ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Franz Ferdinand: άριστα δέκα. Μεγάλοι καλλιτέχνες, εξαιρετικοί μουσικοί. Dandy Warhols: "περίεργοι", λίγο "out and about", αλλά ενδιαφέροντες. The Editors: Ευχάριστοι, απογευματινοί και συμπαθέστατοι μουσικά.
Πέρασα πέντε ώρες όρθιος (και στα διαλείμματα καθιστός) στο γρασίδι του Terra Vibe να ακούω μεγάλους Βρετανούς μουσικούς να παίζουν σύγχρονη βρετανική ποπ+ροκ.
Πέρασα όμορφα.
Γύρισα πτώμα.
Αλλά τη βραδιά με το τεράστιο φεγγάρι στη Μαλακάσα θα κάνω καιρό να πάψω να τη συζητάω.
"I love the sound of you walking away"
[Franz Ferdinand: "Walk Away"]
Απλά τα έσπασε..

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Σκηνή μεγάλη και καλοστημένη. Σα συναυλία στο εξωτερικό. Το γρασίδι καλυμμένο από κόσμο. Μερικοί είχαν κατασκηνώσει εκεί. Ήχος εξαιρετικός (αν εξαιρέσω ένα μικροπρόβλημα στους Warhols), διαυγής, ισορροπημένος, με τα βάθη και τα πλάτη του στη θέση τους.
Είδα μεγάλους, είδα μικρούς, trendy, "alternative", ροκάδες, και διάφορες "φυλές" (βλ. μικροομάδες) "cult".
Ήμασταν όλοι εκεί..
Οι Editors είναι τέσσερις εικοσιπενταροτριαντάρηδες, με ένα εντελώς "βρετανικό" στιλάκι επί σκηνής, που έσκασαν στο προσκήνιο φέτος με διάφορα χιτάκια. Τους αδίκησε το γεγονός ότι εμφανίστηκαν απόγευμα, γιατί η ποπ_ροκ που έπαιξαν ήταν αξιοπρεπής και καλοκουρδισμένη.
Οι Dandyδες από την άλλη, ήταν οι "παράξενοι" της παρέας, περιέχοντες ολίγη από ψυχεδέλεια, και πολύ από πειραματικό "alternative" something.
H ατμόσφαιρα στο μεταξύ έχει ζεσταθεί, έχει σκοτεινιάσει και τα ριφαρίσματα της κιθάρας, τα ξεσπάσματα των ντραμς και ο δυναμικός ήχος αρχίζει να κουνάει ρυθμικά το κοινό που αδημονεί να τραγουδήσει μαζί τους. (Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το πόσοι άνθρωποι εκεί ήξεραν τα στιχάκια των Warhols απ' έξω).
Δεν ξέρω σε ποια χώρα νόμιζε ότι βρισκόταν ο Courtney Taylor_Taylor όταν άρχισε να ζητάει επίμονα από το μικρόφωνο να του φέρει κάποιος λίγο "pot" ή λίγο "grass" για να στανιάρει πριν ερμηνεύσει το "Smoke it".
Η βραδιά όμως άρχισε να απογειώνεται λίγο μετά τις 11 το βράδυ με την εμφάνιση των Franz Ferdinand (τους οποίους όλοι περιμέναμε με υπομονή επί μισή ώρα μέχρι να σετάρουνε).
Άξιζαν τον κόπο όμως. Υπό τους ήχους χάλκινων πνευστών εμφανίστηκαν ξαφνικά όλοι μαζί πάνω στη σκηνή και ο κόσμος ξύπνησε για τα καλά.
Χοροπήδημα, χορός, τρομερή σκηνική παρουσία, μεγάλη ένταση, δυναμισμός στο παίξιμο που παρέσυρε τον κόσμο σε ξέφρενη κίνηση και τραγούδι, καλή, ζεστή ατμόσφαιρα και συναίσθημα που ξεχειλίζει.
Μία από τις πιο καλοκουρδισμένες μπάντες που έχω ακούσει, γέμισε το χώρο με ωραίους και διαπεραστικούς ήχους και έκανε το κοινό που είχε έρθει κυρίως για να δει αυτούς, να φύγει ικανοποιημένο και "γεμάτο" από καλή μουσική.
"So if you're lonely
You know I'm here waiting for you
I'm just a crosshair
I'm just a shot away from you
And if you leave here
You leave me broken, shattered, I lie
I'm just a crosshair
I'm just a shot, then we can die
I know I won't be leaving here with you
I say don't you know
You say you don't know
I say... take me out!"
Άριστα δέκα.
Alex Kapranos: μεγάλος μουσικός, εκφραστικότατος ερμηνευτής, καλός κιθαρίστας (έπαιξε ένα συγκλονιστικό σόλο στην κιθάρα κάποια στιγμή) έπαιξε και πλήκτρα και γενικώς τα κάνει όλα και συμφέρει.

Η καλύτερη στιγμή:
Ήταν το γέλιο που έπεσε όταν ο "δικός μας" (όπως τον λένε στην TV) Alex Kapranos προσπάθησε να παρουσιάσει τους συντρόφους του στα ελληνικά. "Ti einai afto?" ρωτούσε δείχνοντας τον κιθαρίστα του, και μετά έλεγε το όνομά του.
Αλλά μουσικά, θα διαλέξω την ερμηνεία του "Take me out" και τη στιγμή που ο καταπληκτικός ντράμερ των Ferdinαnd, μαζί με άλλους δύο έκαναν ένα πάρτι κρουστών που κράτησε δύο λεπτά και μία αιωνιότητα. Άπαιχτοι!

Τελικά άξιζε που πήγα;
Φυσικά. Αλλά θα ήθελα να είχα αποφύγει το μισάωρο περπάτημα μέσα στο δάσος από το πάρκινγκ μέχρι το χώρο των συναυλιών.
Το οποίο όμως, οφείλω να ομολογήσω πως έχω ήδη ξεχάσει διότι η μουσική των Σκοτσέζων Franz Ferdinand με τη φωνή του Alex Kapranos με αποζημίωσε και με το παραπάνω. Bonus της βραδιάς το φεγγάρι που μας συνόδευσε στο επόμενο μισάωρο περπάτημα μέχρι το πάρκινγκ και φώτισε απ 'έξω όσα οι Franz είχαν ήδη ανάψει από μέσα.

Ρεπορτάζ: Μανώλης Δασκαλάκης & Γεωργία Λαιμού.
Κείμενο: Μανώλης Δασκαλάκης & Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]