Μοναχική σαραντάχρονη γυναίκα κλέβει ένα νεογέννητο αγοράκι από κάποιο νοσοκομείο και ονειρεύεται για τους δυο τους μια ευτυχισμένη κοινή ζωή, στην οποία εκείνη θα είναι η στοργική μητέρα και εκείνο το πολυπόθητο παιδί που δεν απέκτησε ποτέ.

Από ένα δυσάρεστο παιχνίδι της μοίρας, ωστόσο, η γυναίκα καταλήγει να διαπράξει φόνο, προσπαθώντας να υπερασπιστεί το μωρό από σίγουρο κίνδυνο, συλλαμβάνεται από την αστυνομία και απειλείται με ισόβια καταδίκη λόγω των πολλαπλών κατηγοριών που την βαραίνουν.

Ακολουθώντας αρχικά την διαδρομή μιας ταινίας δρόμου με φόντο την ελληνική επαρχία και με οδηγό μια άκρως αμφιλεγόμενη περίπτωση ηρωίδας, το πολύ ενδιαφέρον φιλμ του Ηλία Γιαννακάκη αλλάζει στην συνέχεια πορεία και αφιερώνεται αφ' ενός στην σκιαγράφηση ενός σύνθετου ψυχολογικού πορτρέτου, αφ' ετέρου σε έναν στοχασμό πάνω στην ρευστότητα αυτού που αποκαλούμε αντικειμενική αλήθεια και στην επιλογή της σιωπής και της υπαναχώρησης όχι ως παραδοχή μιας ενοχής αλλά ως μια μορφή εξέγερσης.

Με επίκεντρο τη μετρημένη ερμηνεία της Αμαλίας Μουτούση, η οποία για σπάνια φορά αποβάλλει ευτυχώς κάποιες θεατρικότητες που έχουν χαρακτηρίσει παλαιότερες κινηματογραφικές της παρουσίες, η «Χαρά» ανταποκρίνεται στην πειθαρχημένη παρουσία της ηθοποιού με μια λιτή και οικονομημένη σκηνοθεσία που αποφεύγει τις εξάρσεις, κρατά το ενδιαφέρον του θεατή στραμμένο στα απολύτως απαραίτητα και τον βοηθά να παραβλέψει κάποιες σεναριακές αδεξιότητες (ιδιαίτερα εμφανείς στις σκηνές του δικαστηρίου).