Από τα πρώτα βήματα της καριέρας του, ο Ζακ Ντεμί είχε εκδηλώσει τη φιλοδοξία να συνθέσει σε περίπου πενήντα ταινίες ένα σύμπαν χαρακτήρων που θα ξαναβρίσκουμε από το ένα φιλμ στο άλλο, θα μαθαίνουμε τα νέα τους, ύστερα θα τους ξαναχάνουμε και ούτω καθεξής. Σε αυτή την πινακοθήκη χαρακτήρων, οι γυναίκες κλέβουν αβίαστα την παράσταση. Αλλοτε υποκείμενα και άλλοτε αντικείμενα πόθων και φαντασιώσεων, παραμένουν οι στιλιζαρισμένοι, μελαγχολικοί, γεμάτοι μυστικά πυρήνες του κόσμου του Ντεμί. Εξάλλου η πρώτη του ταινία φέρει περήφανα το γυναικείο όνομα «Λόλα».

Με προσωρινό τίτλο «Eνα Εισιτήριο για το Γιοχάνεσμπουργκ» και με αρχικές φιλοδοξίες για ένα έγχρωμο φιλμ με πολύ περισσότερα μουσικοχορευτικά μέρη, η «Λόλα» μπορεί να είναι ασπρόμαυρη λόγω περιορισμένου μπάτζετ, αλλά παραμένει ακόμα κι έτσι εμβληματική. Η πρώτη ηρωίδα του Ζακ Ντεμί αναφέρεται ευθέως στη «Λόλα Μοντές» (1955) του Οφίλς. Χορεύτρια στο καμπαρέ Eldorado της Ναντ, περιμένει την επιστροφή ενός παλιού εραστή.

Κι αν η «φτωχή» αισθητική της παραμένει συγγενής με αυτή των ντεμπούτων των σκηνοθετών της νουβέλ βαγκ, ο Ντεμί καταφέρνει ακόμα κι έτσι να μας συστήσει με απαράμιλλη κομψότητα αυτά που θα γίνουν φετίχ του: τις σαγηνευτικές «εύκολες» γυναίκες, τους περαστικούς άνδρες, τους στιλιζαρισμένα μοιραίους έρωτες, τα χαμένα ραντεβού. Ας προσθέσουμε σε αυτά και την αγαπημένη του γαλλική επαρχία -εδώ πρόκειται για τη Ναντ, την πατρίδα του- διότι ο Ντεμί θα απαρνηθεί συστηματικά τον παριζιανισμό των περισσότερων συναδέλφων του.

Κωνσταντίνος Σαμαράς