Κακά τα ψέματα... Σε αντίθεση με άλλους χάρτινους ήρωες, το πρωτότυπο υλικό στην περίπτωση των γαλάζιων κοντοστούπηδων ήταν εξαρχής ελαττωματικό και παντελώς ακατάλληλο για μία δεύτερη καριέρα στη μεγάλη οθόνη. Εξαντλητικά επαναλαμβανόμενο και απλοϊκό, λειτουργούσε ίσως στη μορφή των αρχικών κόμικς του Πεγιό και στην πρωινή τηλεοπτική ζώνη των μεταγενέστερων καρτούν, αλλά ο εκβιαστικός εκσυγχρονισμός μέσω ενός τρισδιάστατου CGΙ παντρέματος live action και animation αποβαίνει καταστροφικός, ξεπαστρεύοντας αλύπητα την όποια νοσταλγία. Παρά τις άτσαλες προσπάθειες των σεναριογράφων να μπολιάσουν την αρχετυπική και διδακτική περιπέτεια των μπλαβί ηρώων με μικρές δόσεις σχετικά ενήλικου χιούμορ, το αποτέλεσμα παραμένει αμιγώς για ανηλίκους.

Όσο για τη φιλότιμη προσπάθεια πρωτοκλασάτων τηλεοπτικών ηθοποιών να αποκτήσουν κινηματογραφική υπόσταση, αυτή είναι μάλλον καταδικασμένη καθώς διάλεξαν τον πιο άδοξο τρόπο: πρωταγωνιστώντας δίπλα σε εκνευριστικά αξιολάτρευτα, φανταστικά πλασματάκια και μάλιστα με τη σκηνοθετική υπογραφή του Ράζα Γκόσνελ, υπεύθυνου για τα αντιστοίχως νηπιακά «Scooby Doo» και «Beverly Hills Chihuahua». Κοινώς την... στρουμφίσανε!

Θανάσης Πατσαβός