Αν έπιασα τον εαυτό μου να χαζο-γελάει στη διάρκεια της προβολής; Προφανώς. Έβγαλα ασυναίσθητους ήχους λατρείας ενώ έβλεπα όλα αυτά τα μωρά να χαίρονται; Εννοείται. Είναι το Babies μια καλή ταινία; Σίγουρα όχι. Ενα πράγμα είναι δεδομένο: κανείς δεν μπορεί να παραπονεθεί ότι δεν ήξερε περί τίνος επρόκειτο πριν μπει στην αίθουσα. Η ιδέα ενός ντοκιμαντέρ για μωρά τα οποία απλώς κάνουν τα μωρουδίστικα πράγματά τους είναι είτε η λαμπρότερη (εμπορικά) ιδέα στην απλότητά της - εξάλλου “όλος ο κόσμος λατρεύει τα μωρά”- είτε εντελώς χαζή, για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Τομάς Μπαλμές υπακούει στις προσταγές του παραγωγού-ροκ σταρ Αλέν Σαμπά και κινηματογραφεί τέσσερα αξιαγάπητα μωράκια σε διαφορετικές γωνιές της γης, τάχα μου ενδιαφερόμενος για το εθνογραφικό πλαίσιο, αλλά με μόνο στόχο ουσιαστικά να ξυπνήσει (ή να ενισχύσει) τα γονεϊκά ένστικτα των θεατών. Στην πραγματικότητα, υπό μια συγκεκριμένη οπτική, αυτό που φτιάχνει η γαλλική ομάδα είναι ένα “πορνό” με μωρά -αφού δεν πρόκειται παρά για μια συρραφή εικόνων όπως αυτές που θα έχετε δει σε αμέτρητα home videos- απλά σε ασυναγώνιστη καλλιτεχνική ποιότητα. Προσοχή, οι έχοντες αλλεργία ή συναισθηματική ανοσία σε ανθρώπους κάτω του ενός έτους και σε βίντεο του YouTube με γατάκια δεν πρέπει για κανένα λόγο να πλησιάσουν το Babies - τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά.

Φαίδρα Βόκαλη