ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: που τα έχει όλα: Πέγκυ που ξεθεώνεται, Καραφώτη αχτένιστο, Νίνο φάλτσο, μπαλέτα σε κρίσιμη κατάσταση και πολλά έκτακτα περιστατικά και διαφυγόντα παρατράγουδα. Στο κοινό, κυρίες που παράτησαν το πρόγραμμα του Bodyline στη μέση και επιτίθενται εναντίον της πίστας με την όρεξη των ορδών του Αττίλα και τη χάρη των Ρωμαίων λεγεωνάριων που μόλις πάτησε ο Οβελίξ. Μεγάλο γλέντι στο ανήσυχο χωριό απόψε.

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-94.27.580-1
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Λ. Συγγρού 259 & Αμφιθέας, Ν. Σμύρνη
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τετάρτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:30

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 150 & 160 ευρώ (κομπλέ)
Ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ

Ημουν κι εγώ εκεί...
Πριν σου περιγράψω το πρόγραμμα του Απόλλωνα πρέπει να σου πω τα εξής δύο πράγματα:
1ον, όσες φορές είχα (πριν από προχτές) παρακολουθήσει τα «Παρατράγουδα» της κυρίας Ανίτας Πάνια είχα μείνει με την απορία πού πάνε αυτοί οι άνθρωποι μετά το τέλος της εκπομπής και αν υπάρχει καμία αρμόδια υπηρεσία να τους μαζεύει.
Τώρα ξέρω.
2ον, πρέπει να σου ομολογήσω, για να καταλάβεις κάποια από τα σχόλια που ακολουθούν, ότι πριν από τρεις μέρες επισκέφτηκα τον καλό κομμωτή Τζόνυ, ο οποίος σε μία στιγμή δημιουργικής έξαψης με κούρεψε λίγο.. περισσότερο με αποτέλεσμα το μαλλί μου να έχει μία τάση να στέκει όρθιο ακόμη κι όταν δεν έχει λόγο.
Από προχτές που απέκτησε και λόγους, δε μπορώ να το κατεβάσω ούτε βρεγμένο.
Πάμε τώρα στο πρόγραμμα του Απόλλωνα το οποίο αρχίζει στις έντεκα και δέκα, όταν επί της πίστας κάνουν την εμφάνισή τους τρεις στρασοφορούσες "Dancing Queens" οι οποίες προθερμαίνουν το κοινό με ‘ξένες’ επιτυχίες.
Το προθερμαίνουν λέω, αλλά δεν το προετοιμάζουν, φευ, για τα επακόλουθα.
Πέντε λεπτά αργότερα κάνει την εμφάνισή του το πρώτο παρατράγουδο, το οποίο το κοιτάς αλλά δεν το πιστεύεις.
Με φωνή που πιάνει όλη τη γκάμα του φάλτσου και με ένα κοκοράκι στο μαλλί άδει τρίζοντας κάτι που δεν συγκράτησα.
Ένα άσμα αργότερα σκάει το παρατράγουδο νούμερο δύο, αξύριστο.
Ακολουθούν, με σειρά εμφανίσεως:
1. Τρόφιμος αποδράσασα με καπέλο και μαύρο-ροζ παλτό τύπου κλόουν η οποία χτυπιέται επί δίλεπτο, δίνει όλον της τον εαυτό και φεύγει τρέχοντας, γιατί εκείνη την ώρα οι πελάτες έχουν ήδη σερβιριστεί τις σαλάτες λαχανικών και μάλλον δε την παίρνει να ρισκάρει το προφανές ενδεχόμενο.
2. Πελάτισσα γυμναστηρίου με γραμμωμένους τετρακέφαλους και χρυσό σορτσάκι.
Αδει, φεύγει.
3. Το παρατράγουδο Νο 2, ντυμένο με λευκό σακάκι επί της πλάτης του οποίου υπάρχουν αυτοκολημμένα κομμάτια πανί με σχέδια και ‘μηνύματα’ όπως: «ROCKER» και «MANIAC».
Ηταν την ώρα που τον άκουγα να ξεκληρίζει τη «Δίψα» του Πορτοκάλογλου, που αποφάσισα να επιστρέψω στο κομμωτήριο και να ζητήσω από τον Τζόνυ να μου πάρει και τα υπόλοιπα.
(Αργότερα που επανεμφανίζεται το ανωτέρω, το άκουσα να λέει: «Εχω καταλάβει ήδη/της ζωής μου το ΠΑΙΓΝΙΔΙ» με έμφαση στο γάμα. Τέλειο).
4. Ακολουθεί επείγον περιστατικό γένους θηλυκού και είδους απροσδιόριστου, με κολάν παντελόνι (απερίγραπτο), και ζώνη με «διαμάντια» που στη θέση της αγκράφας έχει καρδούλα κρεμαστή ακριβώς πάνω από το επίμαχο.
Αυτή η ύπαρξη τσιρίζει σαν σειρήνα ασθενοφόρου γεγονός που με έκανε να κλείσω τα μάτια και να την φανταστώ εντός του να οδηγείται στην πλησιέστερη εφημερεύουσα αρμόδια κλινική.
5. «Ο εφιάλτης δεν τελειώνει», βλέπω γραμμένο στις σημειώσεις μου, την ώρα που όλα τα κατεπείγοντα μαζί εφορμούν επί της πίστας και συνάδουν αλαλάζοντας ινδιάνικους τελετουργικούς φθόγγους, αλλά μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός.

Μία ώρα, μία ολόκληρη ώρα κρατάει αυτό.
Και για όποιον δεν το προλαβαίνει στην αρχή, παρατράγουδα, επείγοντα και σπασμοφιλικά περιστατικά επανεμφανίζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω και την «Αμαρυλλίς» ή «Χρυσαλλίς», θα σε γελάσω, η οποία είναι το τέταρτο «όνομα» του παρόντος καταστήματος και καταθέτει ερμηνευτικώς το «Παλτό» του Δάντη αλλά στο πιο μεσάτο.
Νομίζω ότι σε αυτό το σημείο ο φίλος μου ο Γιώργος έβαλε το χέρι του πάνω στα μαλλιά μου και προσπάθησε να τα κατεβάσει.
Δεν πρόλαβε.
Διότι αμέσως μετά τον Καραφώτη βγήκε ο Νίνο και η κουπ του Τζόνυ πήρε την άγουσα ξανά.

Οι Ροδίτες ψαροντουφεκάδες αυτοκαμακώνονται συχνά;
Το ξέρω τώρα ότι κινδυνεύω να λυντσαριστώ από τα κοριτσάκια με τα πατομπούκαλα και τα ντόνατς που ξεχειλίζουν πάνω από τα σφιχτά τζην, αλλά πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
Ο Νίνο λοιπόν, εμφανίζεται με όλα τα μεγάλα δαχτυλίδια του, τα σκουλαρίκια του και μια απέραντη πόζα επί της πίστας και άδει το «Φοβάμαι»..
Δεν ξέρω αν το εφιαλτικό αποτέλεσμα οφείλεται στο γοητιλίκι που πουλάει ή αν είναι φυσικό της «φωνής» του, πάντως ο ηχολήπτης ούτε στα πρίμα κατάφερε να τον πιάσει, ούτε στα μπάσα.
Ειδικά το ημίωρο που βγαίνει και λέει λαϊκά νομίζω ότι είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που έχω ακούσει στη ζωή μου.
Το εντελώς κουλό πάντως δεν είναι η απίστευτα κακή φωνή του αλλά η πόζα, τα «εφέ-Νίνο», η «άνεση» του και γ..μώ του ωραίους και οι ανόητες κινήσεις του τζάμπα μάγκα στις οποίες επιδίδεται με τόση μανία.
Σαν Ροδίτης ψαροντουφεκάς τουριστριών που αυτοκαμακώνεται κάνει όλη νύχτα.
Και δείχνει απολύτως πανευτυχής με τον εαυτό του.
Μαγκιά κι εξάτμιση.
Σημείωση:
Στο «λαϊκό ημίωρο» του Νίνο, και όταν τον άκουσα να λέει τη φράση «Ελα να με τελειώσεις» με πέντε φάλτσα σε τέσσερις λέξεις, πήρα την απόφαση να βάψω το μαλλί πορτοκαλί με πράσινες ανταύγειες.

Ο Καραφώτης και η γάτα Πέγκυ
Το ότι η Πέγκυ Ζήνα διαθέτει πλούσια τα φωνητικά ελέη νομίζω ότι είναι γνωστό σε όλους.
Το ότι είναι τόσο «Πίστα-clever» (ελληνιστί γάτα) δεν το ήξερα.
Το διαπίστωσα όμως καθώς την παρακολουθούσα επί ώρες ολόκληρες να «κερνάει» λουλούδια τα μπροστινά τραπέζια με ακριβείς υπολογισμούς.. .
Πενήντα καλάθια της έστελνε το τραπέζι 3; Με πέντε απαντούσε η Πέγκυ.
Δέκα καλάθια το τραπέζι 2; Με το ακριβές εν δέκατο των ξαπεσταλθέντων ανταποκρινόταν εκείνη.
Το βγάζει το νυχτοκάματο η Πέγκυ και με το παραπάνω.
Για την ακρίβεια ξεθεώνεται όλη νύχτα.
Μόνο δηλώσεις αλά Στέλιος Ρόκκος δε θέλω να τη δω να κάνει σε λίγα χρόνια, γιατί θα τα πάρω.
Μην ακούσω ότι «δεν τα θέλει πια τέτοια σουξέ, που πάει στην τουαλέτα και τα φτιάχνει» διότι θυμώνω.
Ολοι οι άλλοι καλλιτέχνες, που δεν τα παίρνουν χοντρά πρώτα επί σειρά ετών από τις πίστες για να ρίξουν μετά ένα απεταξάμην τον σατανά και να επιπέσουν στην Τέχνη εκ των υστέρων, είναι εντελώς ηλίθιοι δηλαδή;
Στρίβω όμως τώρα γιατί δε θέλω άλλο..
Στρίβω και πέφτω πάνω στον Καραφώτη, ο οποίος έχει μια συμπαθητική φωνή (απ’ όσο κατάφερα να ακούσω μέσα στο χαμό) αλλά μάλλον μονόχρωμη εκτός κι αν μεγαλώνοντας αποκαλύψει κι άλλες ιδιότητές της.
Τουλάχιστον όμως δεν είναι εφιαλτικά παράφωνος, γεγονός που μετά την πρόσκρουση επί του Νίνο δηλώνω ότι είναι μέγα προτέρημα για τον σύγχρονο «τραγουδιστή».
Αν δεν είναι και το μόνο που μου έχει απομείνει να ζητάω πλέον.

Η καλύτερη στιγμή:
Είναι πριν την είσοδο της Πέγκυς που βγαίνει το μπαλέτο και κάνει ένα χορευτικό δρώμενο εμπνευσμένο από τον «Εξκάλιμπερ» με έναν μακρυμάλλη χορευτή να κραδαίνει την πύρινη ρομφαία του (συμβολικό) και μία παρθένα του δάσους ντυμένη στα λευκά να εκστασιάζεται με το που τη βλέπει μακριά και φωτισμένη (δεν την αδικώ).
Τα λοιπά μέλη του «χορού», ντυμένα εξωγήινα ανδροειδή από τα Star Wars, χτυπιούνται σαν τους αδικημένους που τέτοια ρομφαία ούτε στον ύπνο τους.
Χορογραφία με δραματικές προεκτάσεις, κυριολεκτικώς.
Μετά εμφανίζεται η Πέγκυ, η οποία με το καλησπέρα σας αρχίζει να «Ματώνει» κι έρχεται και σφίγγει ο σβίγκος μεσ’ στο λάδι, καλή όρεξη.

Τελικά αξίζει να πάω;
Ανάβω δυο τσιγάρα
Και πίνω δυο ποτά
Το ένα για εσένα
Το άλλο για μετά
Κι άλλα δε γράφω γιατί έκλεισα τελικά με τον Τζόνυ για τις δώδεκα κι έχω ήδη αργήσει.

ΥΓ.
Ο επί της Συγγρού Απόλλων και το αριστερό μου πόδι
Την τελευταία φορά που τσακώθηκα με τους αρμόδιους του επί της Συγγρού «Απόλλωνα» -πριν από δυο χρόνια- είχα πει ότι δεν θα ξαναπάταγα το πόδι μου εδώ.
Προχτές που ξανατσακώθηκα με τους αρμόδιους στον Απόλλωνα και αφού πέρασα μία βραδιά τραβώντας τα μαλλιά μου με τα δύο χέρια, τα ‘ριξα και στο πόδι μου.
Του τα ‘πα χύμα και τσουβαλάτα για την πρωτοβουλία που πήρε να με ξαναφέρει εδώ και το κοίταγα απαθής κάθε φορά που το ξενύχιαζε η διπλανή, ο διερχόμενος σερβιτόρος και οι υπέρβαρες χορευταρούδες με τα εφαρμοστά κολάν και τα κοντά μπλουζάκια από τα οποία ξεχείλιζαν περί τα πέντε κιλά λίπους προς όλες τις κατευθύνσεις.
Περιττό να πω ότι το περί ου ο λόγος πόδι το έχω στο κρύο νερό από προχτές για να ξεπρηστεί, αλλά καλά να πάθει.
Απόλλωνα δεν ήθελε;
Απόλλωνα έλαβε και μάλιστα σε όλο του το μεγαλείο.
Στον β’ όροφο αυτού του πολυκαταστήματος (όπου θα καταλήξεις κι εσύ αν η παρέα σου δεν είναι μεγάλη και αν δεν δώσεις κατιτίς στον μετρ για να σε «βολέψει» κάπου «καλά») υπάρχουν οθόνες τηλεόρασης απ’ όπου μπορείς να παρακολουθείς τα τεκταινόμενα επί της πίστας με την άνεσή σου...
Και καλά θα κάνεις να μη με ρωτήσεις γιατί να πληρώσεις 150 ευρώ το μπουκάλι για να δεις την Πέγκυ Ζήνα από την τηλεόραση, γιατί θα με αναγκάσεις να επαναλάβω όσα λαχαναγορίτικα γαλλικά έσουρα στο αριστερό μου πόδι.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]