Δεσμά Αίματος

08.03.2012
Το ανακαινισμένο διαμέρισμα της Μαργαρίτας προμηνύει μια νέα αρχή. Ο πατέρας της είναι νεκρός, μαζί του και η εικόνα της άγνωστης σε εκείνην μητέρα της. Το παρελθόν, δίνει τη θέση του σε ένα λευκό, κομψό παρόν, όπως η ίδια φαντάζεται πως πρέπει να είναι η ζωή. Κι όμως θα αναζητήσει στη Βόρεια Ελλάδα τον απρόσιτο πρώην εραστή της, για να κλείσει ένα λογαριασμό που θεωρεί ότι υπάρχει ακόμα ανοιχτός ανάμεσά τους. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας αεροσυνοδού, της Μαργαρίτας που βλέπει τις μέρες της να περνούν ανάμεσα στα επαγγελματικά της ταξίδια και στην στασιμότητα της προσωπικής της ζωής, εξαιτίας του κατάκοιτου πατέρα της. Μετά το θάνατο του τελευταίου, όμως, η Μαργαρίτα θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα, προκειμένου να αναζητήσει έναν ερωτικό σύντροφο του παρελθόντος.

Η Μαργαρίτα, η ηρωίδα της νέας ταινίας του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Δεσμά αίματος», είναι βγαλμένη από τις σελίδες του ομώνυμου βιβλίου της Μαρίας Πάουελ (βραβείο «Διαβάζω», 2004). Όσο και να είναι προΐόν μυθοπλασίας, η Μαργαρίτα θα μπορούσε να είναι φίλη μας, η γνωστή μας, η γειτόνισσα μας.

Βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας ζωής. Μόλις έχει πεθάνει ο καταθλιπτικός και, σε εθελούσιο κατʼ οίκον περιορισμό, πατέρα της (Νικήτας Τσακίρογλου). Ανακαινίζει το διαμέρισμα της, αλλά δεν έχει την δύναμη να ανακαινίσει ακόμα την ζωή και την ψυχή της. Αυτή, που στο επάγγελμα είναι αεροσυνοδός και πηγαινοέρχεται καθημερινά στον ουρανό, είναι αγκυλωμένη στη γή, σε μια αδιάφορη ζωή γεμάτη ενοχές, άδεια σε συναίσθημα, πλούσια σε σέξ, κενή από ουσιαστικούς δεσμούς. Αποφασίζει να ταξιδέψει στην Βόρεια Ελλάδα για να βρει τον παλιό εραστή της-που της φαίνεται ό,τι πιο κοντινό σε μια «κανονική σχέση-έναν παντρεμένο, και να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που εκκρεμούν σε μια σχέση που ευδοκίμησε μόνο πάνω σε σεντόνια ξενοδοχείων, πρόστυχα εσώρουχα, ερωτικά παιχνίδια, ενοχές. Και εκεί θα ανακαλύψει τα καλά κρυμμένα μυστικά του Κάππα, τα οικογενειακά μαρτύρια, την κρυφή του ζωή. Οι ήρωες, τόσο η Μαργαρίτα όσο και ο Κάππα, είναι τσακισμένοι από τις σκέψεις, και τελικά την ίδια την ζωή.

H Μαρκέλλα Γιαννάτου έχει μπει πραγματικά στο πετσί του ρόλου. Σαν υπνωτισμένη, μοιάζει μαριονέτα στα χέρια όχι μόνο του σκηνοθέτη, αλλά και της ίδιας της ύπαρξης της. Ως Μαργαρίτα πάντα βέβαια. Εύθραυστη, απόμακρη, κουμπωμένη στο κοστούμι των ενοχών. Ο δε Γιάννης Στάνκογλου παίζει στην «έδρα» του έναν άντρα ψυχρό, και μυστηριώδη, που είναι ικανός για όλα.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει πάρει όρκο ότι κάθε χρόνο σχεδόν θα κάνει μια ταινία. Και τον τηρεί. Για αυτή την ταινία μάλιστα, άφησε με έναν τρόπο το παραδοσιακό γύρισμα, ως προς την τεχνική του, και γύρισε για πρώτη φορά με ψηφιακή κάμερα. Αλλά δεν εγκατέλειψε την ουσία της κινηματογραφικής τέχνης και μας παρέδωσε ένα γοητευτικό υπαρξιακό νουάρ, αφαιρετικό στην αφήγηση του, όσο κλινικό και ψυχρό χρειάζεται για να συμβαδίζει με την ηρωίδα του, που μπαίνει στα χωράφια του road movie.

Χρυσούλα Παπαιωάννου

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ