Απόφοιτος της ονομαστής ακαδημίας Τζούλιαρντ και με πλούσιο θεατρικό μπακγκράουντ, που περιλαμβάνει και μια σημαδιακή συνεργασία με τον Αλ Πατσίνο στη "Σαλώμη", η Τζέσικα Τσάστεϊν είναι από τις ταχύτατα ανερχόμενες ηθοποιούς του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά - και σίγουρα η πιο πολυάσχολη.
Εκτός από το προβαλλόμενο στις αίθουσες "Δέντρο της ζωής" του Τέρενς Μάλικ, όπου υποδύεται τη στωική σύζυγο του αυταρχικού Μπραντ Πιτ στο Τέξας του "50, θα τη δούμε εντός του 2011 και σε άλλες τρεις τουλάχιστον ταινίες: το ψυχολογικό θρίλερ "Take shelter", τον "Κοριολανό" του Ρέιφ Φάινς και την κινηματογραφική μεταφορά του μπεστ σέλερ της Κάθριν Σόκετ "The help".
Λίγες μέρες πριν βραβευτούν οι ταινίες που εκπροσωπούσε στο Φεστιβάλ Κανών -το "Δέντρο" με τον Χρυσό Φοίνικα και το "Take shelter", ως καλύτερη ταινία της εβδομάδας Κριτικής- ζητήσαμε από την 30χρονη Καλιφορνέζα να μας συστηθεί.
Είχατε ποτέ φανταστεί πως θα παίζατε σε ταινία με τον Μπραντ Πιτ; Υποδυόμενη, μάλιστα, τη γυναίκα του;
Ποτέ. Βέβαια, ως νέα κοπέλα πάντα ελπίζεις (γέλια). Η συνεργασία ήταν υπέροχη. Εντυπωσιάστηκα από την πρώτη στιγμή στα πλατό με τον επαγγελματισμό του, τη γενναιοδωρία του, το χιούμορ του.
Πόσο διαφορετική ήταν αυτή η συνεργασία από εκείνην με τον Μάικλ Σάνον στο ψυχολογικό θρίλερ "Take shelter", που επίσης εκπροσωπείτε στις Κάννες;
Με τον Μάικλ έχουμε παρόμοιο λεξιλόγιο. Αμφότεροι καταγόμαστε από το θέατρο και πολύ γρήγορα ξέραμε ακριβώς πώς να χειριστούμε το εντατικό πρόγραμμα του "Take shelter", που γυρίστηκε σε 4 μόλις εβδομάδες και συχνά με ελάχιστες λήψεις στις πιο καίριες σκηνές. Εντελώς διαφορετικό από το "Δέντρο της ζωής" που γυριζόταν επί μήνες.
Η μητέρα που υποδύεστε στο "Δέντρο" παραπέμπει μάλλον σε κάτι αγγελικό, μια φιγούρα αφηρημένη. Εσείς πώς την προσεγγίσατε ως χαρακτήρα;
Οταν διάβασα το σενάριο αποθαρρύνθηκα. Σκέφθηκα, πώς θα ενσαρκώσω μια γυναίκα τόσο γεμάτη από χάρη. Φρόντισα, όμως, να μην τη δω σαν άγγελο, σαν κάτι απόκοσμο, γιατί κάθε ηθοποιός θέλει να νιώθει μια σύνδεση με την πραγματικότητα για να μπορεί να επεξεργαστεί έναν ρόλο. Προσπάθησα, λοιπόν, να καλλιεργήσω αυτή την αίσθηση της πραγματικότητας κάνοντας διαλογισμό, πράγματα που θα επιβράδυναν τους ρυθμούς μου και θα έδιναν στις κινήσεις μου χαρακτήρα ασκητικό - γιατί ξέρετε είμαι νευρικός άνθρωπος στη ζωή μου.
Τι ήταν εκείνο που σας εντυπωσίασε πιο πολύ όταν πρωτοδιαβάσατε το σενάριο;
Με εξέπληξε αυτή η αίσθηση της μνήμης. Στον αντίποδα του ρεαλισμού, το κείμενο ήταν σαν ένας πίνακας ιμπρεσιονιστικός. Ενα πλέγμα από στιγμιότυπα μνήμης για το πώς ήταν μια ζωή. Ενα μακρύ ποίημα, γεμάτο πρόζα. Μακάρι κάποτε να δημοσιευτεί.
Εσάς, ποια είναι η ομορφότερη μνήμη σας από την παιδική σας ηλικία;
Νομίζω όταν έπαιζα με τα αδέλφια μου. Η αγαπημένη μου σκηνή στο "Δέντρο της ζωής" είναι τα τρία αγόρια που τρέχουν έξω στον κήπο και διακρίνεις τις σκιές τους στο έδαφος. Σκιές χαρούμενες, γέλιο και παιχνίδι. Ταυτίζομαι απόλυτα μ" αυτή την εικόνα. Να παίζω με τ" αδέλφια μου στην αυλή και να έχω διαρκώς τη συνείδηση πως από στιγμή σε στιγμή θα μπλέξω σε μπελάδες!
Ελάχιστα ξέρουμε για τον ίδιο τον Μάλικ, που ποτέ δεν δίνει συνεντεύξεις, ποτέ δεν εμφανίζεται δημόσια. Θα μας διαφωτίσετε λιγάκι;
Τι να σας πω... Είναι ο πιο ευρυμαθής άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Ξέρει περισσότερα για τη μουσική, την τέχνη, τη φιλοσοφία απ" οποιονδήποτε έχω συναντήσει στη ζωή μου. Κι αυτές τις γνώσεις τις αξιοποιεί στο σινεμά του με εκπληκτικό τρόπο. Ο,τι voiceover (αφήγηση εκτός κάδρου) υπάρχει στο φιλμ κάπου παραπέμπει, από τη Βίβλο μέχρι τον Σαίξπηρ.
Είναι τόσο θρήσκος όσο προδίδει το έργο του;
Είναι θρήσκος αλλά και διανοούμενος μαζί. Διαβάζει συνεχώς και τα πάντα για τα φιλοσοφικά συστήματα των θρησκειών και τα μοιράζεται μαζί σου χωρίς ποτέ να κάνει κήρυγμα. Για μένα, είναι ο Τολστόι μου. Ο σημαντικότερος δάσκαλός μου.
Εσείς, πώς τα πάτε με τα θέματα της πίστης;
Δεν ανατράφηκα σε θρησκευτικές δομές. Αλλά ανέκαθεν είχα πίστη σε κάτι που δεν ήξερα πώς ακριβώς να το αρθρώσω. Τα τελευταία χρόνια νιώθω την ανάγκη να μπαίνω σε ναούς και εκκλησίες χωρίς να μ" ενδιαφέρει σε ποιο δόγμα ανήκουν. Και αισθάνομαι πως υπάρχει κάτι σπουδαιότερο από μας, κάτι που μας συνδέει όλους ως οντότητες.
"ΕΥΤΥΧΗΣ ΠΟΥ ΖΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ"
Αν μπορούσατε να επιλέξετε μια συγκεκριμένη ιστορική εποχή να ζήσετε, ποια θα ήταν;
Εχω μια πολύ ευλογημένη ζωή, είμαι ευτυχής που ζω στο σήμερα. Οχι ότι δεν έχω μια ρομαντική ιδέα για το παρελθόν, για διάφορες περιόδους. Εξάλλου αγαπώ την Ιστορία και μου αρέσει να φαντάζομαι πώς θα ήταν η ζωή τότε. Αλλά είμαι ευγνώμων που ζω στο τώρα, γιατί τούτη η ζωή μου προσέφερε και συνεχίζει να μου προσφέρει υπέροχες ευκαιρίες.
ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ
