Το Hollywoodland κι ένας ήδη βραβευμένος ρόλος φέρνουν μαζί τους όχι μόνο την μεγάλη επιστροφή του Αφλεκ, μα κι ένα νέο ξεκίνημα...
Συνέντευξη στην Κατερίνα Ανδρεάκου
Οσκαρ σεναρίου στα 25 (για τον Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ), άμεση εξαργύρωση της επιτυχίας με μια σειρά ρόλων που άρμοζαν σε σταρ. Κι έπειτα, ήρθε η... Τζέι Λο, τα ταμπλόιντ και το κινηματογραφικό ναδίρ. Ομως ο Μπεν Αφλεκ δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Φέτος, και μάλλον απρόσμενα, το όνομά του ξαναφωτίζεται από τους προβολείς της δημοσιότητας... Κι όσο για την Ακαδημία, πιθανότατα θα ξαναδεχτεί τον... άσωτο υιό στις υποψηφιότητες των Οσκαρ για την ερμηνεία του ως Τζορτζ Ριβς (ο πρώτος, τηλεοπτικός Σούπερμαν) στο Hollywoodland.
O Αφλεκ δεν έχει πρόβλημα να μιλά ελεύθερα για τη ζωή και την καριέρα του, ενώ αποδέχεται με χιούμορ και καλή διάθεση ακόμα και τις πιο επιθετικές ερωτήσεις. Γιατί τόση ειλικρίνεια; «Απλά βαριέμαι. Εύχομαι να μην ήμουν τόσο αυθόρμητος, γιατί πάντα θα υπάρξει κάτι που θα πω και θα το μετανιώσω».
Μετά το βραβείο ερμηνείας στο φετινό φεστιβάλ Βενετίας, ο Αφλεκ λανσάρεται ξανά σαν αξιόλογος ηθοποιός. Οσο για τη δυσπιστία απέναντι στην υποκριτική του γκάμα, την αντιμετωπίζει μάλλον με στωικότητα.
«Για το μόνο που δεν παραπονιέμαι είναι πως, αν η δουλειά σου είναι καλή, ο κόσμος θα το αναγνωρίσει. Με τους κριτικούς, εν μέρει είναι η ψυχαγωγία, εν μέρει το να το παίζουν συναρπαστικοί κειμενογράφοι, υποστηρίζοντας συγκεκριμένα είδη ταινιών, οπότε δεν έχουν όλα να κάνουν με μια ειλικρινή, απτή, εποικοδομητική κριτική. Οταν βγήκε το Gigli, ήμουν ο χειρότερος ηθοποιός που έγινε ποτέ! Και όταν μια ταινία μου, όπως αυτή, είναι καλή, λένε ήταν φοβερός!. Το κάνουν να φαίνεται πιο ενδιαφέρον, πιο δραματικό». Κι ενώ άλλοι αρνούνται ν αποκαλύψουν τις δουλειές που προτιμούν να ξεχάσουν, ο Αφλεκ δε διστάζει να καρφώσει...
«Δεν υπάρχει δουλειά μου που να αποκηρύσσω εντελώς. Εβαλα πολλή προσπάθεια σε ό,τι έκανα και οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα ήταν έξυπνοι, δοκιμασμένοι και ταλαντούχοι. Ομως υπάρχουν απογοητευτικές ταινίες. Το Gigli ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, καθώς το ξαναγυρίσαμε απ την αρχή. Μεγαλύτερη απογοήτευση όμως θεωρώ το Paycheck. Ολοι οι συνεργάτες ήταν σπουδαίοι, όμως δεν λειτουργούσε ως αποτέλεσμα. Η χειρότερη εμπειρία μου πάντως ήταν το Daredevil, γιατί ξεκίνησα λατρεύοντας το κόμικ κι έφτασα στο μα τι κάνω;. Δε μπορούσα ούτε να κουνηθώ μέσα σ' εκείνους τους ψεύτικους, γκέι μύες. Ενιωσα όπως και ο Ριβς». Η διαφορά με τον ταραγμένο χαρακτήρα που υποδύεται είναι πως, στα 34 του χρόνια, ο Αφλεκ έχει ό,τι επιθύμησε ο Ριβς: οικογενειακή γαλήνη (με την Τζένιφερ Γκάρνερ και τη μικρή τους κόρη), κινηματογραφική καριέρα και, κυρίως, νέα αναγνώριση από τους ανθρώπους του χώρου του. Θα γίνει άραγε έμπρακτη με ένα δεύτερο Οσκαρ;
