Μοιάζει παράδοξο: μία συλλογή βίντεο κλιπ για ένα συγκρότημα που δεν φωτογραφίζεται ούτε καν για τα εσώφυλλα των δίσκων του και που στις live εμφανίσεις του φωτίζει οτιδήποτε άλλο εκτός από τα πρόσωπα των μελών του. Μακριά από οποιαδήποτε λογική που θα επέβαλλε το MTV και το «σωστό» marketing για την προώθηση των singles και της φήμης του Στίουαρτ Στέιπλς και της μελαγχολικής παρέας του, τα εννέα φιλμ που κρύβονται πάνω στο σώμα ενός γαϊδουριού (το οποίο κοσμεί από το εξαιρετικό packaging με το ανακυκλωμένο χαρτί μέχρι το κεντρικό μενού) βλέπονται μόνο ως μία αφήγηση μαγικού ρεαλισμού. Από τις περιπέτειες ενός παιδιού σ' ένα κομμωτήριο (στο «Dont Ever Get Τired») μέχρι τη «βαρετή» ζωή ενός ζευγαριού (στο «Τravelling Light») και από το μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης (στο «Τhe Art Of Lovemaking») μέχρι ακόμη ένα ζευγάρι που θέλει να ξεφύγει (στο «Sometimes It Ηurts»), η εικονογράφηση της ρετρό νοσταλγίας των Tindersticks αλλάζει συλλήβδην όποια ιδέα θα μπορούσε να έχει κανείς για μία μουσική που θα ταίριαζε σ' ένα glam music hall (αν και το «Rented Rooms» δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί πουθενά αλλού), στέλνοντάς την οριστικά και αμετάκλητα στο επίπεδο της «διπλανής πόρτας». Σκηνοθετημένα από τον φίλο του συγκροτήματος Μάρτιν Γουάλας (και με τη βοήθεια του Τζάρβις Κόκερ των Pulp στο «City Sickness»), με την ίδια βελούδινη και vintage ευαισθησία με την οποία η φωνή του Στέιπλς αφηγείται τις καταραμένες ιστορίες τους, τα εννιά αυτά μικρού μήκους κομψοτεχνήματα θα μπορούσαν να ανήκουν σε οποιοδήποτε τραγούδι τους και, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, παρακολουθούνται και με τον ήχο στο off. Σαν κομμάτια μίας ζωής που κυλάει αργά, μονότονα, τόσο συνηθισμένα και απλώς γι αυτό στα όρια του παράδοξου.