O Ολιβέριο σπεύδει να επικυρώσει τη διαθήκη της μητέρας του, ώστε να προστατευτεί από τα αδέλφια του.
θα μπορούσε ίσως κανείς να μιλήσει για μια Ταχυδρομική Αμαξα δια χειρός Μπουνιουέλ, αντικαθιστώντας εδώ το μέσο μ ένα λεωφορείο της συμφοράς που εκτελεί ένα εξίσου επεισοδιακό ταξίδι, ίσως όχι τόσο δραματικό όσο αναπάντεχο, χάρη σε όσα συμβαίνουν στη διάρκειά του. Ενας γάμος, μια γέννηση, δύο θάνατοι, μια γιορτή σ' ένα κτήμα, δύο... όνειρα και φυσικά η ερωτική μύηση του αθώου Ολιβέιρο στην τοποθεσία που δίνει και τον τίτλο της ταινίας χωρούν, μεταξύ άλλων, άνετα σ' ένα διήμερο στη μεξικανική επαρχία... Οπως όλα χωρούν στο παράδοξο γαϊτανάκι από συχνά ασύνδετα επεισόδια που λέγεται ζωή. Βρισκόμαστε στο 1951, στη διαβόητη μεξικανική περίοδο του μέγιστου σουρεαλιστή, την εποχή της ομηρίας του στο εμπορικό σινεμά, αλλά ευτυχώς μπροστά σε μια ευτυχή συγκυρία: μια προσχηματική, σχεδόν κωμική, και ελάχιστου προϋπολογισμού ιστορία λοξοδρομεί τακτικά και ανεπαίσθητα (και γι αυτό τόσο επιτυχημένα) από την γραμμή του συμβατικού και του κανονικού για να ανοιχτεί ελεύθερα σε ένα παιχνίδι πολλαπλών ερμηνειών- από το προφανές οιδιπόδειο του ήρωα μέχρι τα «απελευθερωτικά» πρόβατα που εισβάλλουν στο λεωφορείο σε μία από τις εκπληκτικές ονειρικές σκηνές. Και είναι χάρη ακριβώς σε αυτό το μοναδικό συνδυασμό παιχνιδιάρικης αυθαιρεσίας και μιας σχεδόν γραφικής (με την καλύτερη έννοια του όρου) και «αθώας» απλότητας που το Ανέβασμα διατηρεί ατόφια τη φρεσκάδα και τη γοητεία του. Μπορεί να μην φτάνει στο επίπεδο και τις «σοβαρές» προθέσεις ενός Εξολοθρευτή Αγγελου, αποτελεί όμως μία από τις απολαυστικές στιγμές αυτής της «εξωτικής» μα και τόσο σημαντικής περιόδου του: ένα εξαιρετικό υπόδειγμα του πώς μπορεί κάποιος να βάλει ξεκάθαρα την υπογραφή του σε μια ταινία ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες οικονομικές και δημιουργικές συνθήκες. Είναι απορίας άξιο, πραγματικά, το πώς οι παραγωγοί του το επέτρεψαν...
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ
