Η πιο φυσιολογική ταινία του πιο απρόβλεπτου εν ζωή Γερμανού σκηνοθέτη ξεκινάει με αφετηρία την κλασική Χερτζογκική συνθήκη της προσωρινής συναισθηματικής ταύτισης με τον πρωταγωνιστή του - είτε πρόκειται για τον Κλάους Κίνσκι, είτε για τον παρανοϊκό υπέρμαχο των αρκούδων του «Grizzly Μan».

Ο Ντέγκλερ, όπως ακριβώς και ο σκηνοθέτης, ήταν ακόμα παιδί κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, φαινομενικά αμελητέο ως κοινό έδαφος, που όμως θα λειτουργήσει σαν διάδρομος απογείωσης για το υπόλοιπο της ταινίας. Οι αρμονικές ταλαντώσεις που συνηθίζει ο Χέρτζογκ ανάμεσα σε μύθο και πραγματικότητα εντείνονται ακόμα περισσότερο αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι η «Αυγή Της Απόδρασης» αποτελεί στην ουσία δραματοποίηση του «Little Dieter Needs To Fly», ενός ντοκιμαντέρ που γύρισε ο Χέρτζογκ με τον αληθινό πρωταγωνιστή της ιστορίας το 1997.

Η επίμονη αποσκελετωμένη αισιοδοξία του Μπέιλ/Ντέγκλερ χαίρει αχνών απόηχων Κινσκικής έκστασης, που ευνοούνται ιδιαίτερα από την τροπική ζούγκλα της Ταϊλανδής, η οποία κάνει οποιοδήποτε ψήγμα ελπίδας να μοιάζει με καθαρή παράνοια. Η λανθάνουσα συζυγική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές αποτυγχάνει να παρεκτρέψει αρκούντως την ταινία για να πειστούμε ότι ο Χέρτζογκ τη γύρισε στ αλήθεια στον ξύπνιο του. Ισως να την ξεπέταξε στον ύπνο του την ώρα που ονειρευόταν το επόμενο project, διαφορετικά το all-american φινάλε εθνικιστικού παροξυσμού δεν δικαιολογείται με τίποτα. Peace man!

Δέσποινα Παυλάκη