Ο απαγορευμένος έρωτας, o συγχρονισμός (ή η απουσία του) και κυρίως το γήρας, η αναπόφευκτη φθορά του σώματος κατακλύζουν τo βιβλίο “Cheri” της Κολέτ, στο οποίο βασίζεται η ταινία. Εκεί, η τολμηρή Γαλλίδα εξετάζει αποστασιοποιημένα τον έρωτα μιας 50χρονης εταίρας με τον 20χρονο γιο της φίλης της, ραγίζοντας την καρδιά και του πιο ψυχρού αναγνώστη, μπροστά στην μάχη μιας γυναίκας με τον ανίκητο χρόνο. Ο Φρίαρς, που γύρισε το “Cheri” πριν την άρτι αφιχθείσα “Επιστροφή της Tamara Drewe”, μοιάζει να κρατάει το κλειδί για αυτό το θηλυκό σύμπαν, βάζοντας τις σωστές ερωτήσεις στα χείλη των χαρακτήρων του.

Σε γνώριμο έδαφος, παρόμοιο με εκείνο των “Επικίνδυνων Σχέσεων”, ο Βρετανός σκηνοθέτης τοποθετεί προσεκτικά τον έναν απέναντι στον άλλον χαρακτήρες που αφήνονται στα πάθη τους για να οδηγηθούν στην καταστροφή. Η Μισέλ Φάιφερ είναι η ιδανική επιλογή για τον ρόλο της Λεά, της μεσήλικης πόρνης με τα φρέσκα χαρακτηριστικά, που ερωτεύεται, παρά τις προσπάθειές της για το αντίθετο. O νεαρός Cheri, ο αγαπημένος της, έχει όλα τα καλά και τα κακά ενός 20χρονου αγοριού: ομορφιά, σφριγηλότητα, πάθος αλλά και ανωριμότητα, εγωισμό και την δυνατότητα να πληγώσει πολύ εύκολα μια ερωτευμένη γυναίκα. Πώς μπορεί να τελειώσει μια τέτοια υπόθεση;

Η Κολέτ, παρότι διαθέτει εξαιρετική βιβλιογραφία, με πλούσιες ιστορίες, είναι δύσκολη στην μεταφορά γιατί μεγάλο μέρος της αφηγηματικής εξέλιξης βασίζεται στα συναισθήματα των χαρακτήρων και όχι σε γεγονότα. Ο Φρίαρς, που εδώ τελεί και χρέη αφηγητή, μοιάζει να το γνωρίζει καλά και αφήνει την ηρωίδα του να δηλητηριάζεται από το πέρασμα του χρόνου σιγά-σιγά, φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού μην μπορώντας να αντιμετωπίσει τον παρηκμασμένο εαυτό της.

Φαίδρα Βόκαλη