Αποσπάσματα από την εισαγωγή του Κυριάκου Κουτσομάλλη, Διευθυντή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή και Επιμελητή της έκθεσης:

Στην σύντομη, δυστυχώς, σε διάρκεια χρονική, εξόχως γόνιμη όμως σε πρωτοποριακές ιδέες και τεχνικές, καλλιτεχνική δημιουργία του Toulouse - Lautrec, είναι γνωστό ότι η γυναικεία φιγούρα δεσπόζει κυρίαρχη και επιβλητική. Σπάνια καλλιτέχνης μυθοποίησε και απομυθοποίησε ταυτοχρόνως την εικόνα της Γυναίκας με τόσο πόθο και πάθος, με τόσες εμμονές και φαντασιώσεις, με τόσες εξάρσεις και απογοητεύσεις αλλά και με τόση ευαισθησία, διεισδυτικότητα, διαύγεια και ειλικρίνεια όσο ο Toulouse- Lautrec.

Με δυνάμεις και προτερήματα που αναζήτησε στην ψυχή της κάθε μορφής, έγινε ο χρονογράφος του κόσμου μέσα στον οποίο οι μορφές αυτές έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν. Του κόσμου της νύχτας κυρίως, και των εφήμερων απολαύσεων. Του μικρόκοσμου της Μονμάρτης όπου από το 1890 άρχισε να αναζητά τα πρότυπα, τα μοντέλα και τα ζωγραφικά του ερεθίσματα. Εκεί, στα διάφορα θέατρα, καμπαρέ, καφέ σαντάν, στα περίφημα μιούζικ χολ, και στους οίκους του αγοραίου έρωτα, όπου οι νυχτόβιοι ολόκληρου του κοινωνικού φάσματος έψαχναν τις έντονες απολαύσεις, κατέφυγε και ο Lautrec για να ξεφύγει από τη δύσκολη καθημερινότητα, να διαψεύσει την δική του μοίρα, και να αναζητήσει προσχήματα μορφών μέσα στην ώσμωση της καλλιτεχνικής δυναμικής της παρισινής Belle Epoque.