Είμαι το Νούμερο Τέσσερα

14.03.2011
Ο Τζον Σμιθ, όσο θυμάται τον εαυτό του, βρισκόταν μονίμως με μια βαλίτσα στο χέρι, αναγκασμένος να αλλάζει διαρκώς τόπο διαμονής και ταυτότητα, προκειμένου να ξεφύγει από τους αδίστακτους διώκτες του. Ο Χένρι, ο φύλακας-κηδεμόνας του ήταν πάντα εκεί για να τον προστατεύει.

Εννιά παιδιά που γλίτωσαν (πώς;) μετά από την καταστροφή του μακρινού (ήταν;) πλανήτη όπου ζούσαν, έφτασαν στη Γη (πώς;) πριν από πολλά χρόνια (μάλλον) και τώρα μοιάζουν (ή μεταμφιέστηκαν σε) ωραίους εφήβους και ζουν περίπου φυσιολογικά, υπό το φόβο όμως ότι θα τους βρουν κάτι άλλοι εξωγήινοι (από πού;), οι οποίοι εκτός από σατανικοί, είναι και φανερά εκνευρισμένοι που δε τα κατάφεραν τόσο καλά στη μεταμφίεση (βλ. βράγχια στο πρόσωπο και δόντια ξουράφια).

Αυτά τα λίγα που μαθαίνουμε για την ιστορία μάς τα λέει ο Τέσσερα βιαστικά όσο διαρκούν τα πλάνα του ταξιδιού τους μακριά και από την τελευταία πόλη όπου είχαν βρει καταφύγιο με τον προστάτη του από αυτούς που τον κυνηγούν. Για καλή του τύχη οι κακοί εξωγήινοι, επειδή προφανώς πάσχουν από μια έντονη μορφή ψυχαναγκαστικής διαταραχής που δε ξεπερνιέται ακόμα και όταν στο βιογραφικό τους υπάρχει η γενοκτονία, πρέπει να σκοτώσουν τους Εννιά με την αριθμητική τους σειρά, χωρίς ζαβολιές.

Η ενδιαφέρουσα αρχική ιδέα-αλληγορία για την εφηβική αποξένωση δυστυχώς μετατράπηκε σε νερόβραστη ιστορία που ουσιαστικά αποτελείται από ένα κυνικό κολάζ των πιο χαρακτηριστικών στοιχείων των προορισμένων για εφήβους ταινιών, αδιάφορη σκηνοθεσία και μια κάκιστη απόφαση να επικεντρωθεί η πλοκή στο πολύ πεζό κεντρικό ρομάντζο, παρά στην πιθανώς συναρπαστική εξερεύνηση του παρελθόντος του κεντρικού ήρωα και των όλο και περισσότερων δυνάμεων που αποκτά. Το τελευταίο μισάωρο απογειώνει η σκηνή μάχης (αν και τα ψηφιακά τέρατα θα μπορούσαν να λείπουν) που ξυπνάει τους γλαρωμένους, όπως και η θεόσταλτη Τερέζα Πάλμερ της οποίας οι σκηνές έχουν τη σπίθα που έλειπε από ό,τι προηγήθηκε.

Ο Άλεξ Πέτιφερ (κλώνος του Νικ Κάρτερ των Backstreet Boys), τον οποίον σπρώχνουν πολύ ως το νέο μεγάλο όνομα, είναι γενικά αξιοπρεπής αλλά λίγο βαρετός στο ρόλο του μορφονιού με τις παλάμες-φακούς, ενώ έχει μια φανερή δυσκολία να βρει μπλούζα να φορέσει πολλές φορές πριν αρχίσει η σκηνή. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί του καστ χάνονται μέσα στην νιανιά ανοησία, φανερά απελπισμένοι στην ιδέα ότι και στα ενδεχόμενα σίκουελ (το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία είναι το πρώτο από τα έξι) θα κάνουν τη γλάστρα ενώ ο Τέσσερα θα ψάχνει τους υπόλοιπους φίλους του τα νούμερα.

Χριστίνα Λιάπη