχο τον τηλεφωνητή! Οι ενδυματολογικές επιλογές της μαμάς-Ζουμπουλίας (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου), που ανεβοκατεβαίνει πατώματα τυλιγμένη με χειροποίητα πετσετάκια, θα έπρεπε κανονικά να ξεκινήσει νέα μόδα, αν δεν την ξεπερνούσαν σε ευφάνταστες εμφανίσεις οι Μονογιού/Καραμίχος πάνω σε απεγνωσμένη προσπάθεια να αναπτερώσουν το γαμήλιο πάθος τους. Κάπου εδώ αρχίζουν και οι ενστάσεις μας, διότι το κωμικό στοιχείο της υπερβολής θέλει κι αυτό το μέτρο του και δυστυχώς το «Μόλις Χώρισα» πάσχει από υπερδιέγερση. Οι ρυθμοί του παραμένουν φρενήρεις από την αρχή ως το τέλος, χωρίς την παραμικρή δραματουργική ανάπαυλα οδηγώντας το υστερικό σύμπαν του Βασίλη Μυριανθόπουλου σε αναπόφευκτο νευρικό κλονισμό.

Δέσποινα Παυλάκη