Δυο φίλοι πηγαίνουν ακάλεστοι σε γάμους για να βρίσκουν γυναίκες για φλερτ, μέχρι που ο ένας θα ερωτευτεί ένα θύμα του.

Το πολύ καλό ξεκίνημα της ταινίας, με τους δυο πρωταγωνιστές να παριστάνουν τους συγγενείς σε γάμους, μας προϊδεάζει για μια ευτυχή εξαίρεση στις σύγχρονες κωμωδίες. Αποφεύγονται, για παράδειγμα, οι συμβάσεις και οι καθωσπρεπισμοί στα αστεία για χάρη του PG13, ενώ οι δόσεις έξυπνου χιούμορ και οι ιδέες του πρώτου μέρους φαίνεται πως θα κρατήσουν έως το τέλος. Δεν συμβαίνει, όμως, έτσι. Η καλή αρχική ιδέα και οι απολαυστικοί διάλογοι μεταξύ Γουίλσον και Βον είναι το μόνο που μένει άθικτο όσο περνάει η ώρα. Στο δεύτερο μέρος, η ταινία χάνει τον ρυθμό της και πέφτει σε ευκολίες και σε χοντράδες για να κρατήσει το γέλιο. Αν και το βάρος πέφτει στον χαρακτήρα του Γουίλσον, την παράσταση θα κλέψει ο Βινς Βον, ο οποίος αποδεικνύει πως έχει κωμικό ταλέντο που ακόμα δεν έχει εκμεταλλευτεί. Το μεγάλο πρόβλημα της ταινίας είναι η εύκολη λύση του γλυκανάλατου χάπι εντ για να αποχωρήσουμε από την αίθουσα με χαμόγελο, παρά το έξυπνο περιεχόμενο που θα μας έκανε να περιμέναμε κάτι πιο ανατρεπτικό. Ισως, όμως, να το κρατάνε για το σίκουελ...

ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΥΡΚΟΣ