Θριαμβευτικό ντεμπούτο του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μισό, που κόσμησε αμέτρητα φεστιβάλ ανά τον κόσμο μέσα στο 2010 και έφτασε μέχρι τις Χρυσές Σφαίρες και τα Όσκαρ, το «Χρίσμα» μάς συστήνει έναν κόσμο μικροαπατεώνων και κακοποιών, που διατηρούν ακλόνητη την αφοσίωση στην οικογένεια, αλλά και την τάση για αιματηρές, παράλογες βεντέτες. Κι ενώ οι ρυθμοί της αρχής της ιστορίας είναι παραπλανητικά νωχελικοί, σύντομα το αυτόνομο σύμπαν τους αρχίζει να καταρρέει, ανοίγοντας την πόρτα για αιφνίδιες συμφορές και σοκαριστικές τροπές.

Η δουλειά του Ντέιβιντ Μισό στην σκηνοθεσία και το σενάριο είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση και αταλάντευτο κινηματογραφικό όραμα, που διαπερνά και τελικά απογειώνει την ταινία. Η σταδιακή διάλυση της οικογένειας ξεδιπλώνεται με μια σοφή υπομονή και μαεστρία στον χειρισμό του τόνου, και η ταινία σιγά σιγά πλημμυρίζει με μια αρρωστημένη ένταση και μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση φόβου εξαιτίας της ανεξέλεγκτης βίας, της τόσο εγγενούς σε αυτό το ζωικό βασίλειο που κατοικείται από ανθρώπους.

Όλοι οι ηθοποιοί, πρόσωπα φρέσκα, κατοικούν ιδανικά τους ρόλους τους, η πραγματική αποκάλυψη είναι, όμως, η Τζάκι Γουίβερ στο ρόλο της μητρικής φιγούρας. Μπορεί να φαίνεται ότι είναι απλά το συναισθηματικό κέντρο της οικογένειας, με τον τρόπο που παραμένει χαρωπή και δήθεν αμέτοχη στα κουμάντα των γιων της, αλλά όταν αποκαλύπτει την πραγματική της φύση, η ερμηνεία της παραμένει τόσο εκπληκτικά και ανατριχιαστικά χαμηλόφωνη, που χίλιες φορές προτιμάς να συναντήσεις το βράδυ σε σκοτεινό σοκάκι τον ανισόρροπο, ανθρωποκτόνο πρωτότοκό της, παρά αυτήν κατά τη διάρκεια της μέρας στο σουπερμάρκετ.

Χριστίνα Λιάπη