Φαϊ, ποτό, αρσενικό, θηλυκό, τραγούδι και χαμένα όνειρα πλάθουν ένα ανορθόδοξο σύμπαν με πυρήνα την παραδοσιακή ελληνική μουσική.

Η Λιβαδειά φιλοξενεί την τελευταία ταινία του Σταύρου Τσιώλη, του πιο ευαίσθητου χαρτογράφου της επαρχιακής Ελλάδας στον σύγχρονο κινηματογράφο. Εδώ, συγκροτήματα από κάθε γωνιά της επικράτειας καταφθάνουν στο νυχτερινό κέντρο «Τhe river» με την ελπίδα να κερδίσουν τη θέση της ορχήστρας.

Οι πλάκες, οι κόντρες, οι τσακωμοί, οι έρωτες, οι εμπάθειες, τα μίση και τα τραγούδια στήνουν έναν πανηγυρικό, παθιασμένο, ακόμα και σουρεαλιστικό κόσμο, οι αποχρώσεις του οποίου, ίσως να μην άφηναν ασυγκίνητο έναν Κουστουρίτσα, έναν Καουρισμάκι ή έναν Φελίνι. Είναι ο κόσμος της ξύπνιας ατάκας και του «ταπώματος», ένας κόσμος που ο Τσιώλης γνωρίζει καλά. Κλειδί σε τούτο το «καφενείο των τελευταίων καλλιτεχνών» είναι η χαλαρότητα κι εδώ αξίζει ένα μπράβο στους ηθοποιούς, από τους οποίους δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον.

Ομως ο κόσμος του Φτάσαμεε!... στην πραγματικότητα είναι ένας κόσμος που πεθαίνει. Η παραδοσιακή ελληνική μουσική, ενώ έχει διατηρήσει αμόλυντη την ταυτότητά της, σβήνει ψυχορραγώντας. Αυτό βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού του σκηνοθέτη και έτσι το Φτάσαμεε!..., αν και διαθέτει πηγαίο χιούμορ, ταυτοχρόνως έχει και πολλά αποθέματα μελαγχολίας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ