Αμερική, 1869. Οι διάφοροι στρατιωτικοί δυσανασχετούν με την απραγία του παρόντος και νοσταλγούν τις περιόδους πολέμου. Τότε ο πρόεδρος του Τηλεβολικού Συλλόγου θα ανακοινώσει το σχέδιο της ρίψης μιας οβίδας από τη Γη στη Σελήνη, πράξη που θα αποτελέσει και την πρώτη ουσιαστική επικοινωνία τού ανθρώπου με τον δορυφόρο της Γης και θα δοξάσει και τις 36 Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα πέρατα του πλανήτη. Ένας άσπονδος εχθρός του προέδρου, αλλά και ένας παράξενος Γάλλος, θα απαιτήσουν κα τελικά θα πετύχουν να μπουν μέσα στην οβίδα για να πάνε στη Σελήνη...
Η προσεγμένη και παιχνιδιάρικη αισθητική (οι εικόνες που αποτελούν το collage animation είναι αρκετές φορές συγχρονές μας, ή τουλάχιστον αναχρονιστικές για την εποχή τους) ενώνεται με τις αναπάντεχες επιλογές στο καστ (που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Ψαραντώνη) στην ταινία αυτή του Άγγελου Σπάρταλη, ξεκάθαρα προσωπικό και με μεράκι φτιαγμένο πρότζεκτ.
Ίσως λίγο πιο μεγάλο σε διάρκεια και φορτωμένο απ' ό,τι χρειαζόταν, αλλά πάντα εύστοχο στην πολιτική του σάτιρα, έξυπνο και διασκεδαστικό, ειδικά ως ανίερη μίξη στοιχείων του βιβλίου, με ντοπιολαλιές, τραγούδια, παραπομπές στην ποπ κουλτούρα, το «Από τη Γη στη Σελήνη», που έκανε την πρεμιέρα του στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, είναι μια ευχάριστη έκπληξη, ιδανικό δείγμα ενός κινηματογραφικού είδους που στην Ελλάδα πάσχει.
