Απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 87 ετών, ο σκηνοθέτης, μεταφραστής και κριτικός Μάριος Πλωρίτης μετά από μακροχρόνια μάχη με σοβαρή ασθένεια.
Ο Μάριος Παπαδόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1919. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια θέατρο στην Αγγλία και στην Αμερική.
Διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Το 2000 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στα Γράμματα εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής ως μεταφραστής θεατρικών έργων που ανέβαζε ο νεοσύστατος θίασος «Τέχνης» του Κάρολου Κουν. Το πρώτο θεατρικό έργο που μετέφρασε ήταν το «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλλο.
Από το 1945 και για είκοσι ολόκληρα χρόνια ο Πλωρίτης έγραφε κριτική θεάτρου και κινηματογράφου στην εφημερίδα «Ελευθερία». Ως σκηνοθέτης ο Μάριος Πλωρίτης εμφανίσθηκε με την ίδια επιτυχία το 1952, διδάσκοντας για τη σκηνή του θιάσου Λαμπέτη - Παπά - Χορν, το έργο «Βαθιά, γαλάζια θάλασσα».
Ο Πλωρίτης υπήρξε για μεγάλο διάστημα καθηγητής δραματολογίας και Ιστορίας Θεάτρου στη δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν, καθώς και διευθυντής συντάξεως της ετήσιας έκδοσης του θεατρικού επιχειρηματία Θ. Κρίτα, «Θέατρο».
Διετέλεσε επίσης διευθυντής της εφημερίδας «Νίκη», πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου και μέλος πολλών λογοτεχνικών σωματείων. Εκτός από τις πλήθος επιφυλλίδων που δημοσίευσε σε μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες της Αθήνας (από το 1974 συνεργαζόταν τακτικά με την εφημερίδα «Το Βήμα»), ο Μάριος Πλωρίτης είχε εκδώσει και τα ακόλουθα έργα: «Πρόσωπα του νεώτερου δράματος» δοκίμια για τους Στρίντμπεργκ, Τσέχωφ, Πιραντέλλο, Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ κ.α. (1965), «Τα λοφία και οι παγίδες» (1966), «Τα προσωπεία» (1967), «Δυναστείες και δυνάστες» (1974), «Μέγιστον μάθημα» (1975), «Πολιτικά» (Β’ και Γ’, 1981), «Τέχνη, γλώσσα και εξουσία» (1988).
Ο Μάριος Παπαδόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1919. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια θέατρο στην Αγγλία και στην Αμερική.
Διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Το 2000 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στα Γράμματα εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής ως μεταφραστής θεατρικών έργων που ανέβαζε ο νεοσύστατος θίασος «Τέχνης» του Κάρολου Κουν. Το πρώτο θεατρικό έργο που μετέφρασε ήταν το «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλλο.
Από το 1945 και για είκοσι ολόκληρα χρόνια ο Πλωρίτης έγραφε κριτική θεάτρου και κινηματογράφου στην εφημερίδα «Ελευθερία». Ως σκηνοθέτης ο Μάριος Πλωρίτης εμφανίσθηκε με την ίδια επιτυχία το 1952, διδάσκοντας για τη σκηνή του θιάσου Λαμπέτη - Παπά - Χορν, το έργο «Βαθιά, γαλάζια θάλασσα».
Ο Πλωρίτης υπήρξε για μεγάλο διάστημα καθηγητής δραματολογίας και Ιστορίας Θεάτρου στη δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν, καθώς και διευθυντής συντάξεως της ετήσιας έκδοσης του θεατρικού επιχειρηματία Θ. Κρίτα, «Θέατρο».
Διετέλεσε επίσης διευθυντής της εφημερίδας «Νίκη», πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου και μέλος πολλών λογοτεχνικών σωματείων. Εκτός από τις πλήθος επιφυλλίδων που δημοσίευσε σε μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες της Αθήνας (από το 1974 συνεργαζόταν τακτικά με την εφημερίδα «Το Βήμα»), ο Μάριος Πλωρίτης είχε εκδώσει και τα ακόλουθα έργα: «Πρόσωπα του νεώτερου δράματος» δοκίμια για τους Στρίντμπεργκ, Τσέχωφ, Πιραντέλλο, Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ κ.α. (1965), «Τα λοφία και οι παγίδες» (1966), «Τα προσωπεία» (1967), «Δυναστείες και δυνάστες» (1974), «Μέγιστον μάθημα» (1975), «Πολιτικά» (Β’ και Γ’, 1981), «Τέχνη, γλώσσα και εξουσία» (1988).
