Η γαλλική λέξη του τίτλου αυτής της κωμωδίας, κυριολεκτικά, σημαίνει «βάζο» και κατ’ επέκταση δηλώνει κάποιον που είναι διακοσμητικός, που δεν εκφέρει γνώμη, που δεν μιλάει. Μια «γλάστρα» δηλαδή.

Αυτόν ακριβώς το ρόλο παίζει στη ζωή της η Σουζάν Πουζόλ (Κατρίν Ντενέβ) καθώς ο αυταρχικός εργοστασιάρχης σύζυγός της (Φαμπρίς Λουκινί) της στερεί τον λόγο επί τριάντα ολόκληρα χρόνια. Μέχρι την στιγμή που η κατάσταση θα ανατραπεί στην οικογένεια και θα μεταμορφωθεί αυτός σε «γλάστρα».

Κινούμενος μέσα στην πολύχρωμη κιτς πλαστικότητα της δεκαετίας του 70 ο σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν διασκευάζει το ομώνυμο θεατρικό του Πιέρ Μπαριγέ με την φιλοδοξία να επαναλάβει την επιτυχία των «Οκτώ Γυναικών» - διάσημου επίσης θεατρικού.

Ο συγγραφέας του όμως, ο Ρομπέρ Τομά, σαφώς έγραφε καλύτερα έργα από τα ιδιαιτέρως εμπορικά, αλλά πάντως μπουλβάρ, έργα του Μπαριγέ, ενώ το υπόλοιπο καστ (Ζεραρ Ντεπαρντιέ, Καρίν Βιάρ, Τζουντίθ Γκοντρές) σε καμία περίπτωση δεν πετυχαίνει την ιδανική χημεία των «Οκτώ Γυναικών».

Γυρισμένο εξ ολοκλήρου στο Βέλγιο το «Potiche» διατηρεί ωστόσο την κωμική ελαφράδα του απλού λαϊκού θεάματος και προσφέρει μια ανώδυνη διασκέδαση που σε γεμίζει και σε αδειάζει με την ίδια ακριβώς ευκολία.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ