Το βασισμένο σε θεατρικό έργο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιώργου Πυρπασόπουλου προδίδει τις θεατρικές του ρίζες αλλά μέσω των αμείλικτων διαλόγων καταφέρνει να φτιάξει ένα σκοτεινό, άσπλαχνα ρεαλιστικό πορτρέτο ενός σπασμένου γάμου.

Μία ιστορία που βασίζεται τόσο στους διαλόγους και τον χειρισμό των ηθοποιών (βασίζεται εξάλλου στο ομώνυμο θεατρικό έργο) είναι μια λογική επιλογή για το σκηνοθετικό ντεμπούτο ενός ηθοποιού και ο έμπειρος Γιώργος Πυρπασόπουλος αντιμετωπίζει την πρόκληση με επιτυχία, συλλαμβάνοντας την καταστρεπτική ενέργεια μιας συνάντησης που χωρά καβγάδες μηνών ανάμεσα σε ένα παντρεμένο και φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι μέσα σε μια εφιαλτική νύχτα.

Η ταινία προδίδει τις θεατρικές ρίζες της αλλά αυτό ίσως και στο πλαίσιο της ιστορίας να λειτουργεί: η αίσθηση της κλειστοφοβίας, της αμεσότητας, των ολοένα και πιο καταστρεπτικών προθέσεων των πρωταγωνιστών, που έχουν εγκλωβιστεί στον γάμο τους και στην ζωή που έχουν φτιάξει, ταιριάζει με τον κεντρικό χώρο δράσης, το ειρωνικά ειδυλλιακό θέρετρο που διαμένουν.

Κυριολεκτικά μία ταινία για δύο, το "4ever" βασίζεται αποκλειστικά στην δυναμική μεταξύ των δύο ηρώων, και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος μοιράζεται με την Μόνικα ΜακΣέιν μια εύκολη χημεία και οικειότητα, ιδανικές ειδικά για τις πρώτες σκηνές που μοιράζονται οι χαρακτήρες τους, ενώ χειρίζονται με ικανότητα την ολοένα κλιμακούμενη, συναισθηματική βία στη συνέχεια - δύσκολα προβλέπει κανείς ακριβώς πόσο σπασμένος είναι ο γάμος τους και, το κυριότερο, ούτε οι ίδιοι δεν φαίνεται να το συνειδητοποιούν μέχρι να αρχίσουν να ξεστομίζουν όλο και περισσότερη πικρία, όλο και βαθύτερο μίσος. Είναι χάρη στην αφοσίωσή των δύο ηθοποιών που το τελευταίο μέρος, που κάνει μια στροφή σχεδόν προς το ψυχολογικό θρίλερ και επιλέγει την υπερβολή, να φανεί πιστευτό και αντιπροσωπευτικού του βάλτου που είναι ο γάμος τους.

Χριστίνα Λιάπη