Ενας εκτελεστής της Μοσάντ υποδύεται τον ξεναγό ενός ομοφυλόφιλου Γερμανού στο Ισραήλ, προκειμένου να φτάσει στα ίχνη του παππού του, αξιωματικού των Ναζί.

«Μετά τα φώτα σβήνουν και είμαστε μόνο οι τρεις μας. Εσύ, εγώ και όλα όσα μας φοβίζουν».
Αυτό που ενώνει τον Εγιάλ, έναν «παραδοσιακό» εκτελεστή των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, με το αγαπημένο του τραγούδι «Τunnel Of Love» του Μπρους Σπρίνγκστιν είναι μάλλον το ίδιο το οποίο τελικά θα τον δέσει και με τον Αξελ, έναν φιλελεύθερο γκέι Γερμανό που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γνώριζε ποτέ. Χαμένοι στην ενδοχώρα της Ιερουσαλήμ και στη θάλασσα της Γαλιλαίας, ο Εγιάλ, ο Αξελ και «όλα αυτά που τους φοβίζουν» θα γίνουν το όχημα για ένα ιλιγγιώδες «τρένο του τρόμου». Στις σκοτεινές καμπίνες του, οι παλιές (πολιτικές, κοινωνικές, εθνικές, φυλετικές και σεξουαλικές) αντιθέσεις τους θα γιγαντωθούν μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες μίας αποτρόπαιας μυστικής αποστολής και, λίγο πριν το happy end (!), το φως από την άλλη πλευρά του τούνελ θα είναι το οριστικό τέλος μίας διαδρομής ενοχών, φόβου και κληροδοτημένου μίσους. Μόνο που το Περπατώντας Στο Νερό είναι πρωτίστως μια παραβολή για την υπέρβαση. Οι ανοιχτοί φάκελοι του Παλαιστινιακού, του ναζισμού και της ομοφοβίας αποτελούν μόνο τις αφορμές για μία ταινία που μιλάει για τις σκοτεινές διαδρομές μίας ανδρικής φιλίας, και αποτελεί το δεύτερο κινηματογραφικό επίτευγμα (μετά το Yossi & Jagger του 2002) του σημαντικότερου ίσως Ισραηλίτη δημιουργού. Η εικονογράφηση του «Πρέπει να μάθεις να ζεις με όλα όσα δεν αντέχεις», όπως θα έλεγε και ο Σπρίνγκστιν.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ