Επανέκδοση του 1965, το «Δέκα Μικροί Νέγροι» σε σκηνοθεσία του Τζορτζ Πόλοκ είναι βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα της Αγκάθα Κρίστι που μέχρι στιγμής έχει αποτελέσει πηγή για 3 κινηματογραφικές ταινίες, ένα θεατρικό έργο, μια τηλεταινία και ένα βιντεοπαιχνίδι. Οι ασπρόμαυρες αποχρώσεις και το αλπικό ορεινό τοπίο καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια ιδανική ατμόσφαιρα στην μεταφορά της συγκεκριμένης ιστορίας μυστηρίου στην μεγάλη οθόνη. Μιας ιστορίας που αποδίδεται με ένα σταθερά αυξανόμενης έντασης ρυθμό ο οποίος υποβοηθά με την σειρά του στην σταδιακή και αριστοτεχνική ανάπτυξη της ίντριγκας και της αγωνίας. Η ακαδημαϊκή υφή του φιλμ και η λεπτομερής σκιαγράφηση των χαρακτήρων βάζουν με την μια τον θεατή στο παιχνίδι της ανακάλυψης του δολοφόνου και τον κρατάνε δέσμιο μέχρι και την λύση του μυστηρίου. Οι εμβόλιμες σεναριακές σφήνες φλεγματικού χιούμορ λειτουργούν αποσυμπιεστικά όπως και οι εν μέρει στυλιζαρισμένες ερμηνείες σε μια ταινία που ψιθυρίζει απ’ την αρχή μέχρι και το τέλος Χίτσκοκ.

Μοναδική παραφωνία στο εγχείρημα συνιστούν οι αλλαγές στο σενάριο σε σχέση με το βιβλίο και ιδιαίτερα το ευοίωνο τέλος που υιοθετεί το φιλμ σε αντίθεση με το κατάμαυρο επίλογο που είχε συνθέσει η Κρίστι για την ιστορία της. Αλλαγές που αφαιρούν απ’ την τραγική αίγλη που θα είχαν οι «Δέκα Μικροί Νέγροι» εάν το σενάριο παρέμενε πιστό στο πρωτότυπο. Παρόλα αυτά το έργο του Πόλοκ παραμένει απολαυστικό για τους λάτρεις του αστυνομικού μυστηρίου και όχι μόνο.

Κωστής Θεοδοσόπουλος