Το πρόβλημα με τις ταινίες του Μπέι είναι ότι δεν μοιάζουν να έχουν δουλευτεί σαν ένα ενιαίο σύνολο. Ο Μπέι παλεύει να κάνει κάθε σεκάνς τόσο αποστομωτικά εντυπωσιακή, ώστε συχνά τα φιλμ του μοιάζουν με -πομπώδη- συρραφή διαφημιστικών σποτ. Το Νησί διαφέρει, αφού καταφέρνει να διατηρήσει ένα ομοιογενές, υποβλητικό ύφος στο πρώτο μισό του κι ένα... άλλο, διαφορετικό, στο δεύτερο: Προφητική επιστημονική φαντασία μεν, που αποπειράται να ανοίξει τη συζήτηση για την ανθρώπινη κλωνοποίηση, καταιγιστική ταινία δράσης δε, πνιγμένη στα ειδικά εφέ, γίνεται τελικά ένα θορυβώδες, εξουθενωτικό και καθόλου πρωτότυπο... πολύ κακό για το τίποτα. Αξίζει μόνο για να θαυμάσετε για μία ακόμη φορά το ευέλικτο ερμηνευτικό ταλέντο του ΜακΓκρέγκορ, που δίνει στο ακριβοθώρητο περιτύλιγμα ψήγματα περιεχομένου, αλλά και λόγο ύπαρξης.

Ι.Π.