Θα έλεγε κανείς μέχρι και συγκινητική την προσπάθεια του μόλις 30 ετών Τζέιμς Γουάν να πείσει πως μπορεί να σκηνοθετήσει κάτι πιο δραματικό από απωθητικές splatteries (βλέπε «Σε Βλέπω»). Και κανείς δεν θα έφερνε την παραμικρή αντίρρηση για την επιλογή του Κέβιν Μπέικον στον πρωταγωνιστικό ρόλο του πατέρα που θα εκδικηθεί με αίμα την εν ψυχρώ δολοφονία του παιδιού του. Αλλά, ξέρετε οι συγκινήσεις, ειδικά όταν δεν στηρίζονται σε βαθιά αισθήματα (ταλέντο!) σβήνουν γρήγορα και αντικαθιστούνται εύκολα από χασμουρητά ανίας. Ειδικά όταν όλο το δεύτερο μέρος προσπαθεί να μιμηθεί κάτι από τον «Ταξιτζή» σε μία μάλλον παιδαριώδη -αν όχι νηπιακή- εκδοχή του.

Μανώλης Κρανάκης