Η Γερμανία, ως η μεγάλη ηττημένη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε ο πληγωμένος γίγαντας που για να σταθεί ξανά στα πόδια του άνοιξε τα σύνορα σε ξένους εργάτες που με τα φθηνά εργατικά τους χέρια κατάφεραν να την αναστηλώσουν σε χρόνο ρεκόρ. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Τούρκοι, οι οποίοι μέχρι και σήμερα διατηρούν πολυπληθείς κοινότητες σχεδόν σε όλες τις πόλεις της χώρας.
Το «Almanya - Καλώς Ηρθατε στη Γερμανία» μας γυρίζει πίσω στη δεκαετία του ‘60, όταν ο Χουσεΐν αποφασίζει να μεταναστεύσει από τα βάθη της Ανατολίας στην Γερμανία της ραγδαίας ανάπτυξης, με σκοπό να βοηθήσει την οικογένειά του.
Γυρίζοντας στην σημερινή εποχή, ο συμπαθής Τούρκος βλέπει τα εγγόνια του που έχουν γεννηθεί στη Γερμανία να γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την πατρίδα του παππού τους. Οταν ο 6χρονος εγγονός του μπλέκει σε έναν καβγά στο σχολείο όπου αμφισβητείται η εθνική του ταυτότητα, τότε ο Χουσεΐν αποφασίζει πως έχει έρθει η ώρα να διηγηθεί σε όλους την ιστορία της οικογένειας και της μακρινής πατρίδας τους.
Η Γιασεμίν Σαμντερελί δεν θέλει να χαλάσει τις καρδιές κανενός. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνει κανείς από μια ταινία που εγκλωβίζεται στα feelgood στεγανά της, αποφεύγοντας να κάνει το οποιοδήποτε πολιτικό σχόλιο για το μεταναστευτικό ζήτημα και επιλέγοντας να μην θίξει έστω και μέσα από ένα κωμικό πρίσμα, προβλήματα που ταλανίζουν μέχρι και σήμερα τη Γερμανία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Αντιθέτως, η σκηνοθέτης περιορίζεται σε μια συμβατική κινηματογράφηση της ιστορίας της και βασίζεται, απ’ τη μία σε μια υποτιθέμενη ρετρό σκηνογραφική προσέγγιση που ακουμπά τα όρια του λαογραφικού κλισέ και απ’ την άλλη σε γραφικούς χαρακτήρες που ενώ στοχεύουν στην διακωμώδηση των στερεοτύπων της κουλτούρας δύο λαών, φλερτάρουν τελικά περισσότερο με την καρικατούρα. Το «Almanya - Καλώς Ηρθατε στη Γερμανία» είναι ένα φιλμ ευχάριστο, με ανάλαφρες χιουμοριστικές πινελιές το οποίο όμως αδικεί τον εαυτό του και δεν βρίσκει ποτέ το θάρρος να γίνει καυστικό αξιοποιώντας τις δυνατότητες του θέματος που προσεγγίζει.
