Το σεξ μπορεί να είναι εργαλείο επιβίωσης. Ετσι το χρησιμοποιεί ο... homme fatale, Τζο, στο «Νεαρός Αδάμ». Μπορεί επίσης να είναι τρόπος απόδρασης από μια ζοφερή καθημερινότητα. Σαν εκείνη, της παγιδευμένης στο ψυχιατρείο του συζύγου της, Στέλα, στο «Αssylum». Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι μια λειτουργία με ασυνείδητα κίνητρα. Μια εμπειρία ουσιαστικά μοναχική και εγωκεντρική. Μια ένοχη απόλαυση με τραγικές συνέπειες.
Το σεξ, προφανώς, απασχολεί ιδιαίτερα τον Μακένζι, αφού μοιάζει να πρωταγωνιστεί και στην τελευταία (και καλύτερη) ταινία του. Μοιάζει και όχι είναι, γιατί αντίθετα με ό,τι μας έχει συνηθίσει έως τώρα ο σκοτσέζος σκηνοθέτης, το σεξ για τον καινούργιο (και νεότερο) ήρωά του, Χάλαμ Φο, δεν έχει τραγικές συνέπειες. Και δεν πρόκειται για μία μοναχική ή μία εγωκεντρική εμπειρία. Ισως γιατί δεν είναι σεξ...
Το σεξ για τον Χάλαμ είναι μια άγνωστη έννοια. Πυξίδα του είναι ο θάνατος της μητέρας του. Η αδυναμία του να τον κατανοήσει τον σπρώχνει στην αγκαλιά της Φύσης - μητέρας όλων μας. Εκεί ζει πάνω σε ένα δέντρο. Μαθαίνει να διαβάζει τις διαθέσεις του απολίτιστου περιβάλλοντος του. Αρχίζει να κινείται με την ανάλαφρη ευελιξία ενός αιλουροειδούς. Και παύει να μιλάει, αποποιούμενος αυτό τον παραπλανητικό τρόπο επικοινωνίας του ανθρώπινου είδους. Προτιμά να εκφράζεται μέσα από τη ζωγραφική και τη γλώσσα του σώματός του. Μετά από μια άτσαλη και μάλλον αψυχολόγητη (από την πλευρά της μητριάς του) να λύσει... πρακτικά το οιδιπόδειό του, μεταναστεύει σε ένα αστικό περιβάλλον. Αντί για τις κορυφές των δέντρων σκαρφαλώνει πλέον στις ταράτσες των πολυκατοικιών. Για να διαβάσει τις διαθέσεις των πολιτισμένων συνανθρώπων του. Μια από αυτούς, οικεία αν και άγνωστη, θα του γίνει εμμονή. Προσπαθεί να την πλησιάσει με τα λόγια. Μόνο όμως όταν το σώμα του της πει άφοβα την αλήθεια, έρχονται κοντά. Κάνουν έρωτα. Μοιράζονται. Επικοινωνούν. Ωριμάζουν ο ένας μέσα από τον άλλον. Και λυτρώνονται.
Ναι, το σεξ μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Ποτέ όμως μια ερωτική πράξη...
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
